Loading 90%
[Mitzchell's POV]
Kanina pa ako gising matapos akong buhusan ni Christopher.
"Kung hindi mo sana inakalang ang ama ng batang dinadala ni ate ay si Victor, siguro hindi mo siya iniwan. Siguro hindi siya lalong nabaliw. Siguro hindi tuluyang nasira ang buhay niya." Kanina niya pa pinapaliwanag ang mga kasalanan namin sa ate niya na labis kong pinagsisisihan
"H-hindi ko alam.Natakot ako. Ang sabi kasi ni Shobee--"
"Putanginang Shobee na yan! Kasalanan niya ang lahat ng 'to! Manhid ka ba?! Sinisiraan niya si ate sayo dahil patay na patay siya sayo." natameme ako
Manhid ba talaga ako? Hindi ko alam.
"Kung hindi dahil sa paninirang ginawa niya, edi sana hindi nalaglag ang batang dinadala ni ate. Edi sana hindi siya nakunan. Edi sana buhay pa rin siya ngayon!" puno ng paghihinagpis ang boses "Edi sana buhay ang pamangkin ko ngayon!"
"A-ano?"
===================================
Last 10 chapters hoho~
03-16-18
©CrishaneAen❞
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top