Harry nie zadaje mi żadnych pytań, tylko pozwala mi się wypłakać na jego ramieniu. Czuję się bardzo słaba, bo tak długo tego nie robiłam. Ostatni raz płakałam przez Josha i myślałam, że już więcej tego nie zrobię. Płacz to oznaka słabości, a ja chcę być silna.

Wieczorem brunet przychodzi do mojego pokoju, gdzie zostawił mnie tam wcześniej, abym trochę się przespała i uspokoiła. On sam potrzebował tego czasu, bo widziałam jak targają nim nerwy.

-Jak się czujesz?-pyta, siadając tuż obok mnie. Przyciąga mnie do siebie, a ja wtulam się w jego ciało, bo przy nim czuję się bezpiecznie.

-W porządku-odpowiadam. Już wystarczająco pokazałam swoją słabość.

-Wiesz, że przede mną nie musisz niczego ukrywać-mówi, jakby czytał mi w myślach.

-To nic takiego, Harry-rzucam.

-Pójdziesz na to spotkanie?-pytam, a ja kręcę głową.

-Nie ma szans. Nie chcę mieć nic związanego z tym człowiekiem. Skoro on mnie zostawił i nie przyznawał do mnie, ja teraz zrobię to samo. I nie namawiaj mnie na to-proszę go, a on uważnie mi się przygląda.

-Nie mam zamiaru, Lily. To twój wybór, a uwierz, że nienawidzę tego człowieka. Nienawidzę każdego kto w jakikolwiek sposób cię zranił.

-Wprowadzam wiele problemów w twoje życie-zauważam.

-Nieważne, przejdziemy przez to-całuje mnie w czoło-Muszę gdzieś wyjść na dwie godziny, ale wrócę, jeśli chcesz-wstaje z łóżka.

-Gdzie idziesz?-marszczę brwi.

-Mam parę spraw do załatwienia-wzrusza ramionami.

-Będę czekać-odpowiadam, a on kiwa głową.

-Do zobaczenia później, skarbie-żegna się, łącząc nasze usta, a następnie wychodzi.