68.
Nadzieja ma kolor błękitu,
Jasność promieni słońca,
Niebem i światłem płonąca
W sercu bezpiecznie ukryta.
I kiedy wiatr troski przywieje,
I chmury pełne gniewu,
Wystarczy spojrzeć w niebo,
Żeby zobaczyć nadzieję.
Choć czasem zamglony jej błękit,
Skryty za bielą przekleństw,
Nie potrzebuję nic więcej,
Tylko ją włożyć do ręki.
Bo czasem niewiele mi trzeba,
Wystarczy mi myśl ta jedna,
Więc co jakiś czas przypominaj,
"Nadzieja ma kolor nieba"
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top