Bu zamanlar
Bel kemiğinden kavrıyor beni
Doğum sancısına benzer bir ağrı yokluyor dört tarafımı
Tuz basıldıkça yaralarıma
Benlik duygularım kabarıyor
Erişemiyorum tevazu sahiplerini yücelten değerlere.

Omuzlarıma çöküveriyor
Yaşamın sencesi
Olur ya bazen
Yükünden utanırsın
Ama yinede
Atamazsın  sırtından
Dünyadan dolu dizgin kaçarken
Aynı zamanda dünyanın sokaklarında koşmaya benzer bu
İfadesi henüz hiç bir dilde telaffuz edilmemiş
Edilememiş sancı budur.

Belkide derin anlamlar yüklemekten sebep ileri geliyor bu sancılar
Yoksa hangi bitmiş yol
Yormaya
Acıtmaya devam eder?

Ama yinede vakit sevmek vaktidir
Hür olmak vaktidir
Bizcesi bitirilmiş kelamlardan.

Çiçekler bezemeli evlerin pencerelerine
Posta güvercinleri yeniden görev başına geçmeli
Kanı deli akan adamlar
Gonca güller misali sevdalılarına, onlar vasıtasıyla mektuplar bırakmalı.

Daha çok sevmeli
Ölesiye
Delicesine!

{N.N.K}