❌❌❌Ζωης PPP-OV❌❌❌

Οι ώρες πέρασαν βασανιστηκα, αργά εκεί μέσα μέχρι το πρωι. Ολο το βράδυ ζήτημα είναι αν κοιμηθηκα 4 ωρες και μονο στην ιδέα οτι ηταν ακριβως δίπλα μου δεν μπορουσα να κλείσω ματι.

Επιτέλους τα κλειδιά ακούστηκαν σε αυτή την ηλίθια σιδερένια πόρτα.Ενας αστυνόμος μπήκε μέσα και πλησίασε πρώτα εμένα και μετα τον Άλεξ.

Μας έβγαλε έξω και μας κατεύθυνε σε μια κατεύθυνση. Λογικά το γραφείο του διευθυντή.

Με το που άνοιξε η πόρτα είδα μπροστά μου την Στέλλα να τρώει τα νύχια της,πλημμυρισμένη στο αγχος,παντα το κανει αυτό όταν έχει άγχος.

Την πλησιασα και κλείστηκα γρήγορα στην αγκαλια της.

"Τι έγινε ρε Ζωή;;"

Είπε Μετα απο λίγα λεπτα και απομακρύνθηκε.

"Ρωτά τον."

Της είπα και εδειξα τον Άλεξ με απέχθεια.Δεν θα του το συνχωρεσω ποτε το χθεσινοβραδυνο ,του βλακα εεε του βλακα.

"Είσαι καλά,επαθες τίποτα;;"

Με ρώτησε εφόσον ο άλλος δεν μίλαγε.

"Πράμα δεν επαθα,ποτε θα φύγουμε;;"

Ρώτησα βιαστηκα,το μονο που θέλω είναι να φυγω απο δω.

"Βιαζεσαι κοπέλια."

Είπε ο αστυνομικός και τον κοιταξα με σηκωμένο το φρύδι...Ποιο είναι το πρόβλημα σου εσένα ρε χοντρε αμα θέλω να φύγω;;;

"Εσείς θα κατσετε μέχρι το βράδυ.."

Είπε και έδειξε εμένα και τον Άλεξ.

"Η κοπελα μπορεί να φύγει τωρα."

Συνέχισε.

"Οπα όπα κατσε...Εμενα χθες μου ειπατε για σήμερα ΠΡΩΙ όχι ΒΡΑΔΥ.."

"Είπα ξε είπα."

Ξαναειπε και έκανε ενα νόημα στον άλλο που μας εφερε. Μας ξαναμετεφερε πίσω στο κελί και μας ξανά κλείδωσε.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ.

Αρχισα να χτυπάω την πόρτα,να φωνάζω αλλά τίποτα. Μέχρι που ακουμπησα πάνω της και γονατισα κάτω.

Ηταν δεύτερη φορά που τον κοιτουαα χαρακτηριστικά σήμερα.Δεν έχει βγάλει κουβέντα.Είχε γυρίσει πλάτη σε μένα και κοιταγε τον τοίχο.

"Είσαι καλά;;"

Τον Ρώτησα απο περιέργεια και μονο,γύρισε και με κοίταξε έντονα πολύ έντονα σαν να είναι η πρώτη φορά.

Μου ενεψε θετικά και ξαναγύρισε πλάτη.Εχω τον πόνο μου έχω και αυτον.

Ουφφφ,λίγη υπομονή ακόμα ζωή λίγη υπομονή.

~Μετα απο 5 ωρες~

"Ελεύθεροι."

Ακούστηκε επιτέλους αυτή η υπεροχή,καταπληκτική,όμορφη,ωραία λεξη απο το στόμα του ηλίθιου αυτου αστυνομικού.

Ετρεξα κατευθείαν προς τα εξω και μυρισα αέρα ξανά,ουυφ υπεροχή αίσθηση η ελευθερία.

Εβαλα τα χέρια μου κάτω απο το στήθος μου σταυρωτά καισηκωσα το κεφάλι ψηλά.

"ΑΑΑΑ..."

Τσιριξα όταν κατάλαβα οτι κάποιος με ακουμπησε. Γύρισα και τον είδα.

Επρεπε να το φανταστώ...Ποιος άλλος θα χαλαγε μια τέτοια υπεροχή στιγμη;;Π

οιος άλλος διαθέτει τόση ηλιθιότητα;; Ποιος;;;Ο ΑΛΕΞ φυσικά.

"Να σε πάω;;"

Είπε βάζοντας την μηχανή μπροστά και πετώντας το τσιγάρο απο το στόμα του στο έδαφος.

"Ποιος στην έφερ..."

"Ο Στέφανος. Ανεβα."

Είπε κοιτώντας μπροστα.

"Ναι αλλά μετα δεν θα με ξαναδ..."

"Ναι,ανεβα."

Είπε διακοπτωντας με ξανά.Ανεβηκα με τα χίλια ζορια και έβαλα τα χέρια μου γυρώ του.

Το άρωμα του...Είναι... τόσο εθιστικο. Τόσο βαρύ όσο πρεπει και τόσο αντρικό όσο πρέπει.

"Εεεμ έπρεπε να στρυψεις ενα στενό πριν."

Του λέω δυνατά για να ακούσει.

"Το ξέρω."

Απάντησε μα δεν γύρισε πίσω.

"Ωραι,γυρνά τοτε."

Είπα αλλά δεν ανταποκρίθηκε.

"ΓΥΡΝΑ!"

Φωναξα ποιο δυνατά αλλά τίποτα.

Καλά ας φτάσουμε εκεί που με πας Αλεξακο και μετα μην την είδατε.

Εγώ μαζί του μονη δεν κάθομαι ΠΟΤΕ ξανά.

Μετα απο λιγα Λεπτά διαδρομής φτασαμε εξω απο το σπίτι του. Κατέβηκα πριν καλά καλά σταματήσει και άρχισα να περπαταω.

Ενα χερι με τράβηξε απότομα πίσω και με γύρισε αυτόματα.

"Αφήσε με."

Είπα κοιτώντας το χερι του πάνω στο δικο μου.

Με άφησε και με κοίταξε.

"Ελα μέσα."

Είπε αποτομα.

"Και αν δεν το κάνω;;"

"Μην με αναγκασεις."

Είπε και χαμογέλασε στραβα.

"Γιατί;;Τι θα κανεις;;"

Ρώτησα ειρωνικά και την επόμενη στιγμη δεν βρισκόμουν στο πατωμα αλλά στον Αερα.

Θα τον χτυπούσα στην πλάτη και γενικα αλλά ξέρω οτι θα ηταν άδικος κοπος την έχω ξαναζήσει αυτή την στιγμη και ξέρω.

Εφόσον μπήκαμε μέσα με άφησε κάτω και κλείδωσε.

"Γιατί;;"

Τον ρωτησα καθώς έμεινα στάσιμη και ανεκφραστη.Ηρθε απο πίσω μου κσι τον αισθανομουν να με καεί  με το βλέμμα του.

"Δεν γινόταν αλλιως."

Είπε και έκανε ακόμα ενα βήμα ποιο κοντά μου.

"Θέλω να μου υποσχεθεις ξανά Αλεξ."

"Τι;;Οτι δεν πρόκειται να σε ξαναδώ;;;Μου είναι αδύνατον Ζωή."

"Σε παρακαλώ... πες το μου,υποσχεσου το μου."

Πλεον τα κορμιά μας αγκιζαν και η ανσα του χτυπούσε στο λαιμό μου καίγοντας με ολόκληρη.

"Πες το μου..."

Ξανά είπα κλείνοντας για λίγο τα ματια μου αλλά αυτή τη φορά ακούστηκε σαν ικετευση.

"Δεν θα σε ξαναδώ."

Μου είπε ψυθιριζοντας στο αυτί καθώς μετα δάχτυλα του ξεφορτώθηκε απαλά απο πάνω μου την ζακέτα μου.

Με γύρισε απότομα προς στο μέρος του και με κόλλησε πάνω του βάζοντας το χερι του λίγο πάνω απο τους γλουτούς μου.

"Δεν θα σε ξαναδώ."

Είπε εντελώς ψυθιριστα αυτή τη φορα και νόμιζα πως η καρδιά μου θα ακουστεί.

Ορμισε στα χείλη μου και πέρασε και τα δυο του χέρια μέσα στα μαλλιά μου ενα τα δικά μου κατευθύνθηκαν στο λαιμό του σφιγκοντας τον απαλά προς τα πάνω μου.

Οι γλώσσες μας έκαναν το δικό τους παιχνίδι μέχρι που χωριστηκαμε για να παρουμε ανάσες.

Με κοίταξε και τον κοίταξα για δευτερόλεπτα. Μου αφερεσαι την μπλουζα  και το πανωφόρι του μενωντας με το μαυρο του στενο κοντομανικο.

Πριν καν το καταλάβω το χερι του βρέθηκε το ένα στον λαιμό μου και το αλλο στην μέση μου κολωντας με με δυναμη στο. τοιχο, ενώνοντας τα χείλη μας ξανά.

Τα χείλη του άρχισαν να κατεβαίνουν αργά και βασανίστηκα στον λαιμό μου και ένιωσα σταδιακα στον Καβάλο του να σκληρενει στην κοιλιά μου.

Αφεραισε το σουτιεν μου και έπαιξε με το στήθος μου ενώ όλο μου το σωμα είχε ανατριχιασει και οι θυλες μου είχαν σκληρύνει.

Τα πόδια μου ανέβηκαν γύρω απο την μέση του και πλεον ο φουσκωμένος του καβαλος ακουμπούσε την περιοχή μου κανωντας με ακόμα ποιο ερεθισμένη.

Του αφαίρεσα την μπλούζα και εσκυψα στον λαιμό του αφήνοντας ενα ένα ξανά,μετα απο καιρό, τα σημάδια μου πανω του.

Με κατέβασε απο πανω του και με ξάπλωσε στο πάτωμα ακηνιτοποιοντας τα χέρια μου.

Εβγαλε το παντελόνι μου μαζί με το εσώρουχο και άρχισε να παίζει με τα δάχτυλα του,μέχρι που άρχισε να χρησιμοποιειι και την γλώσσα του.

Η ηδονή αρχισε να κατακληζρι το κορμί μου και το σωμα μου να τρέμει απο κάτω του.Τα νύχια μου μπήκαν γραπωμενα στην πλάτη του για να επιταχύνει τον ρυθμό της γλώσσας του.

"Σε θέλω Άλεξ."

Είπα και σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε.

"Σε θέλω μέσα μου,τωρα,να σε νιώσω."

Ειοα κατεβάζοντας του το παντελόνι και κοιτώντας τον αναψοκοκκινησμενα.

Εβαλε το μποξερακι του και έβαλε ένα προφυλακτικό.

Με έφερε κοντά του με φίλησε και με ξαναριξε κατω,μπαίνοντας μέσα μου άγρια και απροηδοποιητα κάνοντας με να βγάλω μια μεγάλη τσιριδα.

Η ταχύτητα επιταχυνονταν και οι ανάσες μας άρχισαν να γίνονται όλο και ποιο γρήγορες.

"Τε-λει-ω-νω..."

Είπα αναμεσα σε βογκητα και ανάσες που δεν γινόταν να σταματήσω.

"Αφησου μωρό μου...Τελείωσε για μένα..."

......

Τι σας είχε υποσχεθεί η μαμά;;🙉🙈😜

Κράτησαν την υποσχεση κου έστω και αργοπορημενα ξανά...Αλλά τωρα αρχισαν και οι εξετάσεις...Και είναι πολύ δυσκολα.❌

Αλλά ευτυχώς ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ το σχολείο...Ναιιιι🙌🙌

Χμμμ...Για τελευταια φορά άραγε;;...Λέτε να με τόσο κακιά😈😈❌❌

Δεν σας λεω..😝😝

Spoiler:ΔΕΝ ΒΑΖΩ!!(σας εκανα μονο μια χάρη γιατί τι ειμαι;;😂😈😈❌)

Ερώτηση:Αγαπημένο σίριαλ στην τηλεοραση...Και συστηστε μου και εμένα κανένα...😂🙌😜

Η μαμά που σας αγαπάει και δεν σας ξεχνάει καθόλου και ας αργεί😢😢🙈...

Πάω να φαωω...ΠΑΛΙ..❤😜

-Ευα πουεχειαρχισεινααγχονεταιπολυγιστοςεξετασειςαλλαδενσαςχαλασρετοχατιριγιατισαςαγαπαει😥😥😩😘😘