Elsa was woedend op Anna en zinde op wraak. Op een dag schraapte ze al haar kracht bijeen om te ontsnappen. 'Laat je kracht los, Elsa', zei ze tegen zichzelf. 'Laat het los! Laat het gaan!' De kerker ontplofte in ijskristallen. Eindelijk was ze vrij. Ze gebruikte haar krachten om te ontsnappen uit het kasteel en vluchtte de bergen in. Niemand kon haar stoppen, geen enkele soldaat van het koninkrijk. Voor wraak op haar zus en haar ouders vervloekte ze heel Arendelle tot een eeuwige ijskoude winter.

Na dagen van barre kou moest Anna als koningin iets ondernemen. Arendelle was militair zwak, zeker na Elsa's ontsnapping. Het koninkrijk had geld en soldaten nodig. Gelukkig was er een manier om dat te krijgen: huwelijkspolitiek. Informanten hadden gehoord dat een zekere rijke prins, Hans van De Zuidereilanden, een vrouw zocht. De prins was 13de in rang na zijn vele broers. Helaas hadden die allemaal voor hun kroning een dodelijk accident gehad. Kortom de ideale koning voor Anna. Toen Hans op visite kwam in Arendelle, vertelde ze hem het tragisch verhaal over het koninkrijk. De prins besloot haar direct ten huwelijk te vragen. Niet veel later werd er een groot feest gehouden ter ere van het nieuwe paar en de nieuwe koning. 

Hans zijn mannen werden er direct op uitgestuurd om Elsa te vermoorden. Maar de mannen kwamen van het zuiden en waren niet gewend aan de kou. De weinige die niet doodgevroren waren en de weg tot Elsa haar schuilplaats konden maken, werden meedogenloos van een klif gegooid. 

Toen de mannen, na een veel te lange tijd volgens Anna, nog niet waren teruggekeerd, besloot de koningin zelf de touwtjes in handen te nemen. Ze kwam op met een geniaal plan dat haar zus voor altijd zou moeten uitschakelen.

Een paar dagen later vertrok Anna naar de bergen, alleen. Ze wist exact waar ze moest zijn. Niet zo ver van de stad, aan de voet van de dichtstbijzijnde berg, bevond zich een kroeg. Het was een ongefatsoeneerde wildenkroeg, waar vooral bergtrekkers, dronkaards en kluizenaars naartoe gingen. Je kon er altijd wel iemand vinden voor je vuile klusjes, zeker als je wist wie je moest zoeken. Anna kwam er aan niet herkenbaar als koningin. Bij haar binnenkomst werden haar al direct dingen toegeschreeuwd als: 'Niet te ver van huis meisje?' 'Ben je je papi kwijt?' 'Nog geen bedje om in te slapen vannacht?' Maar dat negeerde ze. Ze liep recht naar de toog, ging op een barkruk zitten en bestelde een bier. 'Je zou beter vertrekken voor je eigen veiligheid, geloof me, voor het te laat is', raadde de barman haar vriendelijk maar dronken aan. 'Geen zorgen, ik red me wel.' De barman haalde zijn schouders op en schonk haar een half afgewassen bierbeker vol. Voor ze een slok nam veegde ze de rand met haar mantel proper. Als snel kwam degene die ze zocht binnen. Een brede, gespierde boom van een kerel liet heel de, eerst zo luide, kroeg voor heel even zwijgen. Bij de bar bestelde hij "zijn gebruikelijke". Geen idee wat het was, maar het leek heel sterk. Zijn gezicht, hard van de kou, was niet zo heel ver van dat van de koningin verwijderd. 'Jager?' vroeg die. Verbaasd dat het meisje niet voor hem wegdeinsde gaf hij met een zucht antwoord: 'Je maakt een grote fout om hier alleen al te zijn. Dus haal het niet in je hoofd om om gunsten te vragen, want daar doe ik absoluut niet aan.' 'Je hebt geld nodig', concludeerde Anna zelfzeker. Je zag het aan zijn kleren, zijn beurs, zijn gedrag, zijn uitrusting... 'Zo wat? Kan jij het geven?' 'Ik kan het niet geven, maar het je laten verdienen. Voor wat hoort wat.' 'Wat wil je?' 'Ten eerste heb ik een goede gids nodig, daarna zien we nog wel.' 'Ik doe niet aan gidsen. Of loop ik hier met een groep toeristen achter mijn gat aan?' Dat was het moment dat de koningin haar beurs tevoorschijn haalde. 'Zeker?' Dit liet de jager van gedachte veranderen. 'We vertrekken morgenvroeg.' Hij pikte snel een muntje uit de beurs en gooide die naar de barman. 'Hey Bob, geef maar direct een hele fles van deze shit.' Het was Anna al snel duidelijk waaraan de jager zijn geld verspilt had, en ook hoe hij zijn dagen doorbracht. Na dat haar pint op was ging ze in een van de kamers boven de kroeg slapen en zei tegen de jager die nog wat langer bleef: 'Morgen bij zonsopkomst hier.' Die knikte terwijl hij de kurk van de fles trok.