Zaczytana w opowieściach,

Zamknięta w swojej duszy,

Zakłamana w szczęściu,

Lecz kłamstwo się kruszy.

Zbyt cicha w swoich krzykach,

Zbyt głośna w swojej ciszy,

Zamyka oczy, znika,

Nikt już jej nie usłyszy.

Zbyt inna w tym świecie złym,

Pozbawionym sumienia.

I tylko pozostaną jej sny...

Na imię jej było Nadzieja.