Będziemy spokojnie leżeć na łące,

A słońce wrześniowe, blade

Przyglądać się będzie naszej rozłące,

Zabierze mi resztę marzeń.

Wierszem będę zaprzeczać,

Rymy me krzyczeć będą,

A złota i brudna jesień

Radować się będzie z tych błędów.

Skulę się sama na łące,

Zimno przeniknie do kości,

A słońce wrześniowe, gorące,

Śmiać będzie się z mojej żałości.

Otulę się bladym wspomnieniem,

Zarzucę je na ramiona.

Może mnie trochę ogrzeje,

Zanim już będę skończona.