❌❌❌Ζωής PPP-OV❌❌❌

"Να και αυτή επειδή είσαι μαλακας."

Είπα πέρνοντας ένα βότσαλο γεμάτο από άμμο ρίχνοντας το με όση δύναμη είχα στην θάλασσα.

"Ανάθεμα την ώρα και την στιγμή που γνώριζα ΕΣΕΝΑ."

Γκαριξα αφήνοντας ελεύθερο τον εαυτό μου εφόσον ήμουν μόνη και ξανά έριξα άλλο ένα βότσαλο με τον ίδιο τόνο στην θάλασσα.

Γιατί ρε μάνα;;Γιατί έπρεπε να έρθω εγώ εκείνη την γαμημενη Τετάρτη;;

Εκατσα οκλαδόν στην άμμο και κοιταγα το φεγγάρι.

Είναι τόσο όμορφο...Όπως και αυτ...Όχι Ζωη...Όχι πάλι.

Λες όντως να φοβάμαι;;Όχι...Όχι δεν πρόκειται γιατί δεν υπάρχει κάτι που να φοβηθω.

Υπάρχει;;

Έσκυψα το κεφάλι μου γύρω από τα χέρια μου και τα δάκρυα δεν άργησαν να βγουν ποτάμι από τα μάτια μου.

~Flashback~

❌❌❌Αλεξ PPP-OV❌❌❌

Ορμαω στα χείλη της λες και δεν έχω άλλη αναπνοή και προσπαθώ να πάρω από την δική της.

Τα χέρια της μπαίνουν αυτόματα στο στερνο-στηθος-με κοιλιακούς μου και προσπαθεί να με σπρώξει αλλά μάταιος κόπος.

"ΑΣΕ ΜΕ ΓΑΜΩΤΟ!"

Είπε μόλις προσπαθούσα να βρω την ανάσα μου και με κοίταξε εξαγριωμένη.

"Ήρεμα αγριόγατα."

Λέω με ένα στραβό χαμόγελο και βλέπω το βλέμμα της να χαλαρώνει απέναντι μου...Καιρός ήταν.

"Έτσι φωνάζεις όλες τις τσουλες που μπαίνουν εδώ μέσα;;"

"Όχι..."

Είπα ακουμποντας το στήθος της παιχνιδιάρικα και αυτή κοίταγε μία τα μάτια μου μία το χέρι μου.

"Εσύ είσαι ή κολλητή μου....Αλλά αν δεν σαρεσει έχω και άλλα."

"Μπααα άστο μην σκεφτείς και τουμπανιασουμε από καπνό πάλι."

Ααααχ,μωρό μου δεν γεννήθηκε γυναίκα που θα αντισταθεί στον Άλεξ.

"Παντα τόσο δύσκολη ήσουν;;"

Είπα πηγαίνοντας προς τον λαιμό της. Η ανάσα μου χτύπαγε το δέρμα της και η τρίχα της έγινε κάγκελο κάτι που με έκανε να χαμογελάσω πλατιά.

Όχι που δεν θα έπεφτες.

"Λάθος χρόνος αγοράκι μου, ΕΙΜΑΙ ΟΧΟ ΗΜΟΥΝ."

Απαντάει στην αρχή ψιθυριστά προς εμένα και μετά αυξάνει έντονα τον ήχο της φωνής της.

Με έσπρωξε ελαφρά και πήγα λίγο ποιο εκεί.

Κατέβηκε με ένα πήδημα από το τραπέζι που την είχα ανεβάσει και πήγε προς την μπροστα κουμπονωντας το πίσω φερμουάρ της μπλούζα της.

"Το θέμα είναι ότι εγώ δεν φοβάμαι."

Είπα λίγο πριν βγει από την πόρτα κάτι που την ακινητοποιησε.

Πλησιασα προς το μέρος της και στάθηκε για λίγο αλλά γύρισε.

Έκανε ένα επιφώνημα τρομάρα μόλις με είδε ξαφνικά μπροστά της αλλά της χαμογέλασα και με κοίταξε με σουφρωμενα φρύδια.

"Τι ακριβώς να φοβηθω εγώ από σένα;;"

Είπε γελώντας λίγο στο τέλος.

"Ξέρουμε πολύ καλά και οι δύο αυτό που θες  να κρύψεις από εσένα."

"Το οποίο είναι;;"

Ρώτησε πάλι με ένα ειρωνικό γελακι στο τέλος.

"Ότι αρχίζεις να ερωτεύεσαι."

"Χαχαχα,εγώ;;Εσένα;;Καλό!!"

Είπε με ένα νευρικό γέλιο και άρχισε να μου σπάει και τα δικά μου τα νεύρα.

"Και όμως αλλιώς δεν βρίσκω τον λόγο να με αποφευγεις."

Είπα κανοντας μερικά βήματα μακρυά της βάζοντας τα χέρια στις τσέπες.

"Ε-εγω δεν σ-σε αποφε-ευγω."

Είπε πέρνοντας μία ανάσα στο τέλος και πριν προλαβω να πω τίποτα σηκώθηκε και έφυγε τρέχοντας.

Μυστήριο πράγμα η γυναικεία ψυχολογία πάντως...

~End Flashback

❌❌❌Ζωής PPP-OV❌❌❌

"Συγνώμη..."

Άκουσα κάποιον να φωνάζει και ταρακουνιθηκα από τις αποροφημενες μου σκέψεις και τον κοίταξα...Στην αρχή κάπως μπερδεμένα αλλά μετά είχα συνηδηση και πάλι που ήμουν.

"Παρακαλώ."

Απαντησα πρόσχαρα και χαμογέλασα όσο μπορούσα σκουπίζοντας τα δάκρυά μου.

"Είστε καλά;;"

Με ρωτάει και σκύβει μπροστά μου.

"Εεμ,μία χαρά εσείς;;"

"Εεμ,το λέω επειδή κλαίτε."

Είπε αμήχανα και ετριψε το σβέρκο του.

"Δεν είναι τίποτα."

Είπα προσπαθώντας να φανώ καλά και γέλασα και εγώ κάπως αμήχανα.

"Γιάννης."

Είπε δυνωντας μου το χέρι του για την γνωστή χειραψία.

"Ζωή."

Απαντησα και τον κοίταξα καλύτερα.

Είναι πολύ όμορφος είναι μελαχρινος,με ωραία μεγάλα πράσινα μάτια,γυμνασμενο σώμα και με ολοστρόγγυλο ποπό.

Δηλαδή καμία σχέση με τον Αλέξ,ο Αλεξ είναι...Είναι...Μαλακας τι θέλω και τον σκέφτομαι αυτόν πάλι....Ωωχ Παναγία μου.

Τα δάχτυλα του Γιάννη παίζουν μπροστά από τα μάτια μου κάτι που με κάνει να ξανασυνελθω.

"Πάμε σε μαι καφετέρια εδώ ποιο κάτω;;Δεν σε βλέπω καλά και δεν θέλω να σε αφήσω μόνη σου...Έλα πάμε."

Είπε και μου έδωσε το χέρι του για να σηκωθώ.

Τον κοίταξα για λίγο μην ξέροντας αν είναι σωστό αλλά τελικά του έδωσα το χέρι μου.

Νιώθω για κάποιο γαμημενο λόγο...Ενοχές για τον αλεξ...Λες και τον κερατωνω...Πφφφ δεν είμαι καλά....Ίσως ο Γιάννης να είναι η ευκαιρία μου...Ίσως και όχι...

......

Και ναι είμαι εδώ και όχι δεν παιθανα...😮😍

Μου λείψατε πολυ βρε...😒😥

Πώς τα περνάτε τόσες μέρες;;Τι κάνετε;;

Εγώ ξανα κλαμμα και πάλι κλαμμα...🙁🙁

Αλλά παρά όλα αυτά έβαλα ένα κεφάλαιο...Σκέφτηκα αν πρέπει να την σταματήσω και τέλος αποφάσισα ότι δεν αξίζει.🙃

Τώρα στο κεφάλαιο....😈👿

Πώς σας φάνηκε;;;😵

Εμένα μαρεσει τα τελευταία λόγια της ζωής εκτός την τελευταία πρόταση 'Ισως και οχι...' και λέω να τις χρησιμοποιήσω τις παραπάνω αλλά δεν νομίζω να σας αρέσει😈😈😈μην ξεχνάμε είμαι κακιά εγώ...😈😈😈😈

Και έχουμε το εξής ερώτημα που θα μυο απαντήσετε με ένα '❌':

Αλωη(Αλεξ και Ζωή):

Ή

Ζωαννη(Ζωή και Γιάννη):

.....

Ερώτηση:Τι ζώδιο είστε και αν σας αρέσει;;...😏

Spoiler:...Χμμμ...ΜΑΝΤΕΨΤΕ...😈👿

Αν σας αρέσει αστερακι και σχολιακι❤❤

Πάω να φάω σουβλάκι😍😍😵😵

Αγκαλίτσες βατραχομονοκερακια μου και κλάμα.....😮😍😥

-Ευα ηοποιαειναιενθουσιασμενηπουεπιτελουςεβαλεαλλακαιστεναχωρημενηαποτοκρας😫😮