Heel lang geleden in de 19de eeuw leefden er eens twee jonge prinsesjes in het koninkrijk Arendelle. Jammer genoeg was het oudste meisje vervloekt met vreselijke krachten. De zusjes speelden, zoals alle andere kinderen doen op die leeftijd, samen. Elsa, degene met krachten, kon die niet altijd controleren. Zoals op één nacht: Toen haar jongere zus Anna haar treiterde wegens haar verlies in het spel, werd ze zo boos dat ze haar controle volledig verloor. En toen gebeurde wat we allemaal al zagen aankomen. Elsa gebruikte haar krachten tegen Anna. De jongste zus haar lichaam werd ijskoud, er groeiden zelfs ijspegels uit haar neus. Haar groene ogen veranderde in ijsblauw dat zich verspreide over haar oogwit en pupil. Elsa geraakte in paniek en riep haar ouders. Die kwamen meteen aangesneld. Toen ze hun dochter daar zo zagen liggen waren ze verschrikt en reageerden hun frustratie af op Elsa. Zo vreselijk boos waren ze, dat ze Elsa tot levenslang veroordeelde wegens poging tot moord. Elsa moest haar krachten jarenlang bedwingen. Ondertussen recupereerde Anna lichtelijk. Maar ze hield er niet niks van over. Heel haar geheugen was gewist, dus ze kon zich niet eens herinneren dat ze een zus had. Het enige wat haar ouders haar vertelden was dat een zekere "ijsheks" haar bijna vermoord had. Maar wat haar ouders niet wisten was dat Elsa sporen had nagelaten in het kasteel. Namelijk het sneeuwmonster Olaf, een trouwe dienaar van haar. En dit liet inderdaad grote sporen na.

10 jaar later:

Olaf, het sneeuwmonster, was uit op wraak voor het gevangenschap van zijn meesteres. Midden in de nacht, toen de koning en koningin in een diepe slaap waren, sloop hij naar hun kamer. De scharnieren van de deur piepten. Bij iedere stap liet hij een spoor van ijs na. Ondertussen was Anna in een onrustige slaap. Ze dacht dat ze iets vreemds hoorde, maar in zo'n groot kasteel heb je altijd nachtgeluidjes. Opeens schrok ze wakker toen ze een heel luid gebrul hoorde. Voorzichtig ging ze uit haar bed en liep naar haar kamerdeur. Toen ze door een deurspleet tuurde, wist ze niet wat ze zag! Een heel spoor van ijs! Ondanks dat ze beefde van de schrik volgde ze het spoor dat leidde naar de slaapkamer van haar ouders. Voorzichtig en nog steeds doodsbang deed ze de deur open. Daar trof ze haar ouders dood aan. Krijsend riep ze om hulp. Al het personeel kwam al snel aangesneld. Twee dagen later begroef Anna haar ouders en zwoor de moordenaar te vinden.

Natuurlijk zat het koninkrijk nu zonder koning of koningin. De meesten waren het er over eens dat Anna de troon zou krijgen. Maar in een vergadering over dat onderwerp zei een oude man, die in het kasteel gewerkt had toen Elsa nog niet gevangenzat, dat Anna niet de oudste was en dus geen recht had op de troon. Anna zelf wist hier niets van en vroeg de oude man haar naar haar zus te brengen. Dus bracht hij haar naar de kerkers en hield halt bij Elsa's cel. Anna vroeg waarom haar zus tot levenslang veroordeeld was, maar de oude man antwoordde dat niemand buiten het vorstenpaar dat wist. 'Elsa moest wel iets vreselijks gedaan hebben', dacht Anna. 'Zo iemand kan niet op de troon zitten.' Anna besloot om zelf te regeren aangezien toch niemand van Elsa's bestaan wist.

Een week later werd Anna tot koningin gekroond. Totgrote afschuw van Elsa. Ja, die wist er ook van. Zelfs in de kerkers werdennieuwtjes doorgegeven.