Nadat de Nachtegaal uitgezongen is voelt Fridea iets. Het is een vreemd gevoel dat begint in haar borst, rond de plek van haar hart, en zich uitbereid door haar hele lichaam. Het valt nog het best te beschrijven als vlinders in de buik en rillen van de kou tegelijk. Of als de sprankels die vrijkomen als een superheld in een tekenfilm transformeert.

Ze denkt aan het lied van de Nachtegaal en dan aan de PandaDroom, de attractie waar het lied vandaan komt. Het is jammer dat de film verdwenen is, maar Fabula is een mooie vervanging. De tekst van het lied gaat over de aarde en de klimaatverandering, maar het grootste gedeelte zou ook bij de situatie van Fridea en Lisa kunnen passen.

'Fridea?' Vraagt Lisa, wat Fridea weer bij de werkelijkheid terugbrengt. Ze merkt dat ze haar ogen dicht heeft gedaan en opent die weer. Fridea wil de Nachtegaal bedanken, maar het vogeltje met de gouden stem is nergens meer te bekennen. Sterker nog, ze zijn helemaal niet meer bij Doornroosje, maar staan weer naast het grote sprookjesboek bij de Chinese Nachtegaal.

'Ik denk dat we ontkoppelt zijn' zegt Fridea alleen maar. Lisa glimlacht vrolijk naar haar en knikt opgewonden als een klein kind.

'Dat wilde ik jou ook vertellen, maar je stond daar maar met je ogen gesloten in gedachten verzonken. Het duurde wel een minuut!' Zegt ze. 'Maar in ieder geval hoeven we nu dus niet meer op zoek naar de Nachtegaal.' Fridea besefte zich ineens dat ze hun wandeling naar Doornroosje en de Chinese Nachtegaal ingebeeld moet hebben.

'Fantastisch, wat gaan we nu dan doen?' Vraagt Fridea.

'Laten we het vieren met wat lekkers te eten. Ik trakteer' besluit Lisa. Fridea glimlacht bij het vooruitzicht op gebak en drinken.

'Laten we bij Rondje van de Molen gaan eten, daar hebben ze donuts' stelt Fridea voor. Lisa stemt daarmee in en samen gaan ze op pad naar het torentje aan de achterkant van Polles Keuken.

Na hun donuts besloten ze in zo veel mogelijk leuke attracties te gaan, omdat Lisa's "nieuwe leven" nu snel voorbij zal zijn. Ze lopen met hun drankje in de hand naar het Tom van de Ven Plein om in Villa Volta te gaan.

'Wacht, was jij nu al in Raveleijn geweest?' Vraagt Fridea aan Lisa als ze langs het bord komen waar je kaartjes kan reserveren. Lisa schud haar hoofd.

'Dan gaan wij straks ook nog in Raveleijn' besluit Fridea. De mensen die bij het bord stonden lopen net weg en dus kunnen Fridea en Lisa meteen een plekje reserveren.

'Hoe laat is het nu?' Vraagt Fridea. Eigenlijk hoefde ze dat niet te vragen, want ze pakt zelf haar telefoon uit haar zak en bekijkt de tijd. Het is kwart over elf en ze heeft geen berichten van Millena en Bethany. Dat is bijzonder, want die twee appen meestal wel.

'Het is nu kwart over elf, zullen we die van twaalf uur nemen?' Stelt Fridea voor. Maar Lisa schud haar hoofd.

'Die zit al vol, dan moeten we die van kwart over twaalf nemen' zegt Lisa, wijzend op het bord. Fridea knikt en klikt die van kwart over twaalf aan. Daarna stopt Lisa de kaartjes in haar telefoon en lopen ze naar Villa Volta.

Ze brengen de tijd in de wachtrij zwijgend door, maar als ze in de eerste zaal komen mag Fridea van Lisa meepraten met het verhaal. Dit keer weet ze wel de tekst van de voice-over woord voor woord mee te praten. Dat lukt haar ook in de tweede zaal, waar ze een duet vormt met Hugo van de Loonsche Duinen.

'Zo, jij kan hier wel gaan werken als voice-over denk ik' grapt Lisa als ze wachter tot de deuren open gaan en ze de hoofdshow mogen betreden. Fridea glimlacht en bedenkt zich dat ze het best wel tof zou vinden om bij de Efteling te werken. Alleen woont ze een beetje ver weg, in de buurt van haar studie. Misschien een vakantiebaantje dan.

Dan betreden ze de hoofdshow en geniet Fridea in volle teugen. Het ritje lijkt nog intenser dat het altijd was. De muziek lijkt harder te klinken, de mensen op de banken lijken te vervagen en even voelt het alsof Fridea een is met de attractie en zijn muziek. Maar dan stopt de schommel langzaam en wordt de muziek weer zachter. Als hij dan helemaal stil staat stapt Fridea met een fris gevoel uit.

'Wat gaan we nu doen? Een achtbaan?' Vraagt Lisa als ze weer buiten staan. Maar Fridea schud haar hoofd.

'Nee, dat is te ver weg en we moeten straks bij Raveleijn zijn. Laten we een andere attractie doen, even denken' zegt ze en Fridea kijkt om zich heen. 'Het Land van Laaf misschien? Daar kunnen we ons denk ik wel even vermaken.' Lisa knikt en dan lopen ze naar het Land van Laaf.

'Dan doen we eerst de monorail, goed?' Vraagt Lisa. Fridea kijkt eerst op haar Efteling-app hoe druk het is en knikt dan, er staat maar tien minuten wachtrij. Lisa is helemaal enthousiast en rent de trap op. Waarschijnlijk omdat ze nu weer vrij kan zijn en zich niet meer hoeft in te houden voor Fridea.

Fridea loopt rustig de trap op, maar komt Lisa ongeveer halverwege zwaar hijgend tegen. Als ze Fridea ziet loopt ze weer verder de trap op. Blijkbaar gaat het goed genoeg en hoeft de Ambulance niet gebeld te worden. Boven zijn ze sneller aan de beurt dan verwacht.

'Waar gaan we zo naartoe?' Vraagt Fridea als ze naar buiten komen en uitzicht hebben over haast het hele Lavenlaar.

'Laten we gewoon het hele Lavenlaar doorgaan, ik denk dat we tijd genoeg hebben hoor' antwoord Lisa.

'Maar waar wil je sowieso naartoe? Dan zorgen we dat we die niet overslaan' zegt Fridea.

'Ja mama' antwoord Lisa. 'Ik zou graag naar het Lachhuys willen, en de rest bedenk ik wel als we daar beneden rondlopen.' Fridea glimlacht en kijkt weer naar beneden. Daar lopen allemaal vrolijke kinderen met hun ouders rond. Het is een vrolijk gezicht, zelfs de kinderen die gevallen zijn en nu huilen bij hun moeder zien er toch wel gezellig uit. Dat hoort nu eenmaal bij het leven en bij het opgroeien en de liefde die de moeder uitstraalt is iets wat iedereen zou moeten ervaren.

Als ze weer met beide voeten beneden staan lopen ze zoals beloofd aan Lisa naar het Lachhuys. Ze lopen meerdere malen de trap op, als twee kleine kinderen. Soms heel snel, soms langzaam, soms slaan ze treden oer, soms gaan ze op allemaal twee keer staan. Pas als er andere mensen aankomen stoppen ze ermee en doen ze weer normaal.

'Ik wil nog wel even lang het brouwhuys lopen' zegt Fridea als ze even naar buiten staan te kijken in het Lachhuys. Lisa knikt en dan lopen ze via de gewone trap weer naar beneden, omdat een paar kinderen de lachtrap in gebruik hebben.

Als ze ook bij het brouwhuys zijn geweest besluit Fridea dat ze naar de Droomvlucht moeten gaan, dat past precies tot ze bij Raveleijn moeten zijn. Dus gaan ze op pad naar de Droomvlucht. Fridea bedenkt zich ook dat dit de plek is waar zij en Lisa elkaar ontmoet hebben.

Ze gaan in hun karretje zitten en vliegen al snel langs de kastelen. Wanneer ze het Wonderwoud betreden zoekt Fridea met haar hand die van Lisa en knijpt er even kort in. Lisa knijpt terug en als Fridea weer terug wil knijpen, voelt ze Lisa's hand niet meer. Ook de Droomvlucht begint te vervagen en ergens in de verte hoort ze een stem die steeds duidelijker wordt.

'Fridea' zegt de stem, maar wie het is en waar de stem vandaan komt weet Fridea niet. Ze hoort de laatste stukjes muziek verdwijnen en ook haar beeld is nu helemaal weg. Nu kan ze de stem herkennen, het is Millena. Ineens beginnen ook de geuren en structuren om haar heen zich te vormen. Het ruikt heel anders dan de Droomvlucht en het lijkt ook alsof ze ligt. Haar kleren hangen losjes om haar lichaam en er lijkt heel vaag iets van licht te zijn. Verderop hoort ze nog meer geluiden, maar die kan Fridea niet helemaal plaatsen.

'Fridea, wakker worden' klinkt de stem van Millena weer, dit keer heel dichtbij. Fridea merkt dat haar ogen gesloten zijn en opent ze. Ze ziet vaag Millena staan, maar het licht is nog te fel.

'Ik kom eraan' kreunt Fridea tegen Millena. Er volgt een stap en daarna wordt een deur gesloten. Langzaam laat Fridea haar ogen wennen aan het licht en ze merkt dat ze in hun slaapkamer in Bosrijk is, onderin het stapelbed.

Hoe kan ze ineens hier komen, slapend? Ze was toch net nog in de Droomvlucht met Lisa? Ze tast naar haar bed naar haar telefoon. Eerst voelt ze haar sloffen, dan haar kleding van de vorige dag, en handdoek en dan eindelijk haar telefoon. Fridea gaat wat verder rechtop zitten en dan zet ze haar telefoon aan.

8:10, Dinsdag 5 juni.

Fridea legt haar telefoon weer terug en laat zich achterover zakken op haar kussen. Het is bijna onmogelijk wat er gebeurt is, maar ze snapt eindelijk alles.