خواننده های واتپد به چند دسته تقسیم میشن:

دسته ی روحانِ دوستدار

*وارد واتپد میشه* "بذار ببینم کی دوباره آپ کرده" *ناتیفیکیشن رو باز میکنه* "اوه به به اینی که دوست دارم!" *پارت رو باز میکنه و میخونه، خنده دار بود میخنده، گریه دار بود های های گریه میکنه یا اشک میریزه* "چسبید"
و این آخر کاره!
نه ووت، نه کامنت

دسته ی روحان بی تفاوت

*وارد واتپد میشه و مثل دسته ی قبل صفحه ی اعلانات رو باز میکنه* "پَه" و همین!
البته این دسته خودش دوتا زیر مجموعه داره

اولی اینکه پارت رو کاملا با حالت پوکر فیس میخونه
دومی اینکه اصلا یادش میره همچین داستانی هم آپ شده!

و مثل دسته ی قبل، نه ووت، نه کامنت...و البته، نه هیچ احساسی!

دسته ی روحان جاسوس

*مراحل اولیه که در بالایی ها ذکر شد رو انجام میدهه* (ادبیات غنی) "بذار ببینم این پارتو چی نوشته؟" *لبخند خبیث میزنه (البت اگه بلد باشه) و پارت رو باز میکنه* *میخونتش* *پارت رو میبنده، یه کم فکر میکنه* *اون موضوع رو یه کم میپیچونه و روی داستان خودش اجراش میکنه*

و بعد، *منتظر آپدیت های بعدی میمونه و کلی هم پیش خودش ایراد میگیره!* نه ووتی، نه کامنتی، صد در صد!

دسته ی معروفان

اینا رو هرجا برین میبینین! مثلا خود من رو میتونین تو اکثر کامنتای ف ف های لشتون انگلیسی ببینین، کامنت هم ندیدین بدونین ووت دادم! اینا جزو "دسته ی فن گرلان" هم محسوب میشن

ووت، و کامنت! و صد در صد محبت و حمایت!

دسته ی فن گرلان

البتههههه به یه نکته ی مهمی اشاره بنمایم که، همه ی ما اینجا اکثرا فن گرلیم! یکیش من خودم >.<

*وارد واتپد میشه* *با دیدن آپدیت داستان مورد علاقه ش جِیغ میکشه* *تند تند و با کلی ذوق و شوق میخونه پارت رو و کامنت بارون میکنه* (البته من در این حد برای یه داستان فن گرلی نمیکنم به جز "فیتس" آهم)

قدر این دسته رو بدونین که اینا نبودن واتپد پر بود از

"موفق باشی عزیزم *دوسه تا ایموجی*"

"خیلی عالی بود گلم *یه ایموجی*"

"عاااااالیییی"

تموم شد

دسته ی ووتیان

*فقط ووت میده*

حتما دوست داره داستانو، نه؟ البته...فکر کنم...؟

دسته ی یک کامنتیان (اسمو)

اینا برای هرپارت قطعا یه کامنت دارن! یا برای ده پارت یه کامنت دارن

کلا استدلالشون اینه که حرفو یه جا بزنی خوبه

دسته ی انتقادگرایان

این منم! یعنی از همه چیز انتقاد میکنم، با اینکه داستانای خودم اصلا خوب نیستن

نکته ی مهم: ایراد گرفتن و انتقاد کردن شاید شبیه باشن ولی یکی نیستن

اینطورین:

*واتپد رو باز میکنه* "هوممم آپدیت" *پارت رو میخونه و کامنت میذاره و ووت میده* "عه اینجاش چرا اینطوریه؟" *و بعد درجا انتقاد میکنه میزنه تو ذوق نویسنده ی بدبخت با این استدلال که دارم کمکش میکنم*

البت اینا یه اسم دیگه ای هم دارن، "پرفکشنیست" یه جورایی

دسته ی نویسنده هایان (باید با ان بدون گ جمع میشد دیه ببشید)

*نویسنده ست خودش* *پارت رو میخونه، شاید ووت داد، شایدم نداد، شایدم روح شد*

کلا نویسنده های واتپد خودشون به دو دسته ی عظیم تقسیم میشن که اونم میفرمایم در عرایض بعد (هارهار)

دیگه دسته ای نموند؟

دسته ی دستوری

"میتونی فلان کارو بکنی؟"

"عزیزم داستانت خیلی خوبه مال منم بخون حتما ووت بده کامنتم بذار برامم مهم نیست خوشت اومده یا نه!" (اینا جزوی از نویسنده نماها هستن)

دسته ی دروغگویان

الکی تعریف میکنن، همین

دسته ی شاخان

":|"

":|||"

":| :|"

*هرجا میره ایموجی پوکرفیس میذاره*

بیشتر میشه با پوکرفیسای فراوانی که استفاده میکنن بشناسیمشون

جا داره در پرانتز بگم (لعنت به اونی که این ایموجی رو اختراع کرد، بیچ)

چقد دسته داریم ووه! حالا اگه من دسته ای جا انداختم تو کامنتا بهم بگین ((: ممنون گایز

مصاحبه ی بعدی همین امروز آپ میشه