Een klein figuur in de verte
Maar van dichtbij een stuk groter
Alleen al hoe het grind knarste
En met mijn beroerde oogsterkte...
Ik wist meteen al dat jij het was

Hoe je loopt hoe je beweegt
Ik heb het blijkbaar opgeslagen
Zeg dat ik geen misdaad heb gepleegd
Zelfs als ik deze observaties bij me blijf dragen

Ik dacht dat ik het niet zou onthouden
Zoals elk feit mij tot nu toe is ontgaan
Misschien onthoud ik dan wel mijn fouten
En blijven die voor eeuwig bestaan

Want elke keer dat ik je zie lachen daar in de verte
Wens ik dat ik beter voor jou was geweest toen
Dat ik de juiste woorden had gevonden
Liever dat dan al het warme en vertrouwde tussen ons in één klap te verdoen