Ik probeer het voor te blijven
Maar het haalt me steeds weer in
De slechterik in mij
Die krijgt weer eens diens zin

Het liefst zong ik uit volle borst
Maar de muren zijn te dun
Dan zet ik mijn handen wel in
Is het niet mijn stem, dan zijn zij het die ik dit gun

Er verschijnen mooie letters totdat ze slordig worden
Ik schrijf aan mijn bureau totdat ik in mijn bed lig
Mijn spiegelbeeld zie ik niet totdat die mij weet te vinden
De wallen onder mijn ogen oneindig
De leegte niet te ontkennen

Mezelf bedrieg ik elke dag
Ik praat mezelf mijn gevoelens aan
Diep vanbinnen zit de kracht
Het vertrouwen en de zekerheid
Om deze uitdagingen aan te gaan
Maar er is iets dat zegt dat het niet mag
Dat het alleen maar tijd zal kosten
Dus kruip ik voor nu weer die fictieve wereld in,
zodat ik mijn angsten niet hoef aan te gaan