Ik geef het niet graag toe
En toch is het altijd al waar geweest

Ik worstel me er onderuit
Mijn armen die afwerend, beschermend bewegen

Ik duik en ik spring en ik wring
Ik ren en snelwandel maar er is geen ontkomen aan
En dat is precies wat ik steeds probeer

Soms sta ik wankelend op mijn benen
Alles wat ik kan doen is achteruit kijken
Haast lost het niet op, het is niet extern

De spanning werkt verlammend
Mijn keel doet pijn, heb ik geschreeuwd?

Ik had moeten vragen, ik had het moeten aangaan, aankijken totdat er niets meer tussen ons in stond dan dat grote gat waar ik maar niet in wil vallen

Ik spring niet voor iedereen door het vuur
Ik wil niet voor iedereen mijn handen branden
Ik kan geen eens overeind blijven staan

Echo's en weergalmende geluiden
Ze drukken me in de hoek