- Dzień dobry! - zawołał radośnie mój ojciec zza ściany, słysząc jakieś głosy.

- Co tu się dzieje? - odezwała się moja mama zbliżając się do kuchni - Czemu wy nie w szko... - przerwała zauważając we własnym domu obcą kobietę, nastolatka i swoją córkę w samej bieliźnie.

- Kim pani jest? - zdenerwowała się moja matka - Brooke, kim są ci ludzie? Zrobili ci coś?

- Nie... - powiedziałam słabo.

- Martha Diver - matka Cedric'a z miną pokerzysty podała dłoń mojej mamie.

- Isabelle Cox - odpowiedziała moja rodzicielka podejrzliwie.

- Jestem mamą Cedrica - zaczęła Martha, ale przerwała, ponieważ do kuchni wszedł mój ojciec.

- Robbert - westchnęła.

Mój tata podszedł do mamy.

- Kim jest ta pani, kochanie? - spytał.

- Robbert, nie poznajesz mnie? - spytała Martha prawie łamiącym się głosem.

Nasi rodzice się kłócili, a ja z moim chłopakiem stalismy z boku i się przyglądaliśmy. Nawet nie wiem kiedy nasze dłonie się splotły.

Mój tata pokręcił głową.

- Martha... Martha Diver - przedstawiła się drugi raz.

- Ach - wyrwało się mojemu tacie - Kopę lat... Ale co ty tu robisz? - autentycznie był w szoku.

- W końcu po tylu latach was znalazłam - powiedziała.

- O czym ty mówisz?! - warknął.

- Tyle lat was szukałam...

Przyglądałam się wszystkiemu z rozdziawioną buzią.

- To wy się znacie? - spytałam słabo.

- Tak - powiedział mój ojciec.

- Znamy to za mało powiedziane - parsknęła jednocześnie mama Cedric'a.

- Robbert, jesteś ojcem Cedric'a - oznajmiła jego matka.

Nagle dotarło do mnie znaczenie tych słów. Cedric jest moim... moim...

- To nie może być prawda! - wrzasnęłam z łzami w oczach.

- Nie - pobladł mój ojciec.

Chciałam puścić Cedric'a i już nigdy więcej go nie dotykać, nigdy go nie zobaczyć. My uprawialiśmy seks... Krew odpłynęła mi z twarzy. Zaczęłam szarpać naszymi splecionymi dłońmi, ale on nie chciał mnie puścić.

- Puszczaj! - wrzasnęłam w furii, a łzy spływały mi po twarzy.

W końcu wyrwałam swoją dłoń i odsunęłam się od niego na dwa duże kroki, a po namyśle jeszcze o dwa.