Senden yana pay biçmişler ömrüme
Pejmürdeliğim asilce olmak yolunda.

Kerpiçten duvarları evimizin
Boylu boyunca mor renkli sarmaşıklarla bezenmiş.

Bir kaç çocuk
Evlat sıfatıyla dört dönüyor
Habersizler kanatları altında himaye edildikleri meleklerden
Mânâsı henüz hiç bir dilde yer etmemiş masallarla hakikatin uykusuna yatıyorlar.

Kör bir telaş yakalıyor uzuvlarımı
Doğrultamamaktan korkuyorum bel kemiğimi
Bir kez daha Yusuf suretine nazar  edemeyecek olmak âmâ olmayı hasret olarak derliyor sinemde.

Düşmekten yana değil korkum
Düşüpte kalkamamaktan.

Sende kalmış gibi bir parçam
Öyle yarım öyle eksik bir hâl
Hangi hakikat tam eder beni
Sen de gördükten sonra Hak'ın en erişilmez tecellisini.

Bedeninden geçiyorum fani olanda yok muradım
Ruhunda takılıveriyorum
Sarıp sarmalıyorsun beni o lahzada
Bir an
Sadece bir an tamamlanıyorum.

Sonra?
Sonrası yok
Mor sarmaşıklar kuruyor
Yağmur yağıyor
Kerpiçten evimiz direnemiyor
Azgın sulara.

{N.N.K}