Nie wiedziałem, jak to naprawić. Jak naprawić nas i siebie. Jimin cały czas płakał, gdy niemal tonąc w moich ramionach, prosił mnie, żebym wszystko to zakończył, ale ja nie byłem w stanie. To mnie przerastało i nawet jeśli byłem świadomy tego, że i tak nic już nas nie naprawi, a wszystko zmierza ku końcowi, po prostu nie potrafiłem sam tego uciąć. Byłem za słaby, by znieść ciężar jego słów i obowiązku, jaki na mnie zrzucił.