Προσγειωνομαι ανώμαλα στην πραγματικότητα και τον κοιταω στα ματια ενω αυτός ελαφρύνει το κράτημα του απο τα χέρια μου με αποτέλεσμα να γλυστρισουν μέσα απο τα δικά του και να πέσουν με δυναμη κάτω.

Ξεροκαταπινω καθώς νιώθω και το δικο του βλέμμα να με καίει και στέκομαι σε στηλη άλατος απέναντι του.

Με πλησιάζει ενω εγώ κάνω βήματα προς τα πίσω με αποτέλεσμα να χτυπησω με δυναμη το κεφάλι μου στον τοίχο.

Κάνω εναν μορφασμο πόνου και τον κοιταω άγρια...μάλλον στην προηγούμενη ζωή του θα ηταν δολοφόνος δεν εξειγηται αλλιως, αυτός με έχει σακατεψει.

"Είσαι καλά;;"

Ρωτάει και στηρίζει το ενα απο τα δυο του χέρια στον τοίχο δίπλα απο το κεφάλι μου.

"Να μην σε νοιάζει."

Λεω Νευριασμένη και αρχίζω να τρεμω ενω δεν νιώθω τα πόδια μου.

Μάλλον το κατάλαβε και ενα πονηρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο προσωπο του.

Αρχισε να έρχεται με το προσωπο του προς το δικο μου...τόσο που νόμιζα οτι θα με φιλήσει αλλά αντί για αυτό έρχεται προς το αυτι μου και αρχίζει να ψυθιριζει.

"Αυτό το τρέμουλο δεν είναι το ίδιο που μπορω να σε κάνω να νιωσεις όταν θα οριεσαι απο ηδονή και θα φωνάζεις το όνομα μου όπως εχθες."

Ωρα να παρουμε αυτοπεπειθηση τι είναι αυτές η μαλακιες ζωή;;

"Σωπααα...μπορείς να το πετύχεις αυτό ρε μάγκα;;"

Τον ρωταω και εγώ ψυθιριστα στο αυτό τάχα μου γεμάτη εκπληξη και καταλαβαίνω πως προβληματίστηκε.

"Ενοειται και μπορω."

Απάντησε και αυτή τη φορά ήρθε απέναντι μου.

"Και εγώ σου λέω οτι δεν μπορεις."

Απάντησα γεμάτη θάρρος και το βλέμμα μου έσταζε μεγάλη δώση ειρωνείας...είμαι κακιά;;;ΜΑΡΕΣΕΙ.

"Αλλά ελεγες χθες το βρ..."

Πριν μιλήσει παραπανω τον σταμάτησα βάζοντας τα δάχτυλα μου στα χείλια του.

"Οτι.Εγίνε.Χθες.Εγίνε.Μονο.Και.Μονο
Γιατί. Ημουν. Μεθυσμένη. Καταλάβες;;"

Ρωταω τονίζοντας την κάθε μου λεξη για να το εμπεδωσει γιατί μου φαίνεται πως έχουμε παραχεστει.

"Ωραία λοιπον τιγρακι...είσαι τόσο σίγουρη για τον εαυτό σου;;;"

Οσο δεν φοράς μπλούζα μαναρι Μου οχι...💪💪

"Φυσικά και είμαι."

Απανταω αυταρχικά και ενα πονηρό χαμογελο εμφανιζεται στο προσωπο του.

Γιατί δεν μαρεσει καθόλου αυτό;;

Φεύγω απο απέναντι του και κάνω να φύγω αλλά το χερι του με ποιανει βίαια απο τον καρπό και με γυρνάει πίσω ενω εγώ κοιταω με αυτον και μόα το χερι του.

"Ωραία...πάμε ενα στοιχήματακι;;"

"Οτάν λες στοιχήματακι;"

Λέω ειρωνικά.

"Θα κατσεις μαζί μου ένα ολοκληρο βράδυ και θα δουμε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Αν μπορω να κάνω οτι είπα η όχι...αν μπορω να σε κάνω να φωνάζεις το όνομα μου και όλα αυτά που θεωρεις εσύ άκυρα...ΑΛΑ χωρίς συναισθηματισμούς και βλακειες."

"Ναι,καλα...λεγε."

Παω να ξαναφυγω αλλά η ίδια κινηση ξανά. Γυρναω εκνευρισμένη και έτοιμη να του τα χωσω αλλά με προλαβαίνει ο ιδιος.

"Φοβάσαι;;"

Χαχα,καλό.

"Εγώ;;;Τι ακριβώς;;"

"Πρώτον οτι θα χάσεις και δεύτερον οτι θα νιωσεις."

"Για ποσο ωραίος περνιεσαι ρε παιδι μου που θα σε φοβηθουμε κιόλας;;"

"Οχι ωραίος.."

Λέει και νευω θετικά. Τώρα αρχίζουμε να καταλαβαινομαστε.

"Οχι απλα ωραίος...Παρα πολύ ωραίος."

Συνεχίζει και τον κοιταω δολοφονικά.

"Μέσα;;"

Ρωτάει.

"Μέσα."

Απανταω και αμέσως τα επόμενα δευτερόλεπτα το μετανιωνω.

Γιατί ρε Ζωή;;; Γιατί να είσαι τόσο αυθόρμητη;;;

Πάω γρήγορα στο δωμάτιο του και περνώ οτι δικο μου πράγμα βρω...το μονο ποτ θέλω είναι να φυγω απο εδώ μέσα.

Βάζω τα παπούτσια με γρήγορες κινήσεις και κατεβαινω τις σκάλες του σπιτιού σχεδόν τρέχοντας.

Εμάς οξύς πόνος ποιανει το ποδαράκι μου αλλά δεν σταματάω... Περνώ μια βαθυα ανάσα και βγαινω απο εκεί μέσα.

{...}

"Καταλάβες τώρα γιατί ήρθα έτσι;;"

Ρώτησα την Στέλλα και με κοίταξε απο πανω μέχρι κάτω.

"Καλά έκανες και δέχτηκες να μην μας περνάνε για κότες....αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι οτι τον ερωτεύεσαι."

Σε κάθε της λεξη ενευσα θετικά γιατί ένιωθα πως με καταλαβαίνει αλλά στην τελευταια τα νεύρα μου ταν που ήταν έγιναν κροσια.

"ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΗΛΙΘΙΟ;;;"

"Γιατί άδικο έχω;;; Αυτό φοβάσαι αλλά δεν το παραδέχεται ουτε εσύ η ίδια."

"ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΡΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΛΕΕΙ Η ΖΩΗ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΙΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ-"

"Τοτε θα γίνει."

Με διέκοψε και εγώ απλα άρπαξαν το μαξιλάρι απο τον καναπέ και της το εριξα στα μούτρα καθώς ανακαθισα στη θέση μου.

"Τι κάνω τώρα;;"

Ρωταω και κοιταω την μαύρη,κλειστή τηλεοραση.

"Δεν ξέρω τι να κανεις απλα καντω πριν ανοίκουν οι σχολές σε μια εβδομαδα ανοίγουν. Κάνε οτι είναι να κανεις και μετα ξεχασετον."

Είπε και συμφωνησα.

Και αυτό θα κάνω....θα κάνω οτι είναι να κάνω και μετα ΤΕΛΟΣ.
Τ-Ε-Λ-Ο-Σ.

........

ΑΛΟΧΑΑΑΑΑΑ...ΧΑΟΥ ΑΡ ΓΙΟΥ;;;

ΜΑΓΑΠΑΤΕ ΒΡΕ;;;😢😢

ΕΓΩΩΩΩ ΠΟΛΥΥΥ😝😝

Πως σας φάνηκαν οι εξελίξεις;;;

Εμένα Μου άρεσαν...

Ωρα να αρχίσει η ιστορια αρκετά το παρατραβηξαμε,δεν λέτε και εσείς;;🎉🎉

Ωστε στοιχηματακι και έρως ανήκαν τεμαχα....(αρχαία ιουυ)...

Spoiler: Ξανά δεν βάζω😂😈🎉

ΜΟΥΑΑΧΑΧΑΧΑ❌❌😈😈😈

Ερώτηση: Εχετε αδυναμία στην μαμά η στον μπαμπά και why;;😒💪

Vote and comment ΑΝ σας άρεσε..😊

-Εύα ηοποιακανειπολλασατανικασχεδιαγιατηνιστοριατης....😈😈😈😈😈😈

Lobe you all....🎉🎉🎉🎉🎉🎉❤❤❤❤❤❤