Var ile yok arası şu dünya meydanı
Alın terinle dolsun hasat ambarı
Emek tohumununda rızık tarlası
Sen göl olsun derken
O çöl olur gönül..

Gönül hoş gördüğüne açar kapıların
Ömür sürdüğü ile dolar bağların
Hepsi bir olmaz sevda nârın
Sen gül açacak derken
O kül olur gönül...

Gençlik bi' serüven gelir geçer başdan
Her muradını ölçer nasip tartısından
Kul sultan olur sultan kul,nâzarından
Sen tül örtecek derken
O tel örer gönül..

Kader oyalanır can dediği yerde
Can kurban adaktır Canan geçtiği yere
Ağlamak ta var gülmek de var ser'de
Sen gözyaşını sil  derken
O sel olur gönül...

Vuslat Tuna