Nazywam się Angela. Mam osiem lat. Niklas mówi, że mieszkamy w takiej krainie, gdzie można spotkać duchy  za życia. Ale takie dobre - nie te, co straszą i są niegrzeczne. Duchy naszych przeodków - tak zawsze mówi. Chwali się, że widział moją prababkę, jak był  na wielkiej górze Vaihda, tuż za naszą wioską. On ma już lat szesnaście, a ja osiem, więc rodzice mi nie pozwalają tam chodzić. Jednak obiecał mi, że mnie kiedyś zabierze, zanim się jeszcze ożeni! Wcale nie jest zły, że mu nie wierzę. Mówi, że też tak miał, dopóki nie zobaczył. Że nic się u nas nie zmienia, od tysięcy już lat.