"Why would he wonder? Besides, there is no use on going back there, Harold," bagkus ay sabi ko.

I want to go back. Really. But if it's the reason... It's better if we won't go.

"Hindi mo na ba siya mahal, Haier?" tanong niyang hindi ko kaagad nasagot.

It's not because I love him or not, but it is because he don't need us. Ako. Hindi niya kami kailangan pareho ni Gael sa buhay niya. Because as far as I know, he has Amore with him when I left.

Marahil nga ay ngayon hindi na niya ako naaalala. I was just a cast that once he need. I was only a fuel when the fire that Amore ignited started to loss its flame. Kaya nang naroon na siya ay hindi na niya ako kailangan.

But maybe even before, he don't need me. Sadyang naging parte lamang ako nang minsa'y naging gabi niya.

"Does it stand a point, Harold? Kung mahal ko pa siya o hindi na, mahalaga pa ba 'yon?"

I asked him despite the bad feeling inside me.

Tinitigan ko ng maigi si Harold. Ngunit pakiramdam ko ay maging siya... Maging siya ay tinatansiya ako.

Binasa niya ang mga labi niya gamit ang dila niya.

"Paano mo malalaman kung mahalaga pa o hindi na kung hindi ka uuwi? Gael, your son, lumalaki na ang bata, Haier. Hindi magtatagal ay magkakaisip na 'yan ng buo at hahanapin ng kusa ang ama niya."

I know it...

"But I don't want Gael to know him, Harold." Ayaw na ayaw ko.

"Anak siya ni Kier, Haier. At may karapatan din ang lalaking 'yon na makita at makilala ang anak niya."

Tama naman siya. But still...

"Kung ayaw mo ay ako ang magdadala kay Gael sa Pilipinas at ipakilala kay Kier. Remember that I made a promise to your son, Haier."

Bigla parang nagpanting ang pandinig ko sa sinabi ni Harold. What the hell?! Pangungunahan pa ako?!

"Harold!" I screamed on top of my lungs.

Bigla-bigla ay naalarma ako sa sinabi niya! How dare he decide about it?!

"Choose, Haier. Either you go back to the Philippines to tell Kier about Gael, or I will bring Gael with me to go back to the Philippines and tell Kier myself about your son? Think."

His guts, really!

Ano na lang ang iisipin ni Kier? Na umuwi lang ako para guluhin ang pamilya niya? Ang pamilya nila ni Amore?!

"Mahirap ang gusto mong mangyari, Harold! Puwedi naman kaming umuwi ng anak ko nang hindi sinasabi kay Kier ang tungkol kay Gael, hindi ba?!"

Naiinis na ako. I don't like what he's up to. It's Gael that we are talking! Mararamdam ng anak ko kapag nakita niya si Kier!

"Then fucking what, Haier?! Fucking what, huh?!" Harold yelled at me.

I just shook my head nonstop. No...

"Hindi mo ako naiintindihan, Harold! Ano ba?"

All I want him is to understand my point. Hindi lang naman ito para sa akin o kaya para kay Kier! It's about our son for heaven's sake!

"Eh, ano?!"

I closed my eyes.

"I want to give my son the family he—" he cut me off.

"Let your son be a bastard?! Potangina! Kung ako lang ang ama ni Gael at sa akin mo gagawin 'yan, mabuti nga kung maatim ko pa ang tignan ka kahit isang minuto lang, Haier!"

I stopped. What he said made me realized something.

Am I that evil? Gano'n ba ako kasama? Didn't I changed a bit? Am I still the person I was before?

"Stop being so unfair, Harold, will you?!" Malakas na rin na sigaw ko dahil sa inis.

Harold looked at me in disbelief. Na animo'y hindi siya makapaniwala sa kung ano ang sinabi ko.

Mapakla siyang tumawa sa harap ko.

"Unfair? Ako pa, Haier?" He pointed himself. "It's you." Turo niya sa akin. "You are the one who's being unfair to your son! Anak mo 'yan, ano ka ba naman?" sabi niya sa akin.

I stopped again. Tumahimik na lamang ako at hindi na umimik.

Am I again?

Am I being unfair to Gael when all I want is to protect my son from feeling unwanted. Because I know for sure, I know that nothing good will happen even Kier's find out about his son.

Masasaktan at masasaktan lamang ang anak ko.

"Tomorrow morning, Haier. Bukas ng umaga kayo lilipad pabalik ng Pilipinas," aniya.

Halos marinig kong lumagatok ang leeg ko sa bilis ng pagakakalingon ko kay Harold nang marinig ko ang sinabi niya.

"What?!" Shocked for what he said, I asked.

Nagkibit balikat lamang siya sa akin na animo'y wala lang iyon. Kung makaasta ay parang hindi kami nagsisigawan kani-kanina lang.

Acting like a damn cool. Tsk.

"I settled everything here and there. Huwag mo na ring alalahanin si Menchie. She's doing fine here with Russell. Besides, she's still studying. I can assure you her safety here. I promise."

He did what? Settled everything already?

Tinignan ko si Harold.

"What about Gael's study?" I asked out of curiosity.

Humakbang siya.

"Well... You can enroll him next school year there. Gael's going to preschool," aniya.

Tumango ako. He did settled everything here. May magagawa pa ba ako? Sabagay... I also miss Pai. Gusto ko na rin makita ang babaing 'yon ano! Pero kaya ko kaya? Kaya ko kaya ang harapin siya at basta na lamang sabihin sa kanya ang tungkol kay Gael?

It was nine in the evening when I decided to pack our things. Inilagay ko ang mga gamit ni Gael sa maliit na may desinyong robot na maleta habang ang akin naman ay sa kulay puti. We have two bags with us. Isang handbag para sa akin at isang backpack robot bag para kay Gael.

I was putting Gael's story books when I saw the photo album with baby boy design on it. Tumigil ako sa ginagawa ko at umupo sa kama. I glanced at my son who's now sleeping peacefully on my bed before looking back at the photo album I was holding.

I traced the front page of it with my fingers. A smile suddenly appeared on my lips remembering the days I was pregnant with my son. I must admit that everything wasn't easy. Lalong-lalo na na noon nang muntik na akong makunan.

I really thought that I'd lost my child again. Deliberately. But waking up in a room surrounded by white color and wearing a hospital gown, it was really the first thought that comes in to my head.

"I really miss you..." I whispered emotionally.

Six thirty in the morning, we already in the airport. Hinatid kami ni Harold papunta rito. Akala ko ay kagaya sa mga natural na araw ay inaantok pa si Gael. Ngunit kanina nang magising ako ay gising na rin pala siya at binibihisan na ni Harold.

"Gael, anak?" Pagtawag ko sa anak kong abala sa katitingin sa tablet na hawak niya.

Nag-angat siya ng tingin sa akin at ngumiti ng sobrang lawak.

My baby's really excited, huh?

"Are you ready?" I asked.

Binitawan niya ang tablet na hawak niya at inilagay iyon sa bakal na upuan bago tumalon.

"Super excited, mommy! I can finally meet my daddy!" Gael's giggled.

Napangiti na lamang ako.

"Sure you will, baby..." I said. I hope so...

"Calling the attention of the foreign boarding. Please have your boarding pass and identification ready. Regular boarding will begin in approximately ten minutes time. Thank you."

Nang marinig ko iyon ay agad ko nang inakay ang anak ko at kinuha ang lahat ng gamit na dala namin. We walked until we got ourselves there.

Pagkapasok pa lang namin ng eroplano ay agad ko nang naramdaman ang kaba na biglang gumapang sa sistema ko. Napahugot ako ng malalim na hininga at mahigpit ang kamay na hinawakan ko si Gael. My son instantly looked at me smiling. Ngumiti na rin lang ako.

It's only few hours before we step in one place again...

Gael fell asleep during the flight. Habang ako naman ay mulat lamang ang mga mata dahil sa kabang nararamdaman ko. I was only playing with my fingers to calm myself down. But the nervous that I was feeling went up when the pilot captain announced the departure.

Hila-hila ko sa magkabila kong mga kamay ang dalawang maletang dala namin. Todo kusot ng mata niya si Gael kaya hindi ko maiwasan ang mapatawa ng bahagya. He was so excited awhile ago but he slept.

"Mommy? Are we in the Philippines na po?" antok na tanong niya.

I stopped walking. Tumigil din si Gael at tiningala ako.

"Uh-huh. You want here, right? You're going to see your daddy..." Bahagyang pumiyok ang boses ko nang sabihin ko ang huling pangungusap na iyon.

It's fine, Haier. Think about it that it's for your son...

Nang makalabas na kami ng airport ay agad akong pumara ng taxi. Itinabi ko ang mga maletang hawak ko at kinarga si Gael.

Tumawa ang anak ko.

"I'm excited, mommy!" Gael's screamed.

Pinunasan ko ang pawis niya sa noo.

"Talaga?"

Tumango pa siya.

"Yes na talaga, mommy!" Natawa na ako. "I will say... Daddy, your fucking kiddo is here na po!" Gael's exclaimed.

W-what?!

"Gael!" Gulat na tawag ko sa pangalan ng anak ko.

What the hell?! Fucking kiddo?! Aba't walanghiya talaga ang kumag na 'yon!

"Yes, mommy! Papa Harold taught me that po!" Proud pang sabi ng anak ko.

Walanghiyang kumag ka talaga, Harold!

Huminga ako ng malalim bago tignan si Gael na inangat-angat pa ang magkabilang kilay niya na animo'y ang galing-galing niya.

Oh, god my baby...

"Listen to mommy, anak—"

Naputol ang sasabihin ko nang biglang may pumaradang itim na sasakyan sa harap namin. Napakunot ako ng noo ko at seryosong tumingin doon.

Taxi? Taxi ba 'to? Umasinso na ba ang Pilipinas at ang ganda na ng taxi nila...

A familiar man went out from the car in front of us that made me stilled on my spot.

Para akong kinapos ng hininga ko at gano'n na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang tuwid siyang tumayo sa harap namin. Wearing an aviator with a playful smirk on his face. A white long sleeve polo tucked till his elbow, pakiramdam ko ay agad namawis ang mga kamay kong karga-karga si Gael nang makita ko ang nakangisi niyang mukha habang nakatuon sa akin ang paningin niya.

He winked at me.

"Welcome to the Philippines, baby..." he uttered with a mischievous grin on his face.

"K-Kier..."