{Kuşlar》

Bizler kaleme dokunurken histen uzak alemlerde
Kuşlar göç ediyor kırmızı kiremitli çatılara

Biz bulutlara ulaşamamanın mağlubiyetini kabullenmez bir halde avare avare dolanırken
Kuşlar bulutları ardına atıp göğü selamlıyor

İnce kıyımlar firar ediyor yüreğimin karanlığından
Telaffuzu zor ağıtlar kirletiyor dilimi

Ne fikrin bir önemi kalıyor
Ne de kuşların
Yeni bir ölümün girizgahında
Göğe kanat çırpıyorum

Belki çelimsiz
Belki manasız

Lakin
Şahit olunmalıdır ki
Her yaratılmış
Mücadelesi nispetince
Ölümsüzleşir.

{N.N.K}

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top