Tutor

Umahon agad ako sa swimming pool nang rumehistro sa akin ang galit na boses ng aking ina na tumatawag. Tarantang nilapitan ako ni Yaya. Hindi maipinta ang aking mukha habang tinatanggap ang roba ko na ibinigay niya.

I noticed the tall man standing behind my mommy. He is wearing professional white polo sleeves and black pants, partnered with loafers. He was carrying a black laptop bag and two books. I was stunned by his wide chest peeking out from his open polo sleeves. But I grinned at his glasses.

Our eyes met. My eyebrows rose when I saw his rugged eyes caressing ... my body. I am wearing a nude bathing suit with a low neckline. My cleavage was revealed but I am so sure of my confidence that it is fine. Why do you look like that, huh?

Mula sa receiving area, naglakad si mommy papunta sa swimming pool. Ang lalaking kasama niya ay nanatili sa kung saan siya nakatayo, titig pa rin sa akin gamit ang peligrosong mga mata. Binalewala ko siya.

"Didn't I tell you to get dressed dahil may darating ngayong umaga? God, Solaire!" Mom upbraided frustratingly. She pointed me. "Look at yourself! Naabutan ka pa sa ganiyan suot! Go on, wear that bathrobe and fix yourself in your room!"

"Mommy---"

Pinandilatan ako ni mommy. "Now."

I looked at the man again. He still doesn't take his eyes off me. Now, other people have seen mommy's criticism of me, I don't even want to admit it, but I feel my dignity has been diminished. Which is not my thing! What I want is to always be seen by others as neat and wonderful! Not like this.

Lihim akong ngumisi sa lalaki. Medyo ikinagulat niya iyon. His forehead creased then licked his lips unconsciously. Hindi ako paaakit, 'no!

I was wearing a white crisscross puff sleeves when I showed myself up again downstairs. Pero, hindi ko nakita si mommy at ang kasama niyang lalaki sa receiving area. Ang ipinaalam sa akin ng aming kasambahay ay dumiretso raw sa library ni Tito Arman, stepdad ko, dahil may mahalagang pag-uusapan.

Three years ago, my father died due to a heart attack. I was twelve years old at that time. After one and a half years, my mother found another man to love. Iyon ang stepdad na tinutukoy ko. Si Tito Arman Hernandez. They were together for almost two years.

Ngumuso ako. Hinintay ko na lang sa receiving area sina mommy at ang kasama niyang lalaki na lumabas. Napadaan ang katulong namin sa harap ko. "Yaya, pahingi ng juice." Sabi ko.

"Orange or pineapple, Ma'am?"

Umirap ako sa isip. "Orange." My God, Yaya! Hindi ka na nasanay!

One of the things I don't like, stupid talk. So, make sure the person talking to me makes sense of what they have to say. Because I will really slap their stupidity in their face.

Muntik ko na maibuga ang ang iniinom kong juice nang makita ko ang kalalabas lang na lalaki mula sa library ng stepdad ko! Pakiramdam ko ay naging mabagal ang aking pagtayo sa upuan.

Habang pinapanood ang lalaki na iyon na marahan hawiin ang kaniyang buhok sabay hawak sa collar ng polo niya. He licked his lips unconsciously. Then ...looked in my direction. Saglit kumunot ang kaniyang noo.

Hinagod niya ako gamit ng malamig niyang mga mata. Ewan ko kung tama ba ang nakita ko sa mga mata niya. Tila nakahinga siya ng maluwag?

Nabato ako sa kinatatayuan ko nang nagsimula siyang maglakad palapit sa akin. Ang lamig sa baso ng juice na hawak ko ay tila lumipat sa aking mga palad. Iyong eyeballs ko gumalaw ng taas baba, tingin sa magkabilang gilid, at balik ulit sa harapan!

This is not good, Solaire.

Saktong pagtapat sa aking harapan ng lalaki, bumukas muli ang pinto ng library at iniluwa sina mommy at Tito Arman. Tumuwid ako sa aking tayo. Ang takas kong buhok ay inipit ko sa likod ng aking tainga.

Naglakad sila patungo sa akin. Silang tatlo ay nasa harapan ko na ngayon. Ngunit parang ang buo kong atensyon at paningin ay nasa lalaki. Malaki ang katawan nito at nakakapanakit ng leeg ang taas. But...I do not mind.

Mabagal akong napalunok dahil sa paraan niya ng pagtitig sa akin pabalik. He looks at me like he was already enchanted for the very first time...or not? Naputol kami sa titigan nang tumabi sa akin si mommy. Umiwas ang lalaki ng tingin sabay tikhim sa tabi niya.

Lihim akong ngumisi. Is he gonna be my fiancee?

"Solaire, I want you to meet your new tutor, Dungeon Elixor Variejo." Uh-oh.

I looked at the man again because of what I heard! My eyes rolled. I hardly seem to be fitted with space for air! Wait, did I hear it right? My new tutor? Again?!

Mabagal kong nilingon si mommy. Ngumiti siya sa akin bago kay Dungeon. "And this is my daughter, Solaire Anja Gomez."

Say what, mom!? Alam ko ang dahilan kaya kailangan ko magkaroon ng tutor. Mahina ako sa academics lalo na sa Mathematics. Sa isang buwan, nakaka dalawa hanggang tatlong palit kami ng tutor. Unang dahilan, ayoko sa kanila. Pangalawa, naiirita ako sa paraan nila ng pagtuturo. At pangatlo, trip ko lang. Noong isang araw ay pinatalsik ko ang tutor kong babae dahil naiirita ako sa kaniya. At hindi ko akalain na mabilis na makakahanap ng bago kong tutor ang aking ina!

Humalukipkip ako dala ng namumuong iritasyon. Hindi ba nagsasawa ang aking ina sa ginagawa niya? Anong magagawa ko kung ayaw ng ulo ko magtanim ng mga aralin? Kahit ilang tutor pa ang ipakilala niya sa akin, wala iyong silbi! This is making me mad.

"Laire, call him Sir Geon---"

I cut my mom off. "I am so tired of this, mommy. Why don't you just let me study on my own? You are wasting your time, money, and effort!"

Medyo nakakainsulto na, sa totoo lang. Hindi alam ng mga kaklase ko school na may tutor kaya ako nakakapasa! Samantalang sila ay natural na bihasa sa critical thinking at iba pang mahihirap na lesson! They were born geniuses.

"Watch your words, Solaire. Mommy mo ang kausap mo." Bahagya akong natigilan nang marinig ang maawtoridad na boses ng aking ama-amahan. Nilingon ko siya. "She's doing what's best for you." Tama lang ang riin noon para matahimik ako.

Wala sa sariling bumaling ako kay Sir Dungeon. Pinagalitan na ako kanina, pinagsabihan ulit ngayon sa harap mo. This is too much to handle. How can I set myself back without feeling unabashed? In front you!

Kahit gusto ko manakbo at talikuran na lang sila, hindi puwede dahil alam kong mas magagalit ang aking ina. Czarina Solivel Gomez is a lenient mother. She is a ruler. To adhere her rules is power. Gayundin si Tito Arman na nagmula pa sa respetadong pamilya kaya halos hindi ako makakibo sa bahay na ito. I feel suffocated because of their tyranny! Umirap ako.

"My apology, hijo. Solaire is a bit you know..." Mom chuckled falsely. "...rude."

Dungeon's eyes darted in my direction once again. He stared like that was nothing. "It's alright, Madam."

I can't remember being praised even once in my entire life when it comes to a man's voice. Looks like now, I can do that. Sir Dungeon's voice is low, idle, and cold baritone! I could feel my hair stand on end just because of that. The air I breathe is exhausting. Damn.

Magiging maganda na sana ang pakikitungo ko sa lalaking ito. Kung hindi ko lang nalaman na tutor ko siya!

Halos tumalon ang aking mga pilik-mata nang makita ang multo niyang ngisi. Siguro ay gandang-ganda sa akin ang bago kong tutor kaya ganito siya kung titigan ako! Let us see how long you can stay with Solaire Anja Gomez as your student, Sir Geon.

I stared at Sir Geon meaningfully. The last time I checked, hindi ko gusto ang may tutor. Well, I can make all the bad schemes mapatalsik lang ulit ang tutor ko...kahit gwapo pa siya. A big no! Hindi ko aaminin na bobo ako, 'no. I can study! Mataas lang talaga standards ni mommy pagdating sa mga grades sa academics ko.

Medyo natigilan ako sa puwesto ko nang mapansin ko ang pagtaas ng bruskong kilay ni Sir Geon sa akin. It is as if telling me, "Do not do anything stupid, kid."

Tinaasan ko siya ng kilay.

Hindi naman nagtagal ang kumpulan naming apat. Napag-usapan na kanina sa library ang araw at oras kung kailan pupunta si Sir Geon upang i-tutor ako. Wala na akong sinabi dahil hindi naman ako ang masusunod kung sakaling umalma ako. Sayang laway. I flipped my hair.

"Solaire, why don't you prepare something for your tutor? Samahan mo siya sa dining area." Masuyong sinabi ni Mommy matapos ang ilang sandali ng usapan. Nakangiti na rin siya ngayon.

Nagkatinginan kami ni Sir Geon. Kita ko sa mga mata niya ang paninimbang. Kung tatanggi ba o ano. Sumama ang aking mukha at inirapan siya. Tumingin ako kay mommy. Isinenyas niya ang daan patungo sa dining area. Bumuntong hininga ako at tumango na lang.

Badtrip! Tingin pa lang ng ina ko, napapasunod na ako. Lalo na ang tingin ni Tito Arman. Parang may kaparusahan kapag hindi ako tumalima agad. Minsan, iniisip ko kung ano ang nakita ni mommy sa kaniya at minahal niya ng ganito.

"Madam, it's fine. I'll be back---"

"Oh no, Sir Geon..." agap ni mommy sabay dilat ng mata sa akin. "Hayaan mong magpakilala ang aking anak. Mamaya ka na umalis. Maaga pa naman. Ipaghahanda ka na ng makakain."

Sa boses ni mommy, para bang binebenta niya na ako, ah! O baka ginagawa niya lang ito para isipin ng tutor ko na napakabait kong estudyante? Sorry, mom. You made me like this.

I smirked.

Padabog kong inilapag ang tablespoon at sugar sa tapat ni Sir Geon. "Haluin mo. Kung matabang, dagdagan mo na lang ng asukal." Sabi ko at tumalikod sa kaniya. Binalikan ko ang pagbabantay sa microwave oven. Naroon kasi ang lasagna.

Humalukipkip ako. Mula sa salamin ng oven, pinapanood ko ang anino ni Sir Geon.

Pagkatapos doon sa sala, sinamahan ko si Sir Geon sa dining area gaya ng gusto ng aking ina. Siya at si Tito Arman naman ay nagpaalam na dahil may emergency sa opisina ni Mommy. Naiwan kami ngayon dito sa bahay. Dapat ipinaasikaso ko na lang siya sa katulong.

Ramdam ko ang paninitig ni Sir Geon mula sa aking likuran. Mainit at nakaka intimidate! Pumikit ako at huminga ng malalim. Siguro naman by noon nakaalis na si Sir, 'no? May usapan kasi kami ng mga kaibigan ko na magpa-party tonight since birthday ng isa pa naming kaibigan. Dapat wala na ako rito sa bahay bago makabalik sina mommy. Baka magbago isip noon at hindi na ako madaluhin. No way!

A bleep from the microwave oven made me unable to think straight. Nakalimutan kong kumuha ng potholder bago buksan ang oven. Mabilis kong inilayo ang aking kamay at iwinasiwas, umaasang mawawala ang sakit. I groaned. Stupid, Laire!

"You okay?" Hindi ko namalayan na nasa likod ko na si Sir Geon.

Hindi ko pinahalata na apektado ako sa presensya niya. Hindi ko man lang naramdaman ang pagkilos niya. Humarap ako sa kaniya. Tiningala ko siya. Hindi ko alam kung tama ba ang nakikita kong...pag-aalala sa kaniyang mga mata. As if I care, Sir?

Sa halip na sagutin siya, tinitigan ko. His jaw tensed as he stared back. That's...illegal! Marahan akong napalunok. I just hope I am all surprisingly good in his eyes right now. Palagi naman akong maganda. Iba ang ngayon...yata? All my life, I have never been this conscious! Heck.

"O-Of course, I am..." Laire, what is with the stutter? You, bitch.

Bumuntong hininga ako. Nag-iwas ako ng tingin at nagkunwaring minamasahe ang kamay na napaso. Oh no, it hurts!

"I'll get a compress. Wait here." aniya at umalis. Ni hindi ako pinagsalita!

Pagbalik ni Sir Geon sa akin, may dala na siyang cold compress. Kasunod niya ang isa naming katulong. Wala sa sarili at mabagal ang ginawa kong pagtingin sa bagay na hawak niya kaysa sa katulong namin. Umangat ang paningin ko sa mukha ni Sir Geon...

Medyo nabigla ako nang marahan niya kuhanin ang aking kamay. Marahan inilapat ni Sir Geon ang compress sa napaso kong kamay. Kunot ang noo niya habang ginagawa iyon. Tutok din ang mga mata niya roon. Habang ako, siya ang pinapanood. May naka-sex na kaya ito?

Bumaba ang aking mga mapanuring mata sa katawan niya. Why am I asking that kind of question, by the way?

His broad shoulders appealed to him as an attractive asset. He looks dangerous and wild at the same time. The firm veins on his bronze arms shout domination. His body frame is toughened, like how bodybuilders overtop endurance to achieve perfect six-packs.

Surely, women are up to him. And so, in bed. He's on age. Palagay ko ay mas matanda siya sa akin ng halos apat o limang taon. Hindi na ako magugulat kung malaman ko na may naikama na siya. Hindi ako maniniwala na wala! Kahit sabihin nating teacher o kung ano pa man siya. He is a man...in need.

I immediately averted my eyes when our eyes met. He caught me staring at him. His warm stare was the reason why my eyes immediately returned to him. His stoic face made me grovel ... a bit. I gulped.

I don't know if it's just me. I don't want to be subdued. But his presence is making me a little bit uncomfortable. The Dungeon Elixor Variejo in front of me summons authority and control. This is way different compared to my mother and Tito Arman.

Should I feel scared?

"Tell me...Paano ka nahanap ni Mommy bilang bago kong tutor?" Tanong ko upang mabaling ang atensyon niya. Humalukipkip ako, binalewala ang paso sa aking kamay. "Are you somewhat related to my mom?"

First, hindi ko kilala ang ina niya na kaibigan ng ina ko. Secondly, hindi ako na-inform na may kaibigan pala si mommy. I know my mother is a rude and she only accepts 'friends' only and only if they are rarefied. So... how come?

Hindi siya sumagot. Nailayo niya ng wala sa oras ang cold compress. His dark and dangerous eyes are fixed on me. Too bad, I easily get over the intimidation kaya hindi niya kaya panginigin ang tuhod ko ngayon. He then sighed--like I am a big trash displaying myself on his way!

"Our mothers are best of friend," he answered nonchalantly. Hindi ko napigilan hangaan ang naglalakihan niyang mga braso nang humalukipkip rin siya. Umigting ang ugat niya roon.

"Where are you from?" My eyebrows rose. Even my eyes focused only on his hairy and sinewy arm. It's just his arms but why does it look so handsome?

"I live here in Ilocos Sur...for now. Your mother asks me to be your new tutor..."

Anong kinalaman noon? Peke akong tumawa. Binalik ko ang mga mata ko sa mukha niya. "With all due respect, Sir, ano naman pakialam ko sa dahilan mo? Anong connect ng relasyon nila sa pagiging tutor mo?" Well, get to know me now para ngayon pa lang sumuko ka na't umalis!

"Don't test my temper, kid." He smirked nervelessly. "Kung kinakaya mo ang mga naging tutor mo. Huwag mo akong itulad sa kanila. Ayaw ko sa mga maldita. Hindi uubra sa akin ang ugali mo." Seryosong pahiwatig nito.

Napakurap ako ng wala sa oras. Wait. Is he provoking me!? What does this mean? Sinadya ba ni mommy na ang masungit na anak ng kaibigan niya ang maging tutor ko ngayon para...patinuin din ako? Huh! Tinawag niya rin akong kid, ah?

Tumayo ako ng tuwid sa harap niya. I heaved a deep sigh and then bring my breast out! Tumingala ako sa kaniya. Anong akala niya sa akin madaling magpatalo? "I am not a kid!"

"How old are you, then?" hamak niya, kinagat ang mamasa-masang labi. It gets redder. Bahagya niya inilapit ang mukha sa mukha ko, napaliyad ako ng kaunti. "Fourteen? Fifteen?" aniya sabay sipat sa dibdib ko.

I glared at him. Marahan kong pinababa ang bumabara sa aking lalamunan. I am turning fifteen this coming fourteenth day of March. But hey--I am a ripe woman! Hindi ako papayag na bata lang ako sa paningin niya.

He chuckled. "Pupil..."

Balak ko pa sana ibida sa kaniya ang pruweba na hindi na ako bata. Ang malusog kong dibdib. Kung hindi lamang puma ibabaw ang ingay ng kaniyang ringtone.

"Excuse me," Biglang paalam ni Sir Geon sabay sagot ng cellphone niyang tumutunog. He ogles at me. "I'll see you tomorrow at six in the evening...Yes, hello. I'm on my way."

Girlfriend niya siguro ang tumawag kaya ganoon na lang siya magmadali umalis. Nilingon ko ang tasa ng kape niya na halos hindi nagalaw.

He's taken? Ano pa bang aasahan ko sa gwapo niya na iyon...

Ngumuso ako. Pinanood ko ang mabilis na paglalakad paalis ni Sir Geon habang patuloy sa pakikipag-usap sa cellphone niya. Aalis na ganoon kabilis? Whatever, Sir Dungeon Elixor Variejo. Swear! Hindi ka rin magtatagal bilang tutor ko. Pupil pala, ah?

"Cheers!" Sabay-sabay naming magkakaibigan itinaas ang wineglass sa ere at pinag-umpog ang mga iyon. Kita ko pa ang pagtalsik ng wine.

It's already quarter to eleven post meridians but I am still here in my friend, Carlo Sanchez' house. One of the richest families here in Ilocos Sur. I was here for almost six hours, celebrating his birthday with our friends. We should be in the bar only if we are not minors! Good thing, his parents are not as lenient as my mom, so we are able to party just like this—which my mother doesn't really approve of. I deliberately turned-off my phone for my mother not to contact me. Pauuwiin lang ako noon. I'm enjoying it.

"Carlo, we're gonna dance! Kayo?" tanong ni Danica na noo'y namumula na ang mukha dahil sa alak. She's been drinking for hours. Kinapitan niya sa braso si Fendi at medyo ihinilig ang ulo sa balikat. "Uh-huh? Have a random...plan?"

Sa aming magkakaibigan, si Danica at Fendi ang pinaka wild kahit na same ages lamang kami. Matured na rin mag-isip at ang katawan. Minsan, nahahawa na ako sa kaniya. Ang mga ganiyang linyahan ay alam ko na agad ang ibig sabihin. Isenenyas ni Carlo ang improvised dance floor para sa amin. Natatawa siyang sumulyap sa akin saglit. Nagkibit siya ng balikat sabay baling ulit sa mga kaibigan naming tinamaan na talaga ng alak.

"Go on," Carlo snickered. "We're good here."

Ako naman ngayon ang tinapunan ng tingin ni Danica. Makahulugan iyon. Nginisihan ko siya bago sumimsim sa wine na hawak. Pinanood ko ang paglalakad nila ni Fendi papunta sa dance floor. Hinapit nito ang bewang ni Danica sabay halik sa tainga.

At the very young age, I have the knowledge about relationships. Danica and Fendi are couple. Hindi na ako nagulat nang nalaman ko na may nangyari sa kanila. At ginagawa pa rin nila iyon kahit wala pa sa hustong gulang. Kahit hindi pa kasal.

For them, it is fine. It is normal. I will break their perception that pre-marital sex is fine. I always believe that virginity is the best gift we could offer to our partner. I will remain as pure as white. Until a man decides to put a ring on my finger.

However, I won't judge them. I won't unfriend them because they are my friends that remain loyal to me for years. I will respect them, nonetheless.

"Doon tayo..."

Wala sa sariling nagpatianod ako kay Carlo. For some reason, bigla kong narinig ang malamig at mababang boses ni Sir Geon. Bukas ay may session kami. Paano ko kaya siya mapapaalis nang maaga?

"Laire..."

Kanina pa pala ako tulala. Kung hindi ako tinawag ni Carlo ay baka tuluyan na nalunod ang isip ko. Ni hindi ko namalayan na nasa veranda na kami. Sumimsim ako sa wine bago binalingan ang lalaking nagdiriwang ngayon ng kaniyang kaarawan. Tinanggal ko sa aking isipan ang bago kong tutor.

"Hmm?"

May tatlong minuto yata na nakatitig lang siya sa aking mukha. Sinabayan ko naman ang kaniyang paninitig. Hindi rin siya na katagal. Sumimsim siya sa wine niya sabay tingin sa ibaba ng veranda. Sinundan ko ang tinitingnan niya sa ibaba. Ngumiwi ako nang makita sina Danica at Fendi na naghahalikan habang sumasayaw. Get a room!

Sumimsim ako sa wine nang makaramdam bigla ng awkwardness sa pagitan namin ni Carlo. Hindi naman lingid sa kaalaman ko na may gusto siya sa akin. I kind of...like him...too. But not as deep as what Danica feels towards Fendi.

"Laire..." namamaos na pagtawag ni Carlo sa akin.

Bumuntong hininga ako. Tumuwid ako sa aking tayo. Ipinatong ko ang wineglass sa ibabaw ng fence ng veranda bago ito seryosong tiningnan sa mga mata. Alinlangan at takot ang naaninag ko mula roon.

Humalukipkip ako. My dangling earrings swayed a bit when I tilted my head a little. I gave him a "What is it?" look.

"I assume that from now on...papayagan mo na ako manligaw?"

Hindi ako nawawalan ng manliligaw, iyon ang totoo. Hindi ko maintindihan kung bakit ayaw pa nila akong tantanan samantala buong puso kong inilalantad ang ugaling mayroon ako. I always think that it is the 'label' they are after. Para maipagyabang nila sa iba na ang isang gaya ko ay nakuha nila ng ganoon kadali. Main reason why I don't want relationships. I don't want to be used.

Excuse me. I am Solaire Anja Gomez. I learn the rules like a pro. And I'll break them like an artist.

A small smile appeared on my lips. I shook head without inhibitions. "We're friends, Carlo. At...hanggang doon lang ang tingin ko sa'yo."

Mabuti nang nililinaw ang mga bagay nang mas maaga kaysa umasa nang umasa ang tao, hindi ba? Ngayon lang masakit ang rejection. Anong malay ko kung bukas may bago ng kapalit?

"Is this a clear rejection, Laire?" Carlo chuckled falsely then unbelievably looked in my eyes. "Solaire...I thought we're cool? I—I thought we already have a mutual understanding? I mean--"

He paused for a while just to glance up at the sky. He took a deep breath, closed-eyed and jaw tightened. I heard him utter a cuss. I rolled my eyes as I reached for my wine glass. I sip on my wine. This is so not new to me. Men confess to me like a tamed serpent after biting someone and leave them behind, lifeless. Gross.

"Laire, I like you." Aniya.

Hindi ako sumagot. Gusto ko na lang umuwi at matulog. Kung alam ko lang na ganito ang eksena niya sa birthday niya, hindi na sana ako tumuloy. Nakainom pa man din siya baka mamaya mawala na siya sa sarili dala ng frustration. I hate drama.

"I wanna go home, Carlo." I said I was so bored. I sighed. He just misunderstood everything. "May I go now?"

Nailayo ko nang bahagya ang aking sarili mula sa kaniya nang marinig ko ang peke niyang pagtawa. It was so dry and crackly resounded. Napatitig ako sa kay Carlo. Hindi ako manhid para hindi makita na...totoong nasasaktan siya sa ipinapahiwatig kong disgusto sa balak niyang gawin.

"Right, Solaire. Maybe, we are too young to enter in a relationship. But I am sure for my feelings...for you." Hindi na naitago ang sakit sa boses ni Carlo. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko. "Laire, allow me to court you. I want to be your man. And I promise, I won't cheat! Please. Let your yes be my greatest gift tonight."

Nag-iwas ako ng tingin. Kahit anong sabihin o pakiusap niya ay hindi ako magpapadala. I am not yet ready to enter in a relationship like what he wants! I am just fourteen! He's seventeen. Gusto ko pa i-enjoy buhay ko without restrictions and all.

"Study first." I breathed. "Let's study first..."

"I'm studying hard, Laire," aniya sa matigas na tono.

"Study harder." May pinalidad na sa aking boses.

He frustratingly washed his face using his palms. A series of cusses were heard from his lips. I pretended that I heard nothing.

"You're drunk, Carlo. You better sleep...I'll go." Mahinahon kong sinabi, unti-unting inilalayo ang sarili sa kaniya. "Let's talk some other time. I'm...tired." Right now. And with our friendship.

You all want a love life. When I only want peace and some cocktails.

Bago pa lumalim ang usapan. Bago pa tuluyang masira ang gabi niya sa posible kong sasabihin, tinalikuran ko na ito. Tinalunton ko ang daan paalis. Hindi naman ako hinabol ni Carlo at pinigilan. Hindi kami magkakaintindihan kung pareho kaming nasa impluwensya ng alak.

Nag-text na ako sa driver namin para sunduin ako. Mabilis akong nagpaalam sa mga kaibigan namin na nagkakasiyahan pa at walang alam sa nangyari sa taas kanina. Gayundin sa parents ni Carlo at iba pang bisita ng mga ito.

Bago ako pumasok sa sasakyan, tinanaw ko ang veranda ng mansyon. Natagpuan ko roon si Carlo na nakatingin sa gawi ko habang lumalagok sa baso niya. Binigyan ko siya ng tipid na ngiti. "Happy birthday." I mouthed.

Patay na ang ilaw sa loob ng kabahayan nang ako ay makauwi. Kinakabahan ako. It's past two in the morning and for sure my mother knew that I wasn't home yet. She'll throw fires at me again. I silently prayed.

Hinubad ko ang suot kong stiletto upang hindi makagawa ng anumang ingay sa pag-akyat ng aking silid. Hinawakan ko ang laylayan ng silver satin dress na suot ko. Tumingkayad ako. The moment my feet stepped on the first step of the stairs, the light suddenly turned on. Displaying a woman, wearing a silk pantulog. At ang boses ng aking ina ang dahilan kung bakit ako nabato sa aking kinatatayuan. I cursed under my breath!

"Do you know what time it is, Solaire Anja?" My mother asked coldly. Humalukipkip siya. Pinasadahan ang aking suot. Dismayado itong napailing. "Kung hindi ako umuwi ngayong gabi, panay kasinungalingan na naman ang sasabihin mo sa akin kinabukasan."

Walang namutawi ni isang salita mula sa aking labi. Wala rin akong ipinakitang emosyon sa aking ina. We are exchanging stares, but I know deep within, gusto na sumabog sa galit ng aking ina. Kung hindi lamang alangan ang oras. I am used to this scenario. Walang araw ni gabi na hindi kami nagtatalo ng aking ina. Mas madalas kaming magtalo kaysa mag bonding mag-ina.

Kaya siguro...lumalayo na ang loob ko sa kaniya.

"We just partied—"

"Yes, Solaire! You just partied the whole night!" agap niya. She massaged her temple. "My God, Solaire! Diyan ka magaling, e! Sa pagpapakasarap sa buhay. Hindi ka marunong mangapa! Look at yourself!"

Wala sa sariling sinipat ko ang aking suot. My chest tightened, thinking that my mother did not see me the way she wanted it. The way she imagined I am.

"Wala bang ibang mas importante sa'yo kundi luho? Layaw? Aliw!?" And there, my mother did not prevent herself from trash talking me. In the middle of the night. "Kung iyong mga oras na inaksaya mo sa pagpa-party ay iginugol mo na lang sa pag-aaral, may natutunan ka pa? Mas makabuluhan 'yon, Solaire Anja, bakit ba ang tigas ng ulo mo!?"

Pakiramdam ko ay paulit-ulit na pinupukpok ang aking dibdib dahil sa sinabi ng aking ina. Mabilis umakyat ang init na aking nararamdaman sa sulok ng aking mga mata. My vision of her blurred when I looked up at her.

"I did not do anything wrong, Mommy. I just attended my friend's birthday party and enjoyed myself."

Umiling si Mommy at tinitigan ako na para bang hindi valid ang reason ko. Na kahit anong gawin ko, sa paningin niya ay mali pa rin ako. Kung buhay lang si daddy, hindi sana ako nakakaramdam ng ganito. I feel so abandoned by my own mother.

"You never learn, Solaire." Mariin nitong sinabi. "Why can't you understand this? Kailan ka matututo, ha? When I'm gone? When you're left with nothing? Grow up!" Her thunderous voice lingered on my ears.

I sobbed. I will never understand her ways to discipline me.

"Simpleng pag-alam sa tamang oras ng pag-uwi ay hindi mo kaya. Paano ka magiging responsable sa mas malaking bagay? My God, Solaire Anja! Kailan ka ba magtitino? I am so sick of scolding you. Oh, please!" Mom ranted problematically.

I know I am pabigat. I don't know what else I can do to impress her. Wala naman akong ginawang tama sa paningin niya.

"Anong nangyayari rito?" Sumulpot mula sa likod ni Mommy si Tito Arman. Binubuhol nito ang tali ng suot na pantulog. Sa mapungay niyang mga mata, halatang naalimpungatan siya. Tiningnan niya ako. "You got home late?"

Tumango na lamang ako. Masyado na akong nanghihina para makipagtalo pa. Disoras na rin ng gabi. All I want to do now is to get into my room and rest.

"Umakyat ka na sa kwarto, Solaire. Siguraduhin mo na maayos mong ihaharap ang sarili mo kay Mister Variejo bukas. Pakiusap." Mariin akong tiningnan ni mommy, nagbabanta. "Huling tutor na 'yan. Oras na malaman kong may ginagawa ka na naman kalokohan? Sa kangkungan ka na pupulutin para magtanda ka."

Walang tigil sa pag-agos ang aking luha habang nakahiga. Tulala ako sa aking kisame at pinupuno ng isipin ang utak.

I just want her to notice me, that's why I'm doing shits. Puro na lang siya trabaho at si Tito Arman. Nawawalan na siya ng time sa akin. And she's expecting me to be good all the time? She's expecting me to get satisfied with all the money she gave me as an alternative mother-daughter bonding. No. I want us. I want my mother's attention. I do not need the material things. But she's giving me the latter...

I wiped my own tears harshly. The sobs I created made my chest tightened. Ako ang anak ngunit bakit parang kailangan ko mamalimos ng atensyon?

Dala nang pinaghalong pagod at pag-iyak, nakatulugan ko ang pag-iisip.

Bandang ala una na ng hapon nang magising ako. Nalipasan na ako ng breakfast at lunch. Bumangon ako at agad pumasok sa banyo upang maligo. Sa harapan ng salamin, tinititigan ko ang mga namumugto kong mga mata. Ang boses ko pa ay medyo paos.

"Si Mommy?" Kumakain na ako sa dining area nang itanong ko iyon sa katulong.

"Kanina pa pong umaga umalis, Ma'am. Nasa Batangas po ngayon para raw sa isang project ng El Superior Development Corporation..." sagot nito.

Tumaas ang kilay ko. Layo naman ng pinuntahan nila? Bukas pa kaya sila makakauwi? Parang masarap mag-shopping ngayon. Pinigilan kong mangiti sa naisip.

"Bukas pa ba sila uuwi?" Kunwari hindi ako interesado. Tumingin sa gawi ko si yaya na noo'y nagpupunas ng mga hugas ng plato.

"Baka sa makalawa pa raw. Masyadong abala ang iyong ina sa negosyo." Right, yaya! Kaya nga wala na siyang ginagawa para makasama man lang ako.

Bumuntong hininga ako. Ipinagpatuloy ko ang aking pagkain. Sa ulo ko, umiikot na ang mga gusto kong bilhin at ang lugar kung saan sila mabibili kasama si Danica. Dapat bago mag-six ng gabi, nakauwi na rin kami agad dahil darating naman ang tutor ko...

"Yaya, aalis ako saglit. Bago mag-six nakauwi na ako. Huwag mo pong sasabihin kay Mommy."

Kakatapos ko lamang kumain. Bumalik agad ako sa taas at nagbihis ng mabilis. Mauubusan ako ng oras, e.a

"Naku, Ma'am...Kabilin-bilinan ng mommy mo na huwag ka na muna paalisin. Isa pa, baka mas maaga pa sa alas sais ay narito na ang tutor mo. Mapapagalitan—"

Hindi ko na masyado inintindi ang sinasabi niya. Ngumiti lang ako at nanakbo na palabas ng bahay.

"Ma'am Solaire! Naku!"

Humagikhik ako. Kung darating na mas maaga si Sir Geon, e, 'di maghintay siya sa estudyante niya. For sure, malaki ibabayad sa kaniya ni Mommy! Kaya dapat siyang magtiyaga na turuan at pakisamahan ako. Because those are not listed in my head!

"Yes, girl. See you there!" Sinabi ko kay Danica over the phone na magkita na lang kami sa mall na napili kong pag shopping-an ngayong hapon.

Make ups. Perfumes. Nail polish. Signature dresses. Damn, I want to buy all of it! I smirked.