Fridea zit op de achterbank van Bethany's auto en de groene weilanden vliegen aan haar voorbij. Maar ze heeft geen aandacht voor alle dieren die grazend lang de snelweg staan, ze is geen klein kind meer. Liever zou ze nu nog even slapen. Ze moest vandaag vroeg opstaan om haar koffer nog in te pakken, dat vreselijke uitstelgedrag weer.

Maar omdat Fridea nu eenmaal niet goed kan slapen in een rijdende auto, verspilt ze haar 4g aan het scrollen door Instagram. Het is een wonder dat ze nog niet eens misselijk is geworden. Nee, daar moet ze niet aan denken, want dan wordt ze wel misselijk.

'Hoe lang nog, Milly?' Vraagt Bethany aan Millena, die naast haar zit. Het is een aangename verandering in de stilte en eindeloze weilanden, ze hebben het zo'n drie kwartier geleden al opgegeven op de kletsen. Ze hebben de hele midweek nog te tijd om uitbundig met elkaar te kletsen en op de snelweg is nu niet iets bijzonders te beleven.

'Niet lang meer, we moeten over een kleine tien minuten de snelweg af en dan zijn we er alweer bijna' antwoord Millena met een blik op haar telefoon.

'Dan zullen we zo al wel de eerste bordjes kunnen zien' zegt Fridea, die de woordenwisseling gehoord had. En ze heeft de zin nog niet afgemaakt of Millena wijst op een bordje.

'Kijk, het staat er al op' zegt ze enthousiast. Fridea kijkt ook meteen en ziet het nog net op het blauwe bord langs de weg staan. Efteling. Het voelt meteen als thuiskomen, hoewel ze er nog niet eens zijn.

'Jammer dat het park nog niet geopend is, anders zouden we de pagode nu wel kunnen zien' zegt Bethany dromerig. Dat laatste is niet eens nodig voor Millena en Fridea, ze zijn alle drie als kind al vaak genoeg naar de Efteling geweest en keken dan al wel een half uur voor aankomst uit naar het oosterse bouwwerk dat uit de grond omhoog reist.

Nu de bordjes in zich zijn zet Millena de radio harder. Ze hebben Bethany's Efteling-cd in het apparaat gestopt en luisteren al de hele route naar de muziek op de achtergrond. Maar nu klinkt het keihard door de auto en spontaan beginnen de drie meiden in hun stoel te dansen.

Als ze naar elkaar kijken en zien hoe gek ze wel niet doen barsten ze in lachen uit. Dit wordt een fantastisch onderzoek weet Fridea alvast. Ze werkt al het hele jaar samen met Millena en Bethany en er is sinds het begin al een klink geweest.

'Hier de snelweg af' zegt Millena tegen Bethany als ze de afslag naderen. Eigenlijk is dat nergens voor nodig, alle bordjes met Efteling erop wijzen naar de afslag, maar het geeft toch het gevoel dat ze er bijna zijn. Wat natuurlijk ook zo is, de Efteling ligt haast aan de snelweg.

Bethany draait na de stoplicht soepel het kleine straatje langs het Efteling hotel in. Fridea krijgt een nostalgisch gevoel vanbinnen als ze boven de bomen uit al de eerste tekens van attracties kan waarnemen. Eerst zijn ze nog onherkenbaar, maar nadat ze de bocht voorbij zijn krijgen de drie vriendinnen meteen de witte baan van de Python in hun zicht.

'Ah, dit is als thuiskomen' zegt Millena waarmee ze Fridea's gevoel precies beschrijft. Allebei zitten ze met hun neus tegen het raam naar de prachtige constructie van de achtbaan te kijken die net in hun blikveld valt.

Bethany heeft geen tijd om naar de wonderen om te kijken, ze moet op de weg letten. Maar haar ogen stralen en daaruit maken Millena en Fridea op dat ze hetzelfde nostalgische gevoel ervaart.

'Joris en de Draak' fluistert Millena, alsof ze bang is om de rustgevende stilte die om hun heen hangt te verbreken. De Python is inmiddels achter de auto verdwenen en nu richt Fridea haar blik op de machtige houten achtbaan.

'Het blijft prachtig, hoewel het er waarschijnlijk idioot uitziet wat we doen' fluistert Fridea, wat haar zachtjes gelach van Bethany oplevert. Millena kijkt gestoord naar haar vriendin aan het stuur om. Ze vindt het duidelijk niet leuk om uit de rust die Joris en de Draak haar geeft afgeleid te worden.

'Je hebt gelijk, Dee. Iedereen zal denken dat ik met twee gestoorden in mijn auto rij, misschien wel een stel figuren die auditie komen doen voor Carnaval Festival' zegt Bethany als reactie op Fridea's woorden.

'Ach, hou toch je kop, Beth' reageert Fridea. Veel tijd heeft ze niet meer om ergens over na te denken, want de volgende attractie komt alweer in zicht. Aan hun rechterkant bevind zich de Piraña en aan hun linkerkant verschijnen de huisjes van Efteling Loonsche Land.

Maar de auto rijd gestaag door, dus veel tijd hebben Millena en Fridea niet om de twee dingen te bewonderen. Maar dan verschijnt waarschijnlijk de laatste attractie van hun ritje naar de parkeerplaats, Fata Morgana.

Zelfs de buitenkant van het oosterse paleis is prachtig en Millena en Fridea doen hun ogen nog even goed de kost totdat ze zelf voet in het park zetten. Al snel ligt Fata Morgana alweer achter hun en zijn ze rechtstreeks op weg naar de parkeerplaats van Bosrijk.

'We zijn precies op tijd' zegt Bethany met een blik op haar horloge.

'Waar gaan we eigenlijk als eerste in zo?' Vraagt Millena. Bethany haalt haar schouders op en Fridea denkt even na.

'Laten we straks in het informatieboekje kijken welke attracties al draaien, dan kunnen we er daar eentje van doen en misschien zijn we dan nog op tijd om ergens anders in de rij te staan' stelt Fridea voor. Het is nu ongeveer kwart over negen en om half tien mogen ze het park al op. Ze hebben dan nog genoeg tijd om een attractie te doen en in een rij te gaan staan, als de attracties niet te ver waren.

'Goed plan, Dee' stemt Millena in. Ondertussen rijden ze langs in ingang van Bosrijk en nog een keer voelt het voor Fridea als thuiskomen. Ze kijkt naar het plein voor het statige gebouw dat nog het meest weg heeft van een kasteel. Ze vraagt zich meteen af waar hun kamer zou zijn en of ze uitzicht op het plein of op het huisjespark hebben.