Behtany draait het parkeerterrein van Bosrijk op en zoekt een plekje. Er staan best wat auto's geparkeerd, maar dat is altijd zo. Bethany zet de auto uit en ze zakt gelukzalig naar achteren. Fridea en Millena doen ongeveer hetzelfde.

'Ik kan niet wachten om het park weer terug te zien, na al die jaren' zucht Bethany. Millena knikt instemmend en Fridea zucht van geluk. Het is voor alle drie alweer drie, vier, vijf jaar geleden dat ze voor het laatst in de Efteling waren. Voor Fridea is het alweer vier jaar geleden, toen was ze dertien. Haar oudste broer ging toen bijna het huis uit en daarna wilde haar ouders niet meer naar de Efteling, dat was iets voor met het hele gezin, vonden ze.

'Hoe lang is het nu geleden dat je hier voor het laatst was, Beth?' Vraagt Millena aan Bethany. Ze moet even nadenken voordat ze het antwoord weet.

'Nog maar drie jaar geleden, ik was vijftien denk ik. Ik weet eigenlijk niet waarom we nooit meer geweest zijn. We gingen best regelmatig' antwoord Bethany. Millena knikt en Fridea kijkt op haar telefoon naar de tijd.

'Laten we maar wel gaan, anders zijn we laat' zegt ze. Meteen komt iedereen in de auto in actie. Ze stappen uit en Fridea trekt haar jas dicht. Het mag dan wel bijna zomer zijn, maar het briesje wat er staat is best fris.

'Op naar de receptie!' roept Millena vrolijk uit. Bethany en Fridea lachen uitgelaten. Ze zijn blij dat dit fantastische uitje bijna van start kan gaan, en ze zijn blij om na bijna anderhalf uur uit de auto te zijn.

Als een stel kleine kinderen rennen Millena en Fridea richting het Poorthuys, tot ze van het gek doen en tegelijkertijd lachen beginnen te hijgen. Lachend en hijgend tegelijk blijven ze stilstaan. Bethany speelt voor moeder en komt langzaam achter de twee aangelopen.

'Nou, jullie conditie is niet meer wat het geweest is. Jullie zijn amper tien meter van de auto vandaan' zegt Bethany als ze haar vriendinnen bereikt heeft. Ze doet alsof ze niet weet waarom Millena en Fridea zo snel aan het hijgen zijn, maar dat weet ze wel degelijk. Zijzelf is ook zo enthousiast over hun aankomst bij de Efteling. Ze hoeven het niet eens zelf te betalen, omdat het voor hun onderzoek van school is, betaalt school hun midweek Efteling.

Millena en Fridea lopen nu wel rustig door naar de receptie. Fridea kijkt even om, want Bethany loopt niet meer naast hun. Ze staat nog aan de overkant van het zebrapad wat ze net hebben overgestoken. Net als Fridea kijkt staat ze weer op en loopt ze ook het zebrapad over.

Nu zijn ze echt bij Bosrijk en Fridea kijkt bewonderend op naar het gebouw dat boven haar uittorent. Dan moet ze snel rennen, want Millena en Bethany wachten niet op haar.

Als ze binnen bij de receptie komen pakt Fridea snel drie plattegronden in het halletje mee. Hoe goed je de Efteling ook kent, je moet altijd een plattegrond bij je hebben. In ieder geval als souvenir.

Bethany doet het woord bij de receptie, ze is eenmaal de enige meerderjarige in hun gezelschap. Fridea en Millena moeten allebei dit jaar nog achttien worden, of is Millena toch net volgend jaar jarig?

'Zijn jullie hier al wel eens eerder geweest?' vraagt de vriendelijke vrouw achter de balie. Bethany knikt heel kleintjes, maar Millena moet er natuurlijk weer op reageren.

'Of we hier al eens eerder zijn geweest, al best vaak zelfs' zegt ze.

'Maar dat is voor ons allemaal al weer een tijdje geleden, en toen waren onze ouders mee' voegt Fridea eraan toe. Ze is benieuwd wat de vrouw van hun gezelschap denkt, maar helaas kan ze geen gedachten lezen.

De vrouw knikt en begint alles rond hun verblijf uit te leggen. Fridea vindt het niet noodzakelijk om te luisteren dus kijkt ze om zich heen. Het ziet er allemaal nog uit zoals vroeger.

Even later is de vrouw klaar en lopen de drie vriendinnen weer naar buiten, de frisse lucht in. Ze gaan meteen richting het park, want anders kunnen ze niet die eerste attractie doen.

'En Beth, welke attracties draaien al?' vraagt Millena als ze het wandelpad naar de Efteling oplopen.

'Hm, laat me even kijken' zegt Bethany die door het boekje zit te bladeren.

'Fata Morgana, Baron 1898, Kleuterhof, Vogelrok, Carnaval Festival, Monsieur Cannibale, Avonturen Doolhof, Villa Volta en Droomvlucht' leest ze voor uit het boekje. Millena en Fridea denken even na over hun keuze.

'Ik zeg Fata Morgana' zegt Millena en Bethany en Fridea knikken instemmend.

'Dan kijken we of we daarna in de rij bij Symbolica aan kunnen sluiten, dan moeten we wel rennen' zegt Fridea. Alweer een instemmend geknik, wat zijn ze toch weer eensgezind vandaag.

Al snel hebben ze de ingang van het park bereikt, nadat Bethany nog even snel langs de auto was gerend om het parkeerbewijs daar neer te leggen.

Ze laten hun kaartjes scannen en lopen dan de Efteling in. De route is veranderd sinds Fridea er de laatste keer was. Ze lopen nu langs de achterkant van Fata Morgana in plaats van door de hekken van de rijken langs de Pardoes Promenade te gaan. Wat voor de drie onderzoekspartners natuurlijk wel gunstig was.

'Welkom thuis' zegt Millena zachtjes als ze in de wachtrij van de Fata Morgana aansluiten. Ze kunnen meteen doorlopen naar binnen en de typerende oosterse klanken vullen meteen hun hoofd.

Ze hoeven haast niet te wachten en ze kunnen al instappen. Het is zo leuk om meteen in de attractie te kunnen stappen, zeker als je weet hoeveel mensen er nog voor de dichte hekken staan te wachten.

Ze hebben een bootje voor hun alleen en die komt nu met een geluid van rubber op rubber los van de draaischijf. Het gordijn voor hun neus zwaait sierlijk open en meteen dringt er een koele, oosterse geur hun neusgaten binnen die niet helemaal te plaatsen valt, behalve als Fata Morgana.

Het is zo mooi om het na lange tijd weer terug te zien. De fata morgana natuurlijk aan het begin, wat zo symbolisch is. Alle muziek die zo netjes maar in een kamer te horen is, waaronder ze het zachtjes kabbelende water tegen de boeg van de boot hoort.

En dan hebben we het nog niet eens over al het glinsterende goud en de prachtig afgewerkte decor. Alles is door zulke goede vakmensen gemaakt, dat ze de sfeer helemaal meekrijgt, alles loopt precies juist in elkaar over. De hele rit zijn de drie vriendinnen doodstil en kijken ze naar al het moois wat hun voorbij glijdt.

Eerst de wilde, woeste jungle waar de tovenaar in zijn glinsterende witte gewaad de poort voor Fridea's boot opent. De poort voert naar een arm straatje van de oosterse stad, vol met bedelaars en mensen in vodden. Die ruimte sluit direct aan op het rijkere gedeelte van de stad, waar de mensen in goede kleren lopen.

Even later bereiken ze de entree voor de gevangenis. Twee bewakers staan aan weerszijden van het valhek dat nog net boven het hoofd gestopt wordt. Waarna ze heelhuids, maar met spanning, terecht komen in de ruimte waar de gevangenisbewakers verblijven. Gek genoeg vermaken ze zich met muziek en een danseres. Alleen een enkele soldaat op een rots merkt de boot op, maar is niet zo handig met zijn geweer. Alle kogels zijn naast.

Daar is de witte tovenaar weer om het bootje door een verborgen deur te leiden, naar de haven. Waar een gigantisch schip klaarligt om handel te doen en verderop beeldschone vrouwen vanachter een gouden scherm toekijken.

'Pas op voor de tijger, die blijken ze hier graag te houden' fluistert Millena zachtjes tegen Fridea. Ze glimlacht als ze inderdaad langs een tijger varen die maar met moeite in bedwang wordt gehouden. Scherp onthouden van Millena.

Fridea werpt even een blik op Bethany, die vooral belangstelling heeft voor de prachtige schoppen vormige bogen van turquoise en wit. Die zijn ook echt wel mooi, moet Fridea haar nageven. Het geeft ook meteen de juiste sfeer.

Direct na de vrouwen en schoppen vormige bogen komen ze uit op een druk feestje. Niets ontbreekt, lekker eten, gasten, goede muziek en een stel buikdanseressen. Maar ze laten de meiden niet lang van het feest genieten, want meteen stuiten ze op een reus die zijn schatkamer bewaakt.

'Pas op dat hij niet straks bovenop ons hoofd poept' fluistert Fridea tegen Millena, dat heeft zij dan weer onthouden. Millena moet lachen en kijkt misschien een tikkeltje angstig naar de provisorische onderbroek die de reus aan heeft.

Dan is hun avontuur alweer bijna voorbij en moeten ze alleen nog door de donkere kamer met lazerstralen en de jungle. Daar zijn ze al snel doorheen en stappen ze weer op de draaischijf. Een beetje wankel lopen ze door naar de uitgang.

Daar wacht de foto die in de attractie gemaakt is op de meiden en ze kijken hoe slecht ze erop staan. Niemand van de meiden weet waar de foto gemaakt wordt en er is ook niets dat erop wijst waar hij gemaakt word.

Millena is ondertussen alweer afgedwaald naar de souvenirs in De Bazaar. Het zijn natuurlijk ook allemaal leuke hebbedingetjes die de drie vriendinnen amper kunnen weerstaan. Fridea heeft ook al een blik geworpen op de prachtige voorwerpen in de stijl van Fata Morgana, maar ze moeten door.

'Millena, Fridea, kom. We wilde nog in de rij bij Symbolica gaan staan' zegt Bethany. Millena kijkt op en alle drie lopen ze naar de uitgang. Bethany heeft de kaart er weer bij gepakt en begint al lopend hun route te bepalen.

'Kom op meiden, we hebben niet veel tijd meer. Laten weg gaan rennen' stelt Millena voor nadat ze een blik op haar horloge geworpen heeft. Fridea en Bethany knikken niet eens, maar ze snellen er met zijn drieën tegelijk vandoor. Ze houden hun sprintje niet lang vol, maar het scheelt toch wel precies, ehm, dertig seconden!

Ze lopen verder door naar Symbolica, waar de rij al flink is geworden. Natuurlijk zijn alle gasten van de vakantieparken bij Symbolica in de rij gaan staan, de attractie is zeer populair.

Maar de drie vriendinnen sluiten snel achterin de rij aan. Bethany en Fridea gaan voor het gemak tegen de hekken aan staan en Millena blijft in het midden van het pad staan. Ze hebben alle drie niet veel te zeggen dus kijkt Fridea maar om zich heen.

Ze houdt van de stijl van Symbolica en zou - als ze genoeg geld had natuurlijk - haar huis later zo bouwen. Maar dat zou waarschijnlijk niet gebeuren, dus moest ze maar vaak naar Symbolica gaan.

Nu pas bedenkt Fridea zich dat ze nog nooit echt in Symbolica is geweest. Ze heeft thuis wel vaak de onride bekeken, maar dat telt niet mee. Ze krijgt ineens steeds meer zin in de rit en word haast zenuwachtig.

Dat geld zeker niet voor het gezin dat voor Fridea, Millena en Bethany staat. Ze trekken ineens Fridea's aandacht doordat er een klein kind begint te schreeuwen, maar die blijkt niet bij het gezin voor hun te horen.

Hun oudste dochter staat zeer enthousiast te vertellen, tot haar vader haar liefdevol aan een van haar blonde vlechten trekt. Ze kijkt hem even vuil aan en de vader moet lachen, maar het meisje besteed daar geen aandacht aan en vervolgt net zo enthousiast haar verhaal weer. De jongste dochter staat tegen haar moeder aan geleund die door de vrij korte blonde krullen van het meisje kamt met haar vingers. Het meisje ziet er eigenlijk best stoer uit, met jongensachtige kleding en Fridea vraagt zich ineens af of ze niet een jongen is.

'Fridea' sist Bethany en Fridea beseft dat ze staat te staren naar het gezin, die het niet door heeft. Snel kijkt ze weer naar haar vriendinnen. Maar precies op dat moment mogen ze lopen en moet Fridea dus weer naar het gezin kijken. Maar dit keer probeert ze er geen speciale aandacht aan te besteden.

'Jullie zijn toch ook nog nooit in Symbolica geweest?' Vraagt Fridea ineens. Millena en Bethany schudden hun hoofd. Het is eigenlijk wel te verwachten dat ze er ook nog nooit geweest zijn, het is een van de nieuwste attracties.

'Hij is echt pas net gebouwd, 2019? 2018?' Zegt Millena vragend. Bethany knikt om aan te geven dat het waarschijnlijk in een van die twee jaren is geopend, maar dat ze het ook niet weet. Fridea weet alleen dat het met het 65-jarige jubileum van de Efteling is geopend, maar dan moet je nog weten wanneer dat was.