Czasem pragnę tylko

Odrobiny miłości,

Co dotknie moich zmysłów,

Co rozgrzeje kości,

Zawalczy sama ze sobą

(Ten jedyny raz - o mnie)

By choć raz ogień płonął,

Niech płonie.

Czasem pragnę tylko

Odrobiny troski,

Wśród płaczów, jęków, krzyków,

No i skarań boskich.

Wiem, że to trochę głupie,

Wiem, że nic nie zmienia.

Przepraszam, lecz nie umiem

Pozbyć się marzenia.

Czasem pragnę tylko

Drugiego człowieka,

Gdy będę znowu niknąć,

Niech na mnie poczeka.

A może tylko pragnę

Stracić sama siebie

I wtedy już zostanę

(Sama? Z kimś? Już nie wiem...)