Świst kolejnego sztyletu przeciął powietrze, a zaraz potem ostrze wbiło się w konar. Była dzisiaj bardzo ładna pogoda, ciepło, słońce świeciło, lekki wietrzyk mierzwił włosy, dzięki czemu mogłam spokojnie byc na dworze w samym podkoszulku z dośc dużym dekoldem. Postanowiłam trochę się poruszac. 

Wstałam wcześnie i poszłam na polankę obok domu Beorna porzucac sztyletami, bo to najgorzej mi wychodziło. Rzuciłam już pięcioma, a do tej pory ani jednym nie trafiłam. Wyjęłam jeszcze jeden zza paska. Przymierzyłam się, wzięłam zamach i wypuściłam ostrze.... które i tak wbiło się jakiś cal od środka.

Wypuściłam zirytowane westchnięcie i podeszłam do drzewa, żeby odzyskac amunicję, ani trochę nieświadoma obecności pewnej osoby za mną.

Wyjęłam parę sztyletów, ale jak na złośc ostatni utknął głęboko i nie mogłam go wyciągnąc, przez co mruknęłam parę przekleństw w Khuzdul. No co? Każdemu może się wymknąc. Wtedy  usłyszałam za sobą niski głos:

- Ładnie to tak się wyrażac Arissa?

Obróciłam lekko głowę i zobaczyłam Dwalina stojącego ze skrzyżowanymi rękami i mierzącego mnie karcącym spojrzeniem.

- Królowa powinna uważac na słowa - pouczył.

- Na twoim miejscu to ja bym uważała Dwalin...

Złapałam wtedy za rękojeśc ostatniego utkwionego w drzewie sztyletu, szarpnęłam z całej siły i rzuciłam w przyjaciela, który w ostatniej chwili uchylił się, a ostrze utknęło w drzewie parę kroków za nim.

- ... żeby nie stracic głowy - odgryzłam mu się.

- Widzę, że twój cel się trochę poprawił - powiedział podchodząc

- Uznam to za komplement - odparłam. - Co tutaj robisz?

- Thorin cię szukał, zmartwił się, kiedy rano cię nie było

Przewróciłam oczami.

- Dam sobie radę, nie jestem dzieckiem. - westchnęłam idąc w kierunku drzewa z moim ostatnim sztyletem. - Macie jakieś plany na dzisiaj? - spytałam wyjmując klingę tym razem gładko.

- My?

- W sensie kompania - sprostowałam

- Bofur wspominał coś o ognisku wieczorem. Ktoś pójdzie na polowanie i przyrządzimy sobie. Podobno znaleźli też u Beorna piwo

Podniosłam gwałtownie głowę.

- Piwo? - spytałam z nadzieją, bojąc się, że źle usłyszałam

Pokiwał głową.

- Ale nie wiem, czy powinniśmy ci dawac - powiedział marszcząc brwi.

- Co? Dlaczego?! Ja też chcę piwa

- A jak znowu się upijesz?

- Nie upiję się - zaprzeczyłam - W przeciwieństwie do Bombura wiem, co to jest umiar.

- To samo mówiłaś na waszej rocznicy. Nie muszę ci chyba przypominac jak to się skończyło - wytknął mi.

- Ale wtedy byłam jeszcze bardzo młoda. Nie sądziłam, że dwanaście kufli to na jedną osobę za dużo.

- Nawet ja tyle nie wypiłem! Padłem po dziesięciu.

- Ha! Widzisz, mam silniejszą głowę od ciebie - zaśmiałam się

- Bo wezmę cię na ręce - zagroził

- Już nic nie mówię - zamknęłam się

- Jadłaś ty w ogóle śniadanie? - spytał

- Nie byłam głodna

- Ty nie byłaś rano głodna?! Arissa, to nie jest normalne. Dobrze się czujesz? - zmarszczył brwi

- Tak, to nic - odparłam

- Nie wierzę ci

- Po prostu się martwię, tak? - powiedziałam ostrzej.

- Czym? - zapytał stając przy mnie

- Tą wyprawą - odpowiedziałam przecierając twarz dłońmi - Będziemy przechodzic przez Zielony Las, rozmawiałam o sytuacji z Beornem i to mi się nie podoba, a nie możemy go obejśc bo przegapimy Dzień Durina.

Pokiwał głową, nie przerywając.

- Nie chcę nikogo narażac, ale nie mam wyboru. Jeśli komuś coś się stanie ja sobie tego nie wybaczę Dwalin. - dodałam kręcąc głową.

- Arissa, jesteśmy tutaj z własnej woli - powiedział - Każdy z nas, ja, Balin, Dori, Bifur. Przyłączyliśmy się, bo chcieliśmy pomóc, na własną odpowiedzialnośc.

- Tak, ale ja czuję się za was odpowiedzialna. Jak za poddanych i... jak za rodzinę - wyznałam - Bez was moje życie nie miałoby sensu. Jesteś dla mnie jak brat, nie wiem, czym sobie na tak wspaniałą rodzinę zasłużyłam.

- Wiesz, wtedy kiedy wyjechałaś, bardzo pusto było bez ciebie, cicho. Brakowało nam ciebie, a kiedy Gandalf oznajmił, że przyjedziesz myślałem, że to tylko sen.

Zaśmiałam się.

- Tęskniłam Dwalin  - powiedziałam przytulając go - Bardzo.

- Ja też

***

Słońce powoli zachodziło, więc z naszym ogniskiem nie było co zwlekac. Óin i Glóin pracowali właśnie nad ogniem, Fili i Kili chwilę temu wrócili z czterema pokaźnymi dzikami na kolację. Nori rozlewał każdemu piwo, Bofur przygrywał co chwilę na flecie jakieś wesołe melodyjki, Thorin dyskutował o czymś z Balinem, a ja siedziałam opierając się o drzewo i popalając fajkowe ziele.

Rana na ramieniu już przestała mi doskwierac, więc Óin powiedział, że jutro spokojnie zdejmie szwy. W drogę postanowiliśmy wyruszyc pojutrze. 

Gandalf oświadczył dzisiaj, że absolutnie się do nas na ognisku nie przyłączy, bo krasnoludów i tak ma już po uszy,  a tylu pijanych by nie zniósł, Bilbo natomiast z lekkim wahaniem przyjął naszą propozycję zabawy.

Niecałe pół godziny po powrocie moich siostrzeńców można było poczuc w powietrzy wspaniały zapach pieczeni, pod którą trzaskał ogień, oświetlając nasze kółeczko.

Siedzieliśmy wokół ogniska, śmiejąc się, dzieląc żartami, historiami. Nori rozdawał każdemu akurat po drugim kuflu piwa, a Bombur zdejmował z rożna naszą kolację.

- Więc, za co teraz pijemy? - spytał Glóin, kiedy przymierzaliśmy się do kolejnego toastu.

- Wiem! - wykrzyknął Kili - Za pana Bogginsa! Że uratował wujka!

- To Baggins, Kili - poprawiłam go - i twoje zdrowie Bilbo!

Stuknęliśmy się i paroma łykami opróżniliśmy nasze kufle do połowy.

- Gotowe! - oznajmił Bombur rozdając nam po konkretnej porcji dziczyzny. Nie minął kwadrans, a z naszych czterech dzików zostały same kości, które i tak oczyszczone były prawie do białego. W pewnym momencie skończyły nam się historyjki, więc nagle zrobiło się bardzo cicho.

- Toooo, co teraz? - zapytał Fili ocierając piwo z warkoczyków przy wardze.

- Może... wiem! Zagrajmy w butelkę! - zasugerowałam.

Po towarzystwie zaraz zaczęły rozchodzic się potakujące pomruki.

- A ma ktoś butelkę?

Znowu zapanowała cisza, ale w końcu odezwał się Nori:

- Mam pomysł, zaraz wracam.

Po paru minutach przybiegł z butelką w rękach, ale nie byle jaką. Wino!

- Skąd wytrzasnąłeś to wino?! - wykrzyknął zdumiony Dori.

- Znalazłem u Beorna - wzruszył ramionami - Nie mówił, że nie wolno.

Ja tym czasem tylko wpatrywałam się w butelkę rozanielonym spojrzeniem. Dokładnie takim, jakie miała kompania, gdy przyniosłam im naleśniki w Rivendell.

- Dawaj! - krzyknął Dwalin wyrywając Noriemu wino z rąk. Szybko wyjął korek i pociągnął kilka głębokich łyków. 

Zaraz potem jemu wino wyrwał Thorin, również opróżniając sporą częśc butelki.

- Ej, podziel się! - rzuciłam się na męża zabierając mu butelkę. Wzięłam parę dużych łyków, po czym poczułam, jak butelka i mnie jest wyrywana. 

I tak właśnie w ciągu niespełna pięciu minut opróżniliśmy całą, wcale niemałą butelkę trunku. Przynajmniej teraz było jak grac. 

- O! Przypomniało mi się, ja mam przecież karty do tej gry! - powiedziałam wyciągając talię z torby.

- Skąd ty teraz masz tutaj karty?! - spytał Thorin patrząc na mnie jak na kosmitę

- Żebym sama wiedziała... - wzruszyłam ramionami.

- Dobra, kto pierwszy kręci?

- Ja mogę - odezwał się Bofur. Zakręcił i wypadło na Balina. 

- Pytanie czy wyzwanie? 

- Eh, niech będzie wyzwanie - westchnął

Podałam Bofurowi pierwszą kartę.

- Zatańcz dowolny taniec z najmłodszym z graczy - przeczytał.

- Kto jest najmłodszy?

- Kili! - zawołałam - Daj nam pokaz!

- Ale ja nie umiem tańczyc - zaprotestował brunet

- Nie martw się chłopcze, ja też nie - odparł Balin i ruszył z moim siostrzeńcem do tańca, a Bofur postanowił ułatwic im trochę zadanie przygrywając co nie co, żeby łatwiej było im złapac rytm. Kiedy skończyli Balin zakręcił i  po prostu położył się trawie i stwierdził, że nie wstanie, do puki nie będzie musiał.

Wypadło na Doriego.  Ponieważ Balin nie miał siły po tych harcach, postanowiłam zapytac za niego.

- Pytanie czy wyzwanie? - spytałam

- Pytanie - odparł. Wyjęłam kartę i przeczytałam:

- Gdybyś mógł cofnąc się do przeszłości i naprawic błąd, to co by to było? 

- Przypilnowałbym ciasta na urodziny Oriego - powiedział - Żeby się nie spaliło i była dla niego niespodzianka.

Uśmiechnęłam się. Krasnolud zakręcił i wylosował Filiego.

- Pytanie - wybrał. Dori wziął kartę:

- Kiedy ostatnio się całowałeś? 

- Uuu, bracie - usłyszałam Kiliego - Pech

- Eee, no cóż...

- Fili - zawołałam go, żeby spojrzał na mnie czego uporczywie próbował nie robic - Czy ja i Thorin o czymś nie wiemy?

- Dalej Fi! - zachęcał go brat - Pochwal się

- Dałem mamie buziaka na pożegnanie, kiedy wyjeżdżałem...

- E-e - pokręcił głową Bofur - Się nie liczy.

- No dobra, na ostatnim festiwalu podczas przesilenia letniego! Z Carlą!

Myślałam, że moja szczęka zaraz dosięgnie ziemi. Wzruszyłam się.

- Aris, wszystko dobrze? - spytał Thorin przyglądając mi się.

Pokiwałam głową.

- Oni tak szybko dorośli! - powiedziałam pociągając nosem i przytulając do siebie głowę męża.

Fili zakręcił i wypadło na Bilba. Wybrał pytanie.

- Najgorsza osoba, jaką znasz

- Moja krewna, Lobelia Sackville-Baggins, okropna baba - pokręcił głową.

- Naprawdę? - spytałam

- Macie wielkie szczęście, że jej nie znacie.

Bilbo zakręcił i wypadło na mnie.

- Dawaj pytanie

- Jaka była najgłupsza rzecz, którą zrobiłeś? 

- Oj, wiele takich było - zamyśliłam się - Ale myślę, że pomalowanie mojego domu w różowe kropki należało do najgorszych.

- Pomalowałaś dom w kropki? - zapytał z niedowierzaniem Thorin

- No co? Nudziło mi się

- A żeby się czymś zając pomalowałaś dom...

- Jako dziecko miałam porąbane pomysły. - pokiwałam głową.

Zakręciłam i wypadło na Glóina. Wybrał wyzwanie.

- Zrób dowolną fryzurę osobie po twojej lewej 

Wszyscy jak jeden mąż spojrzeliśmy na Dwalina i wybuchliśmy śmiechem. Zanim Glóin zabrał się za strojenie wojownika zakręcił już, żeby nie marnowac czasu. Znowu wypadło na mnie.

- Dobra, teraz wyzwanie - odparłam

- Zrób dwadzieścia pompek - przeczytał, ale do mnie jakoś to za pierwszym razem nie dotarło.

- Co? Ja mam zrobic DWADZIEŚCIA POMPEK?! Przecież piętnastej nie dożyję!

- Nie marudź Arissa, dasz se radę.

Nie odpowiedziałam tylko wzięłam się za cwiczenia. Na szczęście Glóin zaliczył mi w miarę niedokładne pompki, więc poszło nawet sprawnie. Wróciłam zasapana na miejsce, a zakręcic za mnie kazałam Kiliemu. Wylosował Thorina.

- Pytanie czy wyzwanie ?

- Wyzwanie - odparł.

- Uuu, to będzie dobre - powiedział Kili z dziwnym uśmieszkiem. - Pocałuj jedną osobę z grających.

- Bardzo chętnie - odpowiedział i zanim zdążyłam zareagowac wpił się w moje usta. Całował z taką miłością i namiętnością, jakbyśmy byli całkowicie sami. Kiedy wreszcie oderwaliśmy się od siebie usłyszeliśmy gwizdy kompanów.

- To niesprawiedliwe! Miałeś najłatwiejsze! - powiedziałam mu.

***

Nie wiem ile jeszcze graliśmy, ale potem dołożyliśmy do zabawy piwo, co nie było najlepszym pomysłem. Wszystko od tamtego momentu pamiętam bardzo niewyraźnie, albo w ogóle. Pewne jest, że upiłam się bardzo, bo następnego dnia obudziłam się ze straszliwym bólem głowy. 

Jej, wreszcie! Ślęczę przy tym biurku już trzy godziny. Będę szczera: grą w butelkę zainspirowałam się z jednego rozdziału "DROGI DO SHIRE". Bardzo mi się spodobał, więc postanowiłam wymyślic coś podobnego, no i akurat pasowało do tego rozdziału. Starałam się nad rozmową Arissy i Dwalina, chciałam pokazac bliskie relacje między nimi. 

W poprzednim rozdziale rozmowę przy stole z Beornem pisałam z pamięci, więc mogłam coś pominąc, mam nadzieję, że się nie obrazicie.

No i to chyba wszystko. Dziękuję, że głosujecie, komentujecie, jesteście!

Przesyłam buziaki i do następnego rozdziału! :)