Durmuş değilim
Hatta koşuyorum
Şahlanması babadan kalma bir atın gölgesini takip ediyorum
Lakin
Ayaklarım da bir ağırlık var ki
Nedir sebebi bilmem
Hüsnü zan edip
Günahkar nefsimle hayra yoruyorum akıbetimi.

Babamdan kalma yamalı çeket hala omuzlarımda
Düşmana karşı belli etmiyorum
Bel kemiğimi büken yorgunluğu
Hele babamın ceketi olunca sırtımda Halil'ce kesiliyor halim.

Yalnız kalmaya ise onca sevmeme rağmen alışmış değilim
Aşiyan'ımdan vurdular hasretimi
Her şeyi hiç edip terbiyesizlik ediyorum
Ahh Ömer!

Bu kırgınlığı ne etsem de sarıp sarmalasam
Hangi ninninin koynunda sabah uyanma heyecanıyla uyutabilsem
Ne etsem de eskisi gibi gülebilsem
Ağaçlar öyle heybetli ki
Ne zaman şu alışamadığım yaşamak beni sıtmaya düçar etse onlara sığınıyorum.

Bir şiire sığınıcak kadar iyimser olduğum kadar
Bir kurşunun ucundaki feryat olmakta benim kârımdır
Zıtlıklar mabedidir benliğim
Yaşamayı seviyorum
En az ölmeyi arzu ettiğim kadar

Ve yaşamak Ömer
Henüz sırrına vakıf olamadığım bir vakadır.

{N.N.K}