Ik zag Zoë in gedachten verzinken: 'Ik weet het niet, wat denk jij?' Ik dacht diep na: 'Kijk, ok schaam me er niet voor. Het is gewoon... Ik ben bang. Bang voor de reacties van mensen hierop. Ik denk niet dat ik dit aan de klas kwijt wil, maar mijn moeder, daar twijfel ik over.' Zoë knikte: 'Misschien moeten we het maar gewoon voor ons zelf houden. Samen genieten, met zijn tweeën.' Er verscheen een glimlach op mijn gezicht: 'Je wilt niet weten hoe gelukkig ik me nu voel, Zoë, dat wil je echt niet weten.' Ook Zoë had nu een lach op haar gezicht getoverd: 'Eén vraagje. Ben je lesbisch of bi?' O God, hier was ik al bang voor, want ik had zelf echt geen idee. Nou ja, wel een vermoeden: 'Ik kan het niet met honderd procent zekerheid zeggen, maar ik denk bi.' Zoë trok een pruillipje: 'Dan kunnen de jongens jou nog steeds versieren!' Ik schudde mijn hoofd: 'fout! Daarvoor denk ik teveel aan jou!' Ze keek me schattig aan: 'Ahw, wat lief!' Ze kon dat wel zeggen, maar het was gewoon zo. Ik kon er niets aan doen. 'Kom eens.' Zoë trok me mee: 'fotohokjes-tijd!' Ik grinnikte: 'Wens me succes.'

Na heel veel foto's gemaakt te hebben liepen we het hokje uit. 'Dat was leuk!' Riep Zoë enthousiast. 'Ja, inderdaad!' Een paar seconden later liepen er twee andere meisjes naar ons toe, eentje begon te praten: Hey potjes! We wilden naar het fotohokje om gezellig wat best friends fotootjes te maken en openden de gordijnen, maar we zagen dat jullie mekaar zaten af te lebberen! Jullie zijn echt zo goor, ieks! Ga gewoon een leven zoeken ofzo!' Ik keek haar met open mond aan en gaf haar onbeheersd een bitchklap. Daarna begon ik te rennen. Harder en harder. Zoë kwam achter me aan. Ik was nog nooit zo beledigd. Huilend ging ik op een bankje zitten en Zoë sloeg een arm om me heen: 'Hé, trek het en niet zo aan joh! Die meiden zullen nooit zo gelukkig worden als wij zijn. Ik weet dat het moeilijk is, maar probeer er het beste van te maken.' Op een of andere manier kon zij me altijd geruststellen. Hoe weet ik niet, maar op één of andere manier nam mijn gesnik af. 'Dank je wel.' Dat was het enige wat ik uit kon brengen. Met de tranen nog in mijn ogen leunde ik tegen haar aan. 'Dank je wel, Zoë, dank je wel.' Zei ik nog half schokkend. Ik hoorde mijn telefoon piepen.

Bericht van: 06 ********. (Ik noem geen telefoonnummers)

Ik opende het bericht:

Hey Juul! Waarom is mijn lekkertje
niet op school?

Ik wist wel van wie het kwam maar toch stuurde ik dit terug:

Wie is dit?

Wat denk je zelf? Tim natuurlijk!

Hoe kom je aan mijn nummer?!

Geheimpje...

'Met wie app je?' Vroeg Zoë verbaasd. Om snel van onderwerp te veranderen verzon ik maar even iets: 'Ik ga even hier tegenover naar de wc, bij de Blokker.' Ze keek me raar aan: 'Is goed.'

Eenmaal op de wc appte ik weer door:

Wat moet je?

Als eerste: jou. Als tweede: vroeg
ik me gewoon nog af of mijn duifje
nog van plan was om te komen vrijdag?

Doei!

Als je niet komt, maak ik je af!

Ok.

Ik was wel bang voor hem, maar dat liet ik mooi niet merken. Ik vergat die sukkel en liep terug naar Zoë: 'H&M?' Ze lachte meteen weer: 'Jaaaaa!'

We liepen naar het pashokje, allebei hadden we een setje kleding voor elkaar uitgezocht: ik voor Zoë, een sexy naveltruitje, met een kort gerafeld broekje en daarbij een zonnebril. Zij voor mij, een sporttopje, met een sportbroekje en daarop nog een DEUS-pet. We waren allebei jaloers op elkaars uiterlijk: Zoë en ik waren allebei slank, maar Zoë had bruin haar en ik blond, terwijl dat van haar stijl was zat er bij mij wel slag in. Zoë had mooie groene ogen en ik blauwe. Nadat we wat mirror-selfies hadden genomen. Kleedden we ons weer uit. Ik kreeg -super gênant- mijn topje niet uit, dus moest Zoë me daar bij helpen. Toen hij na een eeuwigheid eindelijk uit was, ging ze achter me staan en sloeg ze haar armen om mijn middel. Zachtjes drukte ze kusjes in mijn nek. Zo stonden we daar even met onze ogen dicht te genieten van het moment.

Toen we al tientallen outfits hadden gepast, liepen we eindelijk de winkel uit. We gingen een ijsje eten en toen we die op hadden liepen we random door de stad langs wat winkeltjes.

'Zullen we naar huis gaan?' Vroeg Zoë even later. Ik knikte. 'Ja, is goed.' We liepen naar de fietsenstalling en pakten onze fietsen. We fietsen samen naar huis totdat ze weer af moest slaan. We stopten even en keken vluchtig om ons heen of er niemand was. Ik zag niemand en Zoë blijkbaar ook niet, dus zoenden we elkaar. Ik hoorde getoeter, maar ik zoende haar gewoon door, alleen maar harder eigenlijk. Een aantal jongens die de auto zaten floten flirterig naar ons. De muziek stond keihard aan. Ik grinnikte: 'Dan ga ik maar weer eens. Tot morgen.' Terwijl ik op mijn fiets stapte zei Zoë nog: 'Tot morgen, niet met vreemde enge mannen of vrouwen meegaan hè?' Ik lachte naar haar: 'Ja, mama!' Toen fietste ik weg.