Fluisteringen in het maanlicht

Ik weet nog die zomeravond
We waren beiden moe van het feesten
En toch konden we nog geen afscheid nemen
We lachten uit volle borst terwijl we naar mijn huis racete

Daar klommen we op het houten dak van mijn schuur
Met een uitzicht over het bos
Voor het eerst voelde ik geen muur
Die mij weerhield mijn zegje te doen

Misschien kwam het door het beetje likeur
Dat ik mijn mond zo snel voorbij kon praten
Maar misschien was het toch dat geurtje
Die ene die je altijd bewaart voor speciale gelegenheden

Met mijn hoofd op jouw schouder vertelde ik jou
Hoeveel ik je miste de laatste tijd
Hoe ik deze gesprekken miste, die nooit eindigde bij het zien van het ochtenddauw
Hoe ik het miste om helemaal open mezelf te zijn

Je pakte mijn hand terwijl je luisterde
Zuchtte diep van tevredenheid
Ik had toen niet door hoe de wereld beetje bij beetje verduisterde
Jouw hand in de mijne was het enige waar ik aan dacht

Er viel een stilte als een warme deken om ons heen
Als ik je zou vertellen waarom...
Als je eens kon zien hoeveel geluk er in mijn ogen scheen
Na alles wat er was gebeurd, zou je zeggen "Kom!"

"Kom, laten we avontuur na avontuur beleven
Laten we voor altijd vrienden blijven
Laten we niet denken aan zo-even
We zijn beter dan dit zwijgen"

Maar ik wist dat het niet zo kon zijn
Dus genoot ik van elke seconde
Even keek ik weer achter het gordijn
Naar hoe goed alles in het rein had kunnen komen

*

Je zal dit allemaal weer vergeten
Je zal weer terugkeren naar de werkelijkheid
Je zult het leven weer oppakken op jouw eigen planeten
Waar je niet herinnerd zal worden aan onvergankelijkheid

*

Toch sprak ik deze woorden die in mij zaten
Die ik de vrijheid moest geven

"Als je iets onthoudt, onthoud dan dit
Ik ben dankbaar voor de warmte, voor het gezelschap en de steun
Voor elke nieuwe alternatieve hit
die jij me hebt aangeraden
Ik gaf je een flinke dreun
Jij gaf me mijn eigen dode rozengeur
Het spijt me, jij verdient beter
Als ik ooit had geweten...
Ik heb ervan geleerd, ik zal beter doen
Je zal het niet meer meemaken, maar dit is echt mijn doel
Stiekem hoop ik dat je de goede dagen nog zal herinneren
Dat je niet vergeet wat ook eens is geweest... Hoe dan ook wens ik je het allerbeste, bedankt voor alles."

Jij sprak jouw woorden
En ik luisterde
Een omhelzing
Een blik...

**

Nadat jouw voetstappen uiteindelijk waren verdwenen, hoorde ik die van mij in de duisternis
Het is goed zo, het is afgesloten

***

We zijn onze eigen weg gegaan en dat is oké
Nieuwe kennis voor nieuwe herinneringen
De fluisteringen in het maanlicht blijven mij altijd dierbaar

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top