Seversin sevmeye de yüreğim
Birde bunun nazını çekmesi var
Atını sürüp doludizgin hiçlige
Kendini kendinde yitirmesi var

Ay vurur geceye yol görünür
Akılsız baş türlü hallere bürünür
Şafak sökmeden sabah ezanı okunur
Kendini kendinden sezmesi var

Yüksekten taşar coşkun akan ırmak
Toprağa düşer daldan kopan yaprak
Gönül eşini arar sormaz yakın ırak
Kendini kendinden bilmesi var

Gölge, ardına düşüp ilden ile gezer
El ayaktan düşmüş divaneye benzer
Dolanır etine kemiğine illetten beter
Kendini kendinden süzmesi var

Yüzünü görüp sesini duymadan
Düş mü gerçek mi hayra yormadan
El bağlayıp karşısında durmadan
Kendini kendinden çözmesi var

Sen gel yüreğim yorulma boşuna
Yazık etme ömrüne gözünün yaşına
Fani güzel sultan olmaz gönül tahtına
Kendini kendinden düşürmesi var

vuslat Tuna