Kenma popełniał największy błąd, okupiony najcięższym wyrokiem. Bo potem nie będzie drugiej szansy. Bo tę decyzję mógł podjąć tylko raz. Na zawsze. Nie wróci i nie naprawi. Nie zacznie na nowo, choćby z gorszej pozycji. Nic.

Kuroo też popełniał błąd. Z tych samych powodów. Żadnej drugiej szansy, jednorazowa decyzja. Może to, co robił, przestawiało się nawet gorzej, skoro prawdopodobnie będzie musiał żyć i pamiętać, i rozważać, i żałować najpewniej.

Mimo to Tetsurou wrócił.

Może to okrutne. Wolał patrzeć, jak jego chłopak umiera, niż zostawić go samemu sobie.

Wolał tam być, tak długo, aż ktoś nie wyrzuci go z sali szpitalnej, zapłakanego.

Uzbrojonego w żałośnie podręcznikową wiedzę, jak mógłby pomóc bliskiej mu osobie, gdy ta jest chora – już zbędną.

Niemającego dla kogo wziąć się w garść.