Forgive

Nasisikipan ako sa silid na kasama ang lalaking nakatakda kong pakasalan, ang ama nito, at ang kaniyang ina. Hindi pa ako lubusan nakaka-recover sa nangyari kanina. Nasa balat ko pa rin ang sensasyon ng baril. Nakakapanghilakbot.

“Maraming kaaway ang pamilya namin,” panimula ni Sir Throne. “Hindi na bago sa pandinig na nadadawit kami sa iba't-ibang uri ng anomalya, hija...”

I am fluent in silence now. I was so drained that I could not taste my own saliva.

Hinawakan ni Geon ang kamay ko mula sa ilalim ng mesa. Hindi ko siya tiningnan. Natutuliro ako.

“Mr.Gomez had built a great rapport with us. Your parents were my  wife’s good friend.” he forced a chuckle. “Why would I kill him? I see no reason to get in his way, hija.”

“Hindi iyon sasabihin ni Gideon kung... wala k-kayong kinalaman sa pagkamatay ng aking a-ama... Sir...” bahagya na akong makapagsalita.

Buong buo pa rin ang galit sa puso ko. Maraming tumatakbong masamang pambawi sa mga ito. Pero ayokong gawin! Ayokong pangunahan ng galit! Hindi ko naman alam ang tunay na naganap dahil sa napakabata ko pa noon.

Sir Throne heaved a deep sigh. Tita Isabel caressed his hand, and then turned to me wearing a slight smile. But I was not moved. I did not show any of my response to her, but I look at her with respect.

“We have your father’s medical documents, Solaire, here... look for yourself.” Kinuha niya ang isang envelope mula sa attache case. Inilapag niya iyon sa harap ko.

Ilang segundo ko iyon tinitigan. Nagdadalawang isip ako kung bubuklatin iyon o hindi. Pakiramdam ko... inuuto ako upang hindi ko sila sisihin.

“Laire...”

I heaved a deep sigh. Wala ng atrasan ito ngayong nasa harap ko ang magpapatunay na inosente sila. Kinuha ko ang mga papel bago isa-isang binasa at inintindi. Sa tagal nitong nakatago, nagkamantsa na ang ilan.

Pabigat nang pabigat ang nararamdaman ko sa bawat lipat ng pahina. Naglalaban ang awa para kay daddy at galit sa mga taong walang pusong malakas ang loob na saktan siya. Hindi ko alam... kung anong dapat kong pairalin!

“Someone with a deep grudge against your father switched the pain reliever capsules into toxins.” Sir Throne shook my world.

Kumuyom ang kamao ko.

Alam ba nila na bata pa lang ako, marami na akong plano para maging proud si daddy sa akin? He spoiled me with many things not because I am his only daughter, but because I will soon grow as a woman.  Sinabi niya sa akin na kung hindi ako ita-trato nag maayos ng makakarelasyon ko tulad ng ginagawa niya, I should avoid that man. He set himself as a standard for a man, so I would know how to choose a lifetime partner. Kasi... hindi niya raw ako habambuhay na kasama.

Nangingilid ang luha ko habang inaalala ang sinabi ng aking ama noon. He was smiling widely. He was laughing teasingly. Kailanman... hindi ko inisip na iiwan niya kami nang ganoon kaaga. He was strong and healthy... kungay irereklamo man siya kay mommy, iyon ay masakit lang ang kaniyang likod.

Then one morning, the news came to our door that my father was dead on arrival due to heart failure.

Hindi ko naisip na may mali. I was young back then. All I had to do is to accept his sudden death. Alam ba nila kung gaano kahirap mawalan ng ama sa buhay sa pamilya? Ama sa anak? Wala ba silang anak para gawin sa kaniya iyon?

But I cannot cry harder. Ngayon ko nararamdaman ang lahat ng sakit... sariwa sa pandama ko... na tila kahapon lang nangyari ang lahat.

“The night before he died, I was with him. I was the one who gave him the medicine...that eventually attacked his heart.” Sir Throne confessed.

Natutop ko ang aking bibig.

“It has come to my knowledge that I gave him the wrong pain reliever when he was before my eyes, catching breath... slowly losing his life.” Regrets were clearly heard in his monotonous voice.

“M-May sinabi ba siya o-or... kahit a-ako... nabanggit niya ba ako?” My voice quivered.

Nakagat ko ang labi upang pigilan ang matunog na pag-iyak nang tumango siya.

Oh, God... my daddy...

“He asked me a favour to keep you and your mother alive,” his jaw clenched while staring blankly at the table. “He died... thinking I was the one who killed him.”

Why life is so cruel? Do we really need to suffer before getting the happiness we deserve? At ano? Kaunting kasiyahan, papalitan ulit ng kalungkutan! Minsan ang damot ng buhay! Sagana sa hirap, kapos sa sarap!

Nakakatangina lang. Kahit gaano karahas nito, patuloy pa rin tayong humihiling ng mahabang buhay.

“He was jailed, Solaire,” Tita Isabel cut in. It was cutthroat when I saw melancholy in her grecian ice blue eyes. I felt cold, too.

My tears trickled down my cheeks. I have this urgency to embrace her and at the same time forget my altruistic feeling. This is about my father. I was thorned!

“The lower court seeks no substantial evidence to keep him. He was released after that.” dagdag pa ni Tita Isabel.

My father was murdered by a soulless person and put an innocent person in blame to cover his horrendous activity. My father... is a good man. Geon’s father is a good man! Who would plan this heinous act? Is it because of business? For money? Or for revenge?

“Namatay ng walang kalaban laban ang aking ama...” nahihirapang sambit ko bago itago ang mukha sa palad.

Paano ko siya igaganti gayong hindi ko kilala ang may sala? Saan ako magsisimula? Wala akong kwentang anak.

Harap-harapang sinasampal ng katotohanan na bulok ang sistema ng bansa. Ang mga inosente ang pinaparusahan dahil sa kakulangan ng tiyaga sa paghahanap ng tunay na may sala. Kung sino ang nadatnan, resolba na agad ang kaso. Habang ang mga dapat managot malaya pang nagagawa ang gusto. Patunay na hindi madali makamit ang hustisya na nais mo. Kung wala kang kapit sa may kapangyarihan o hindi kaya ay walang pera... talo ka. Ang magagawa mo na lang ay umiyak, manisi, at magalit.

Sa bansang ito, mahal ang presyo ng hustisya.

“Hija, we are doing everything we can to find the person of interest in your father’s death.” Sir Throned amended after a long silence.

I wiped my tears to look at him. Guilt is consuming me after I pointed a gun at him impulsively. Ganoon din kay Geon. Pakiramdam ko ay wala na akong mukhang maihaharap sa kanila. Mananatili na sa utak nila na anumang oras, kaya ko sila kalabanin.

Never will I initiate a fight with this family.

“Sana ay huwag mo kaming pagtaniman ng galit... lalong lalo na sa mapapangasawa mo.” si Sir Throne. “Itinago niya lamang ang totoo tungkol sa pagkamatay ng ama mo dahil iyon ang utos ko.”

“Did my mother know about this?” I inquired hastily.

Nagkatinginan ang mag-asawa. Kumakabog ang dibdib ko nang balingan ako ni Tita Isabel. Marahan siyang tumango. Lumapit siya sa upuan ko at hinawakan ang kamay kong naninigas na sa sobrang pagkuyom.

“She knew all along...” she sighed. “She knew who the hired hitman was, but not the mastermind.”

What? Someone has hired the killer to take the life of my father?

My brows furrowed in so much frustration! Nabasa ni Tita Isabel ang aking pagkabagabag. Mabagal itong tumango.

Gulong gulo na ako sa mga nalalaman ko. Hindi ko alam kung mas tama bang hindi na lang ito nalantad o dapat kong malaman lahat upang maalis ang agam agam sa pamilya ng lalaking papakasalan ko.

“Who could that be?” came in a sullen whisper.

“Probably... enemies linked to us.” For the first time, Geon spoke.

Nagkatitigan kami. Labis na pag-aalala ang makikita sa abo niyang mata. Habang tinitingnan siya, para na rin akong nakikipag titigan sa mga magulang niya. Tulad sa mata ng mga ito, naroon ang pag-aasam ng kapatawaran at simpatya.

“There is no further explanation rather than that, son. Sa laki at lawak ng negosyo natin, hindi natin alam ang ating mga kaaway...” seryosong sinabi ni Sir Throne bago muling ibinalik sa akin ang tingin.  “We will put into actions our formulated plans once we are through, hija. I have less to care if you would not trust us on this... we respect... we always do.”

How can I not trust them now? They are the only people I know who can help me find justice for my late father. They onced helped us. Having Geon by my side since I was fourteen. And my mother is guarded and hidden by the Variejos to protect us from our incompetent enemies. I took a deep breath, and I found my head slowly nodding after some time.

“Oh, God, my child...” Tita Isabel exhaled sharply before standing up from her seat to embrace me tightly. “Sana ay... nalinawan ka sa usapang ito, anak.”

Humupa ang mainit na pakiramdam sa puso ko. Gumaan ang dinaramdam ng aking puso. Kakaibang takot ang nanunuot rito dahil sa aking nalaman. Halos talikuran ko na kung sino ako habang nakahawak sa baril. Ayoko na... maranasan ulit iyon. Hindi ako iyon.

“That fucking Fernandez...” gigil na sambit ni Tita Isabel.

“I’ll take care of him, wife.” sagot ni Sir Throne. “Nagkamali siyang tumapak siya sa gusaling ito.”

Bearing the unsettled anger thirst for the untoward incident brought by Gideon Fernandez, the familiar body response when they are enrage or some sort of was shown evidently on Sir Throne. Ganitong ganito si Geon kapag nagagalit, napa-frustrate, o nagseselos. Patunay na hindi nila ako bibigyan ng dahilan upang sila ay kamuhian. Na sa mga kamay nila, protektado ako.

Bahagya na lamang ang aking pag-iyak. I was trying my best to cope up dahil wala naman akong choice! Nakalabas na sina Tita Isabel at Sir Throne sa office ni Geon. Anila ay aasikasuhin si Gideon. Naiwan kami ni Geon na ilang minuto na hindi ko pa rin kinakausap.

Nakatingin lang siya sa akin.

Pakiramdam ko ay guro ko na naman siya at may kahihiyan akong ginawa sa harap niya. Ni hindi ko maipakita ang mukha ko. Wala na akong mata sa sobrang singkit kakaiyak!

Geon sighed heavily bago magpasya ng tumayo na. Hinagilap niya ang susi sa desk niya. Walang buhay ang mata niya nang naglakad pabalik sa akin. Tinitigan ko lang siya.

“Ihahatid na muna kita.” aniya sa malamig na tinig.

I unconsciously stared at his chest. Gusto ko sapukin ang sarili ko nang maalala ang ginawa ko sa kaniya. Ngayon ko nararamdaman ang paggapang ng hiya sa aking pagkatao.

Staring at his sinewy arms speak damn authority. Para bang sinasabi na wala akong karapatan na hamakin siya sa anumang paraan. That whatever he says or asks is an absolute command subject to adherence!

“Let’s talk when you’re ready. Let’s go—”

Hinawakan ko siya sa kamay upang pigilan sa tangkang pagtalikod. He looked down on our hands then back to my eyes.

Nagtatanong ang mga mata niya. Lumapit ako sa kaniya.

“Let’s talk now, Geon,” halos hindi ko na makilala ang boses ko sa sobrang nipis.

He exhaled sharply. Kumirot ang puso ko. Magiging makasarili ako kung hindi ko iisipin na hindi siya nasasaktan sa mga ikikilos ko. Magiging hipokrita ako kung paniniwalaan ko ang sinabi niyang ayos lang kaniya lahat ng ito.

Nananahimik siya kanina kasi hindi niya alam kung saan lulugar. Masakit iyon bilang lalaki. Masyado ko siyang mahal kaya siguro... kahit maliit o malaking bagay... nagma-matter sa akin ngayon.

“We can talk tomorrow or tonight, Laire. Just ... not now, hmm?” malamig na aniya bago nag-iwas ng tingin. Hindi rin nakatiis, tinalikuran ako at naglakad palapit sa pinto.

Tumulo ang luha ko.

“I know how painful it is for you to stand by with me, Geon. Simula noon... hanggang ngayon...”

Natigilan siya sa tangkang pagpihit ng doorknob. Kumuyom ang kamao niya.

My heart pierced seeing him prevent himself from bursting in anger or worser than that. Hindi ko maatim kung gaano kaibigat ang nasa puso niya sa pagpipigil ng damdamin dahil ayaw niyang makita ko siya na mahina.

“I want you to look at me as your worst enemy, Geon. Free all your hidden burden! I dare you...” I provoked him. “I-I know you’re hurting so much because of me, Geon...”

Tumingala ito, nagbuga ng hangin. Ramdam ko ang bigat ng dibdib niya sa bawat paghinga.

“Do you resent me after I pointed my gun at you because after that everything... you have done for me! I dared try to kill you?!” I hastened to say.

“I don’t know why bringing this up, Laire. Wala kang kasalanan... naiintindihan kita.” Napapagod ang boses niya. Hinarap niya ako. Namungay ang kaniyang mata.

“I broke you so many times, Geon!”

“Iyon na nga, Laire! You fucking broke me several times... hindi ko na mabilang! Pero na saan ako? Saan pa rin ako bumabalik at ipinagsisiksikan ang sarili ko? Sa’yo! Palaging sa’yo!” he exploded.

The veins in his temple showed strain. His face is roughened. Everything around us seemed to be covered by darkness.

“I-I pushed you away... why do you keep coming back?” I sobbed.

His jaw clenched. In a snap, he‘s in front of me. Our eyes battled. I almost trembled in fear.

“Kahit ang sakit mong mahalin pinili ko manatili, Solaire. Dahil alam kong ikaw pa rin ang hahanapin ko kung umalis ako.”

I set my eyes as flint. “You almost died in my bare hands! Hindi mo ba naisip na k-kaya kitang bawian ng buhay?! Kaya magdesisyon ka na kung itutuloy mo pa ang kasal o hindi!”

He held my elbow firmly. He delved into my soul by death glaring. I glared back at him!

“Ang laki ng isinugal ko sa’yo. Hurt me all you want! I will marry you. You will marry me.”

I forced a chortle. “I am giving you a chance to call off the wedding, Geon! Do not be stupid—”

In order to shut me up, he sealed my lips using his burning lips. I literally felt the fire in it. His kisses were harsh and longing. Dala ng pagnggigil, kinagat niya ang pang ibaba kong labi. Lumuwag ang aking bibig. He slid his tongue. Like a battalion ready for a war, my tongue fight him.

Hindi ko alam paano niya ako naiupo sa kandungan niya. Sa paligid, ang tanging maririnig ay ang tunog ng aming uhaw na halikan at mahinang ungol.

Natagpuan ko ang kamay na tinatanggal ang necktie niya. Sinunod ko ang polo niyang nagugusot na. Halos manginig ang kamay ko habang tinatanggal ang polo niya. Tinapon ko kung saan iyon bago muling sakupin ang labi niya.

Naging malikot ang kamay niya. Lumusot ang mga iyon sa dress na suot ko. His big warm palm squeezed me with intense desire.

Sitting on his masculine lap, I grabbed his nape to deepen the kiss. Ito pa lang ang nangyayari, nasasarapan na ako. But I felt something down with him that wanted to participate. Geon slightly opened his legs. I smirked.

“Ah... fuck...” A soft growl escaped his lips when I grind a little. “Huwag kang gumalaw...”

Iniwan ko ang labi niya. Nagkatitigan kami. Umigting ang panga nito nang umakto akong gagalaw muli. Ang matigas niyang kamay ay ipinirmi ako sa gitna niya.

Umawang ng bahagya ang labi ko. It poke my gentleness. His member is driving me crazy...

Humawak ako sa balikat niya. We ogled at each others obscenely. I found my legs slowly opening wide, as if welcoming the boldness he has underpants. I closed my eyes bago idiniin ang sarili sa kaniya. Bahagya akong gumalaw ng hindi makuntento ang magkadikit lang.

Damn... ang sarap.

He smirked. “You want this, huh?”

I nodded like a dog.

“P-Please...” halos hininga ko na lang iyon.

Napalunok ako. He licked two of his fingers before sliding them on my undergarments. My lips turned an 'o' without sound when he slid two fingers, targeting my wetness. Bumigat ang paghinga ko. Sumasabay sa kaniyang mabigat na paghinga. I felt my nails digging in in his naked broad bronze shoulders. My toes curled unbelievably when his fingers moved in and out slowly. And I was lacking air!

“G-Geon...” I bit my lip, caressed his hair, buried my face in his neck. “D-Don’t stop, babe...”

His fingers moved gently along my labia in circular motion, then left to right.  A moan escaped when he inserted his fingers expertly in my hole, making sounds!

Good heavens! Pakiramdam ko ay may cork na biglang ipinasok!

His free hand hooked the small of my back. Wala ng espasyo para sa hangin sa sobrang dikit namin. He then whispered against my ear. “I am mad, Laire,”

Binilisan ng mga daliri niya ang paglabas pasok sa loob ko. Sinasabayan ko ang ritmo niya. Nababaliw na ako sa sarap! I could not breathe properly! Sa kagustuhan kong siya mismo ang pumasok sa akin ay naiiyak na ako!

“G-Geon, I’m sorry please! I want you!” I cried.

I moved up and down on his lap. He cussed crisply nang hindi ako tumitigil sa paggalaw. Hindi niya na rin kinaya. Sinunggaban niya ang labi ko at marahas na hinalikan. Tumutugon ako.

He stood up and unbuttoned his pants. Bago ko mapuri ang kadakilaan ng kaniya, binuhat niya na ako. I immediately clung my legs to his waist. He then pinned me on the door. It was created aloud, but who cares.

I moaned when his proud member entered slowly in my hole. Para akong na-virgin-an ulit sa sakit! I could not help tears. Humigpit ang kapit ko sa balikat ni Geon. Para akong mabubuwal sa sukat nito! This is so massive. Pakiramdam ko ay hindi ako palalakarin pagkatapos!

“D-Dahan... dahan... ” nanghihina kong sinabi.

Hindi siya sumagot. He lowered himself a bit and then pumped slowly within me. I cried in pain! My lips are swelling kakakagat ko ng mariin!

“Shh...”

Unti unti akong nasanay sa sakit nang sunod-sunod na ang pag-ulos niya. Napapamura ito, pinagpapawisan na kami pareho.

I felt something hot trickle down my legs while he's thrusting. Sa sobrang pagkasabik at pagdedeliryong hatid nito, hindi ko napansin na nilabasan na kami pareho.

Maingat niya akong ibinaba pagkatapos. Nanlalambot ang tuhod ko. Kinapitan niya ang bewang ko at pagkatapos ay pinatalikod.

“Bend over, babe,” he whispered huskily.

I bend my body over his eyes. Kinapitan ko ang table. Kinagat ko ang aking labi nang hampasin niya ang kalamnan ko.

“Got that booty, huh?” he said breathily.

My lips agaped to release my soft uncontrollable moan when I felt him slowly entering my core. I tightly closed my eyes. His size is no joke!

He held my hips tightly. He thrusts faster and harder. I follow his rhythm, so that my hand leaves his hip but he brings them again in their proper position. He cussed and laughed sexily. I was damned for asking more! I don't know where to hold anymore! Every thrust, I almost screamed. I can't contain my excitement and pleasure!

Until I cried in pleasure when I felt my second released. He held me and made me sit. My eyes widened when he sank in front. He looked down at me wearing a subverbient smirk before parting my thighs in front of him!

It was my end to stop him, but I lost in my thoughts. He put my hands on his shoulders. I looked up, tugging at his hair in a drowning sensation as he tasted me…

A series of moans escaped my lips.

Halos mabaak na ang hita ko sa pagkakabuka para sa kaniya. Kakaibang pakiramdam ang hatid ng mainit at malambot niyang labi sa pagkakababae ko.

Niyakap niya ako pagkatapos ng lahat. He chuckled when my head is heavily lied in his shoulders.

“Forgive me?” he teased.

I smiled weakly.