I'm at his place right now. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko at sumama ako sa kanya kanina. All I wanted was to get away from Justine. Gusto ko lamang ang makalayo sa kapatid ko because what he said was just too much for me to bare.

Hindi ko magawang kalimutan ang sinabi niya kanina. Ang uri ng tanong na kanyang ibinigay sa akin ay patuloy na naglalaro sa loob ng isip ko.

"Hey..." pukaw ng kung sino man sa akin.

Napalingon ako sa likod ko and there, I saw Kier walking while holding two glasses of juice towards me.

Tupi ang manggas ng kanyang suot na polo hanggang sa kanyang siko at bukas ang unang dalawang butones nito, ay nakikita ko ang manipis na buhok na nakalatag sa kanyang dibdib.

Inilagay niya sa lamesang nasa harap namin ang tray ng juice na dala niya.

He sat in front of me. I didn't mind him.

"You should drink," he commanded me.

Subalit tumango lamang ako at tumingin sa paligid.

"Maganda ang lugar mo," I said while roaming my eyes around the place.

Ramdam kong sinundan niya ng tingin ang tinitignan ko subalit hindi lamang ako kaagad na umimik.

"Magkano ba renta mo?" bulalas ng bibig ko habang sinusuyod ng tingin ang paligid makalipas ang ilang segundo.

"What?!" may lamat ng gulat na tanong niya sa sinabi ko. Though I can sense the amusement in his voice.

"'Yong renta kamo, magkano?" pag-uulit ko na lamang habang malumanay na tumatango.

He was looking at me, I can tell.

Bahagya ay napatikhim siya bago muling magsalita, "You mean... Rent?" alanganing ulit niya rin.

Tsk.

Still roaming my eyes around, I said, "Oo," I answered. "I'm sure you're paying bills for this place. At sigurado akong mahal 'yon," dagdag na ani ko.

Matapos kong sabihin iyon ay ibinalik ko ang tingin ko sa kanya. Tinignan niya rin ako pabalik dahilan kung bakit bigla ay para akong napaso.

Naglihis ako ng tingin mula sa kanya.

"It'll cost probably around hundred of thousands for months, right?" I concluded as his rent.

He crossed his legs and sipped from his glass of juice.

"Well... it's more than that," shrugging his shoulder as if it wasn't a deal, he muttered.

Tumango na lamang ulit ako sa sinabi niya. Mayaman naman kase siya at pihado ako roon, malamang ay barya lamang iyon sa kanya.

I diverted my gaze away from him and roam my eyes around again.

Hindi na rin ako nagulat pa nang sabihin niya iyon. Sa ganda kase ng loob no'n ay siguradong mahal nga talaga. I wish I could also live to a place like his. Kami ng mga kapatid ko. Gusto ko rin ang maranasan namin ang tumira sa ganito kagarang lugar.

Marahil ay magiging payapa ang bawat gabing matutulog kami. Malayo sa lugar kung nasaan kami ngayon at puro salita at ingay ang ibinibigay nila. I know that their words shouldn't matter though as a fact, in a certain, their judgments always does.

Just by merely thinking about that idea made me excited somehow. The idea of living in luxury.

"Anyway..."

Muli akong napatingin sa kanya.

"Bakit?" nakatitig na tanong ko.

I saw his eyes darted at my eyes too. Ikiniling ko ang ulo ko senyalis na ituloy niya.

"Your eyes," he started that.

My eyes?

"Hmm?" acknowledging his words, I hummed.

He stared at me unbothered. He was acting like it was some sort of things he has done naturally around anyone.

"They really are blue," he stated after seconds of looking at my pair intently.

Napakurap-kurap ako.

Ngayon niya lang napansin?

Tumikhim na lamang ako, "Ahmm, oo..." I just said instead.

"I've seen lot of blue eyes, but yours is kinda different..." puna niya pa sa mga mata ko.

Different?

"You have blue eyes but the shades of those are rare," pahabol pang aniya sa akin.

May mga taong nagsasabi na nagsusuot lang ako ng lens para mag-iba ang kulay ng mga mata ko. But I am not. Kaya siguro ang iba ay sinasabi na hindi nga basta ang kulay ng mga iyon. Well, maybe it became my trade for the past years.

Parehong banyaga ang mga magulang ko. None of them are filipino kaya hindi na rin ako nagtataka kung bakit may asul akong mga mata.

"I got them from my mother," I told him shortly.

Kinuha ko ang juice na dala niya at uminom doon. It's ready made.

Nakita ko ang kuryusidad sa mga mata niya nang sabihin ko iyon. Kaya napangiti ako ng kaunti.

He's curious, huh?

"Want me to tell you why?" I asked him. Smiling a little because of his expression.

"You sure?" kuwari pang tanong niya.

"Oo naman," seryosong sagot ko.

"Your mom, is she perhaps, an american?" patuloy pa ring usisa niya sa akin.

Kiniling ko ang ulo upang sagutin ang tanong niya. "She's a british," ani ko sa kanya.

"Oh, I see..." maikling saad niya.

Umalis ako sa condo niya bandang alas tres na ng hapon. Hinatid niya ako sa may sakayan ng jeep bago ako iwanan doon.

He wanted to drive me home, but of course, I refused his offer. Ayaw kong magawi siya sa lugar namin. Pagchi-chismis-an lamang siya ng mga kapitbahay namin kapag pumayag ako. And thinking I will be the tea for a day, made my head burn a bit.

Hindi na siya nagpumilit pa nang sabihin ko sa kanyang may pupuntahan pa ako kaya huwag na. Mabuti na lamang at agad din siyang nagtango ng kanyang ulo bilang pagsang-ayon.

Kaharap ko ngayon ang malaking salamin sa loob ng malaking kwarto. I'm going to make it again. Gagawin ko ulit iyon para mabuhay.

Narinig kong bumukas ang pinto. Pumasok si Elena.

Umupo siya katabi sa upuang inuupuan ko.

"Tapos na ba ang grupo nina Vivian?" agad na tanong ko sa kanya.

May kinuha siya sa drawer kaharap ng upuan niya.

"Hindi pa pero malapit na. Sabi ni Miss Sandra na susunod na raw ang grupo natin," iyon ang sabi niya.

I just nodded my head upon hearing her answer.

Kagaya ko, si Elena ay nagta-trabaho rin sa club na pinapasukan ko. Matanda nga lang siya ng ilang taon sa akin at mas may karanasan na sa trabahong mayroon kami.

Muli kong inayos ang itim na belo na nakatakip sa mukha ko. Kakailanganin ko iyon upang maging maganda ang pagsayaw ko mamaya.

Despite of the thin fabric that covered my face, I can still see the traces of every part of my face. Mula sa bibig kong punong-puno ng makapal na pulang lipstick, ang mukha ko na puno ng makeup, hanggang sa mga mata ko.

No matter how thick my makeup is, I still can't hide the agony that is written on my face.

"Hindi ka pa lalabas?" Napalingon ako kay Elena nang magtanong siya.

Tinignan ko muna ang orasan para tignan kung anong oras na. It's nine fifty-five. Limang minuto na lang at kami na.

"I'm going. Lalabas na rin ako," sabi ko sa kanya.

Naunang lumabas si Elena sa akin. Muli kong sinulyapan ang repleksiyon ko sa salamin bago tumayo at maglakad palabas ng kwarto.

Nasa likod pa lamang ako ng intablado ay dinig na dinig ko na agad ang maingay na sigawan ng mga kalalakihang nanonood. Hindi na lamang ako umimik pa at tumayo na lamang.

After a minute, we formed two lines at the back of the stage. Parehong kami ni Elena ang nangunguna sa linya. We are six at total for our group.

Nang makapasok na ang grupo ni Vivian ay humanda na rin ako. Ilang taon ko na itong ginagawa ngunit sa tuwing sasayaw ako ay palagi pa rin akong nakakaramdam ng kaba. I can still feel the beat of my heart because of nervousness.

Elena and I stared at each other. Pareho kaming ngumiti.

"Tayo na ang sasayaw," she stated the obvious.

"Let's wreck the stage," I said smiling a little.

Hindi na namin itinuloy ang pag-uusap at lumabas na sa likod. Sa paglabas naming iyon ay dinig ko ang mas lalong paglakas ng ingay ng mga tao sa loob.

I started swaying my hips while moving my hand seductively at the pole. Habang iginagalaw ko ang aking balakang ay dahan-dahan akong yumuko at hinawakan ang dibdib ko.

Mas umingay lamang ang mga lalaking naroon.

You're doing it good, Haier...

Hawak ng magkabila kong kamay ang mga dibdib ko ay nag-angat ako ng aking ulo at tumalikod mula sa bakal na sinasayawan ko. I suddenly felt the coldness of the pole when I turned my back. But I didn't mind it.

I massaged my breasts while I was dancing and biting my lips. Kita ko sa mga mata ng mga lalaking naroon ang pagnanais. Lihim akong napangiti.

Hinubad ko ang belo na suot ko at itinapon iyon sa kung saan. Kita kong nag-aagawan silang makuha iyon kaya mas lalo lamang akong napangiti sa loob ko.

I was dancing while swaying my hips and head. Magkasabay kong iginagalaw ang balakang at ulo ko.

After how many minutes, I reached for the hook of my bra. Kinapa ko iyon at patalikod na hinubad. The crowd went wilder.

Tinakpan ko ng kaliwang braso ko ang dibdib ko at pinaikot-ikot sa taas ang bra na hinubad ko gamit ang kanang kamay ko. Mas lalo lamang silang umingay.

Wala sa sarili akong napatingin sa gawi kung saan ko nakita ang naging customer ko kagabi. Pakiramdam ko ay tumigil ang mundo ko nang makita ko siyang mariing nakatitig sa akin.

Sa ilang distansiyang layo namin ay kita ko mula sa kinatatayuan ko ang dilim ng kanyang mga titig. Kahit ang paggalaw ng kanyang panga habang nakatingin sa akin ay nakikita ko ng malinaw.

Naglihis na lamang ako ng tingin at patuloy na sumayaw hanggang sa matapos ang oras namin.

I quickly ran my way to the restroom when we finished dancing. Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ay nagkasala ako sa kanya.

Binuksan ko ang gripo sa banyo at hinayaang bumuhos ang tubig mula roon. Nagpikit na lamang ako ng aking mga mata habang nakatayo.

Pikit ang mga mata akong nakatayo lamang nang makarinig ako ng mabibigat na mga yabag. Alam kong lalaki iyon at hindi babae. Binalewala ko na lamang 'yon.

Ilang segundo pa ay wala na akong marinig. Ngunit pakiramdam ko ay may nakatitig sa akin mula sa likuran ko. Bigla akong lumingon.

But to my shocked, it was Kier.

I saw how dark his eyes was while staring at my body. Parang galit na hindi ko maintindihan ng husto.

"B-bakit ka nandito?" utal na tanong ko.

He tilted his head and smirked devilishly.

"Take it all off," biglang aniya.

Kinabahan na ako kaagad.

"A-ano ba ang sinasabi mo? Alis na at may gagawin pa ako," Pagtataboy ko sa kanya.

I saw how his smirk faded. Bigla na lamang siyang sumeryuso at tinitigan ako ng diretso.

"Maghubad ka habang ako lang ang makakakita," I parted my lips to speak.

He's being unreasonable.

"Go away and move, Kier. I need to work right now."

Umamba akong aalis na nang hatakin niya ako gamit ang kaliwang kamay niya. Bigla akong napabalik sa kung nasaan ako kanina.

"Are you going back there?" he asked me firmly.

Nagkunot ako ng noo ko.

"Malamang. Kailangan ko ng pera, Kier. Kaya huwag kang magulo."

Ramdam kong mas humigpit ang hawak niya sa akin. Sinubukan kong kumawala mula sa kanya. Ngunit mas lalo niya lamang iyong hinigpitan.

"Kier, ano ba? May trabaho pa sabi ako!" inis ng sabi ko.

He slammed me on the tile of the restroom and kissed me harshly. Napatigil na lamang ako sa pagkilos.

Kinagat niya ang ibabang labi ko. Mutik na akong mapadaing sa sakit ngunit pinigilan ko.

Tumigil siya.

"Never ever strip in front of those asshole, Haier..." he said in between our lips.