"Fuck!" I heard him growled.

Nakatalikod ako ngayon habang mariin ang kapit ko sa headboard ng kamang kinalalagyan namin.

"Oh, God..." mahinang halinghing ko.

He's thrusting his length inside me fast and hard. Ang tunog ng kama kung nasaan kami ay naririnig ko.

"Fucking tight, Haier," hinihingal na saad niya habang diretsong umuulos sa likod ko.

Ang butil ng pawis sa aking noo ay tumutulo pababa sa aking mga pisngi.

Hindi ito ang unang pagkakataon na ginagawa ko ito. Fucking with someone I just met is the first time. But I had this done before with someone other than the man I am with right now.

"M-move faster—ah!" a moan escaped my mouth when I felt him thrust his length inside me deeper.

I couldn't be able to finish my sentence. His glory filled my inside that I felt my private part pulsating and wanted to have a release so is he. He was getting thicker and I felt his manhood throbbing inside my core.

Sa isang galaw niya pa ay tuluyan ko nang pinakawalan ang malakas kong daing kasabay ng paglabas ng likidong kumalat sa likuran ko.
My back was dripping with a hot liquid coming from my cunt at maging ang galing sa kanya.

We had our release at the same time.

Bigla akong napabitaw sa headboard ng kama at walang lakas na napadapa roon. I was breathing heavily as my face was kissing the bed. Pakiramdam ko ay nawalan ako ng lakas dahil sa ginawa namin. He was damn roughed.

Naramdaman kong umuga ang kama senyalis na tumayo siya. He just moved from the bed. Narinig ko ang mga yabag niya patungo sa may lamesang naroon samantalang ako ay nakadapa pa rin habang habol ko ang malalalim kong paghinga.

I heard the door of the bathroom opened located at the right side of the room. Kaya napalingon ako roon. I saw his naked sexy back. Ang malapad niyang likod ang pumuno bilang tanawin sa mga mata ko. His broad shoulders were flexing as he grabbed the towel on the vanity table.

Napakagat ako sa ibabang labi ko.

Damn his body, really...

Hindi ko maiwasan ang mala demonyang mapa-ngiti habang pinagmamasdan ko ang kanyang likod.

Ang katawan lang naman niyang 'yan ang kumalong sa akin.

Ipinilig ko ang ulo ko at sinubukang pigilan ang ngiti ko.

He closed the door of the bathroom and I didn't see his shadow anymore.  Narinig ko na lamang ang lagaslas ng tubig mula sa shower sa loob ng banyo. He was probably cleaning himself inside.

Nang makabawi ako ng lakas ay tumayo na rin ako mula sa kama at pinulot ko ang mga damit kong nagkalat sa sahig at inilagay iyon sa ibabaw ng maliit na lamesa.

I just cleaned myself using the tissue that I saw on the vanity table there and didn't mind to washed myself anymore. Iyon na lamang din ang ipinamunas ko sa pang-ibabang parte ng katawan ko bago ako magsuot ng damit.

It was an old maxi dress that I bought at the market one time. Kulay asul iyon na pumares sa kulay ng aking mata at nagpalitaw sa kulay ng aking balat.

Nakaharap ako sa salamin habang inaayos ang buhok ko nang makita kong bumukas ang pinto ng banyo. He was done. The droplets of the water fresh from the shower was dripping down to his chiseled body. Naaamoy ko pa ang amoy ng shampoo na ginamit niya. His minty scent covered my nostrils as he laid his way out from the bathroom. Tinapos ko na rin ang ginagawa ko bago ako tumayo at humarap sa gawi niya.

He looked at me.

"Magkano ba ang oras mo?" walang alinlangang tanong niya sa akin.

Napaangat ako ng aking kilay.

"Five hundred pesos every hour," naging sagot ko sa kanya.

Binuksan niya ang itim niyang pitaka bago kumuha roon ng kulay asul na mga papel at inabot sa akin.

"We consumed four hours, but I'll give you three thousand. Is it okay?" I think so...

Mahal na ang presyong ibinigay ko sa kanya. At kung dadagdagan niya pa iyon ng isang libo ay magiging sobra na. But I didn't told him to give me three thousand of cash. Siya mismo ang nagtatanong noon. And I am willing to accept it with a wide palm.

"Sapat na bang kabayaran 'yan para sa serbisyo mo?"

It was a sudden slapped of reality for me.

Serbisyo. 'Yan ang tamang termino sa ginagawa ko. Serbisyo gamit ang katawan at kaluluwa ko.

Tumango ako bilang pagsang-ayon. "Oo."

Bawat sentimo para sa akin ay sobrang mahalaga. May pamilya akong binubuhay kaya mabigat para sa akin ultimo na piso.

Lumapit siya sa akin at yumuko. He was staring at my eyes while handing me the money he was holding.

"Here..." he extended his arm.

Kinuha ko iyon mula sa kanya.

"Tapos na ang obligasyon ko," saad ko na lamang.

Ngumisi siya sa akin.

"Hmmm, it was hot," birong aniya.

Responsibilidad ko iyon bilang isang pokpok. Ang magbigay init at aliw para sa mga kalalakihang nagnanais.

Ngumisi rin ako pabalik sa kanya.

"Then..." tumigil ako nang bahagya bago magpatuloy. "I'll take it as a compliment," I said. Almost in a whisper.

Sa trabaho kong ito ay minsan hindi ko maiwasan ang manliit para sa sarili ko. Hindi ko ginusto ang mapasok dito. Ngunit ano ang magagawa ng ayaw ko kung may pamilya akong nagugutom? Wala.

Hindi ako nakapag-aral kaya walang gustong kumuha sa akin kahit bilang katulong man lang. All they wanted was someone who is educated. Kaya hindi ko maiwasan ang mapatawa sa kanila.

Because there is no one who'll choose to be their slave when they are educated. Tanging mga tangang tao lamang ang papayag ng gano'n.

Kinuha ko na ang maliit kong bag bago ilagay doon ang perang ibinayad niya at isinukbit iyon.

"Aalis na ako," biglang pormal na paalam ko.

He rubbed his wet hair in front of me.

"Go on," he simply said. "Thank you for the night," dagdag na sabi niya.

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko at dumukwang ako papalapit sa kanya at binigyan siya ng halik sa kanyang mga labi.

Maybe it was because I like the way his lips taste. Kung gaano iyon kalambot.

He automatically answered my kisses. Kaya hindi ko maiwasan ang mapangiti sa gitna ng halikan namin. Ngunit agad ko rin iyong tinapos.

"It's nice meeting you...?" I was asking his name.

"Kier," he remarked and I got the answer.

"It's nice meeting you, Kier," I smiled at him.

Agad na akong umalis sa lugar na iyon matapos ang trabaho ko. Pumara ako ng taxi at nagpahatid sa may Makati Avenue.

Malalim na ang gabi. Kaya marahil ay tulog na ang dalawang kapatid ko.

Nilakad ko ang maputik na looban papasok sa amin. Sa tulong ng mga ilaw sa poste ay nakikita ko ang dinaraanan ko. Agad kong narinig ang kahol ng aso nang malapit na ako sa bahay namin.

Alam kong bukas ay pag-uusapan na naman ako ng mga kapitbahay namin. But I don't care. Naghahanap-buhay lang ako kaya wala akong pakialam.

Binuksan ko na ang tarangkahan ng bahay namin bago pumasok. This is why I cannot just abandon my job. Dahil pareho-pareho kaming 'yan ang ikinabubuhay. Nakita kong bukas pa ang ilaw sa may sala. May gising pa.

Hindi pa man ako nakakalapit sa pintuan upang kumatok nang bigla na lamang iyong bumukas at iniluwa ang isa sa mga kapatid ko.

I saw my brother holding the door handle while looking at me.

"Ate..." pagtawag niya sa akin.

"Oh, Justine, bakit gising ka pa?" tanong ko sa kapatid ko.

Pumasok na ako ng bahay at ikinandado iyon. Nangunang maglakad si Justine sa akin patungo sa may kusina.

"Ate, kase ano..." nagkamot siya ng kanyang ulo.

Hinubad ko na ang sandals na suot ko at inilagay iyon sa may gilid. Sumunod ako sa kanya.

"Bakit? May nangyari ba?" masuyong tanong ko.

Tumingin siya sa akin gamit ang may naaawang mga mata. Bigla akong ginapang ng inis. Ang pinakaayaw ko sa lahat.

"Don't give me that look puwedi ba?" agad na tutol ko sa kanya.

I don't like it when they are looking at me with that kind of stares. Dahil ayaw kong kinakaawaan ako.

Kung dahil iyon sa trabahong mayroon ako, ay hindi ko iyon gusto. Lalo na dahil alam nila ang rason kung paanong napunta ako sa sitwasyong gano'n.

If it just wasn't for them, I am not here. Kung hindi lamang para sa kanila ni Menchie ay wala ako rito.

I badly want to study. Kung ako lamang ang papipiliin. Dahil may mga gusto at pangarap din ako sa buhay ngunit ano ang magagawa ko kung may mga kapatid akong umaasa sa lakas ko? Kung ako lang ang nagsisilbing gabay nila?

It wasn't just a simple question that can be answered by "no".

Hindi man nagmumula sa isang marangal na trabaho ang perang kinikita ko na ipinangtutustos ko sa kanila, ay galing iyon sa sariling sikap ko. Katawan ko ang ibinibenta ko para sa kanila.

Kumurap-kurap siya para alisin iyon sa kanyang mga mata bago muling umimik at tanungin ako.

"Ate, hindi ka pa ba napapagod?" mahinang tanong niya.

Napapagod? Kung pagod lang ay sobra-sobra na.

"Paano kung sabihin ko sa 'yong, oo? Pagod na rin ako, Justine. I want to rest as well. Pero isipin mo nga, mabubuhay ba tayo kung paiiralin ko ang pagod na itinatanong mo?"

Masama ang loob ko sa mga magulang namin. Sapagkat mas pinili nila ang iwanan kami at pabayaan. They left their responsibilities on me and they made me shoulder those. Na sa mura kong edad ay naranasan ko ang bagay na sana'y hindi dapat.

Lumapit sa akin ang kapatid ko.

"I'm on the right age, ate. Kaya at puwede na akong magtrabaho para sa atin."

"At sa tingin mo ay sasapat 'yon para sa atin?"

"Ate, hindi ko sinasabing tumigil ka at huwag magtrabaho, ang sinasabi ko ay ang trabahong iyon ang tigilan mo," mariing aniya.

"Why? Bigyan mo ako ng rason kung bakit, Justine. Kung bakit ko titigilan ang trabahong iyon..."

Kailangan ko ng sapat na rason para tumigil. Dahil kargo ko sila.

"I want you to be a decent woman, ate," halos bulong na sabi niya.

Natahimik ako.

"I want you to become a decent woman because I want you to become a person."

Bigla kong naramdaman ang bigat sa aking puso nang marinig ko ang sinabi ng kapatid ko. Ngunit binigyan ko lamang siya ng blankong tingin bago muling magsalita.

"Hindi ba tao ang tingin mo sa akin, Justine? Kung hindi ay paano pa kaya ang ibang tao? Na kung ang mismong kapatid ko nga ay hindi isang tao ang tingin sa akin dahil sa uri ng propesyong mayroon ako."

Just how can say that?

"Don't think something so shallow, please," aniya pa sa akin.

"So shallow?" hindi makapaniwalang tanong ko. "Alin ang mababaw sa iniisip ko? Depinisyon mo sa pagkatao ko ang mababaw at hindi ang pag-iisip ko!" my voice raised a bit.

"You didn't get what I am trying to point out here..." kalmado pa ring saad niya.

"Dahil ano nga ba ang ipinipunto mo tungkol sa pagkatao ko?! Ang kawalan ng moral maging sa sarili ko, gano'n ba?" bahagyang pumiyok ang boses ko nang itanong ko iyon.

Kulang pa ba? Lahat ng ginagawa ko ay hindi pa rin ba sapat?

"No, ate!" tumaas na rin ng kaunti ang boses ni Justine sa akin. "All I want is for you to become decent!" may diing sabi niya bago magpatuloy. "Dahil masakit din sa amin kung ganyan ka..."

But how will I become one? Kung ang mga tao na mismo sa buhay ko ang nagbibigay senyalis para hindi ako maging isa.

"Magta-trabaho ako sa mga De Asis bilang driver, ate. Kung gusto mo ay pumasok ka rin bilang isang katulong..." biglang may pagbabago sa tono niya.

"De Asis? Saan iyon?" pilit na kalmadong usisa ko.

"Dito rin lang sa Makati. May-ari iyon ng ibang mga condo minium dito," huling sabi niya bago ako talikuran.

"Pag-iisipan ko..." bulalas ko.

I didn't know what future that awaits for us here. Sa buhay na mayroon kami rito ay hindi ko alam kung anong bukas ang naghihintay sa amin. Sa akin.

But if I am to ask, I wanted it all to be easy. I want it all easy. Dahil pagod na akong sabayan ang hirap. Pagod na akong mamuhay na puro hirap.

I also want to live a better life. Ang buhay na hindi kagaya sa kung ano ang mayroon ako. Kami ng mga kapatid ko. Because I also have dreams for myself other than for them.

I want to live for myself as well.