Hoiii! Ik raakte ineens geïnspireerd. Dus hier een zelf verzonnen verhaaltje.

'Ontbijt!' Roept mijn moeder naar boven. 'Ik kom er aan.' Roep ik terug. Met snelle stappen loop ik naar beneden toe. Daar zie ik mijn moeder zitten, samen met mijn zusje. 'Goedemorgen.' Begroet ik ze. Mijn moeder zegt vriendelijk goedemorgen terug. Maar mijn zusje niet,  mijn zusje zegt nooit wat. Ze heeft nog nooit gepraat. Ze is nu 7 en in die zeven jaar, heeft ze nog nooit wat gezegd. We weten niet of het te maken heeft met dat ze geen stem heeft, of dat ze het gewoon niet wil. Want toen ze baby was, kon ze best wel hard huilen. Dus er zit wel geluid in haar. Ikzelf ben 12 jaar en zit in groep 8. Ik ben maar heel gewoontjes. Ik heb lang bruin haar, wat meestal in een staart zit en blauwe ogen. Mijn zusje ziet er anders uit. Ze heeft blond haar tot haar schouders en bruine ogen. Als je naar ons kijkt zie je niet meteen dat we zusjes zijn. Terwijl we wel gewoon dezelfde ouders hebben. Ik pak een broodje en begin met smeren. 'Dan gaan jullie vandaag voor het eerst samen naar school.' Zegt moeder met een grote glimlach. Ik knik 'Ja, want jij moet werken.' Moeder knikt als antwoord. Ze kijkt weer naar mijn zusje 'Dat vind je toch wel leuk? Samen met Lisa naar school?' Ze kijkt naar haar, maar geeft geen antwoord. 'Ik kan aan haar ogen zien, dat Anna  er wel zin in heeft.' Zegt moeder zachtjes tegen mij. Ik grinnik 'Ze moet wel, want ze heeft geen keus.' Ik werp een blik op de klok 'kom Anna we moeten naar school.' Anna hoort eigenlijk al in groep 4 te zitten, maar omdat ze nog niet kon praten, bleef ze nog een extra jaar kleuteren. Alleen het heeft niet geholpen, jammer genoeg. Ik loop naar de gang toe en trek mijn jas aan. Anna trekt ook haar mooie roze jas aan. We pakken allebei onze rugzak en doen hem om. 'Doeg mam.' Roep ik nog. 'Doeg veel plezier.' Antwoord moeder vanuit de woonkamer. 'Daar gaan we Anna.' Zeg ik tegen haar. Ik steek mijn hand naar haar uit. Anna pakt mijn hand aan. Samen lopen we naar buiten toe. Omdat het mooi weer is, staat de buurvrouw al in de voortuin haar plantjes water te geven. 'Goedemorgen buurvrouw.' Zeg ik vrolijk. 'Goedemorgen Lisa! Veel plezier op school meiden.' Antwoord de buurvrouw. Daarna zegt ze zacht 'Ach, dat arme meiske. Ze praat nog steeds niet.' Ik doe alsof ik het niet heb gehoord. Hand in hand lopen we weer verder. We wonen best wel dichtbij school, dus dat is wel handig. Je kan het gewoon lopend af. 'Dan ga je vandaag voor het eerst naar groep 3 Anna.' Zeg ik vrolijk. Anna kijkt me aan met haar bruine ogen, maar antwoord niet. Ze is mijn zusje en ik hou van haar. Maar toch vind ik het zo sneu dat ze niet praat of kan praten. We lopen langs een eendenvijver 'Kijk eens Anna. Eendjes!' Roep ik blij. Anna kijkt wel even kort naar de eendjes. 'Je bent een stille genieter hé.' Grap ik. Anna glimlacht wel even naar me. 'Maar die zijn juist leuk.' Zeg ik nog met een knipoog. Net op dat moment komt er een fietser aangefietst. Ik kijk even of ik zie wie het is. Het is Koen! Hij zit in mijn klas. Hij belt vrolijk met zijn fietsbel 'Hoi Lisa!' Zegt hij. 'Hoi hoi!' Antwoord ik. Hij kijkt dan naar Anna 'Wie is dat meisje?' 'Dat is mijn zusje.' Zeg ik met een blik op Anna. 'Hoi zusje van Lisa.' Zegt Koen. Maar Anna antwoord natuurlijk niet. Hij kijkt me raar aan. 'Ze praat niet.' Zeg ik. 'Ja, dat zie ik.' Antwoord Koen. Ik schud lachend mijn hoofd 'Ik bedoel dat ze nog nooit heeft gepraat.' Dan valt het kwartje bij hem 'Ach wat sneu.' Ik knik en haal mijn schouders op 'niks aan te doen.' Ondertussen zijn we al op school aangekomen. 'Alsnog sneu, maar ik zet mijn fiets weg. Ik zie je in de klas.' Koen verdwijnt richting de fietsen standaards. 'Tot dan.' Roep ik nog naar hem. 'Nou dan breng ik eerst jou naar je klas Anna.' Zeg ik tegen Anna. In stilte lopen we richting groep 3. Ik help Anna om een plek te vinden voor haar jas en tas. Daarna lopen we samen naar de deur van de groep. Een vriendelijke juf begroet ons met een glimlach 'Wat lief, je grote zus komt je brengen.' Zegt ze tegen Anna. 'Ja, Anna heeft een lieve zus.' Zeg ik grijnzend. De juf moet lachen om mijn opmerking. Ik ga even op mijn hurken zitten en kijk Anna aan. 'Goed je best doen hé. Het gaat je lukken.' Ik geef haar een knuffel. Anna knuffelt me terug. 'Awww' hoor ik de juf op de achtergrond zeggen. Als we uitgeknuffeld zijn, sta ik op om naar mijn eigen groep te gaan. De juf gebaart dat Anna naar binnen mag. 'Doeggg!' Zeg ik nog.

Een paar uur later is het pauze. Op het schoolplein klinkt opeens geschreeuw. Twee jongens uit mijn klas zijn aan het vechten. Ik zou Lisa niet zijn, als ik niet zou zeggen dat ze moeten ophouden. Maar het ging iets anders dan dat ik had verwacht. Ik loop naar ze toe 'Stoppen nu!' Een jongen kijkt me boos aan 'bemoei je er niet mee, of moet ik je een klap geven.' Ik doe mijn rug nog rechter 'nee.' 'Nou ga dan aan de kant.' Zegt hij. Om ons heen komen steeds meer kinderen staan. Ik blijf gewoon staan waar ik sta. Opeens mept hij me op mijn wang. Net op dat moment schreeuwt een hoge stem mijn naam. Ik kijk op en ik zie een geschrokken Anna staan. 'Anna?' Roep ik verbaasd. Anna kijkt boos naar de jongens 'niet Lisa slaan.' Ik voel tranen op komen, van de pijn. Maar ook van geluk. Mijn zusje praat! Ik ren op haar af en til haar op. 'Je praat Anna.' Ze glimlacht als Antwoord. Een meester neemt de jongens mee naar binnen. 'Mam gaat blij worden vanmiddag als ze weet dat je kan praten.' Zeg ik. Anna glimlacht weer.

Als we thuis komen, vertel ik moeder gelijk alles. Ze heeft ook tranen van geluk en knuffelt Anna. Anna praat nog steeds niet veel, maar ze praat tenminste! Na 7 jaar kan ze eindelijk praten, en dat allemaal omdat ze boos werd dat iemand me pijn deed. Dat is echte zussen liefde.