"B-buntis si Ate Lexie..." nanginginig na sambit Jina.

I stared at her, my mind struggling to process what she just said. Napahawak ako sa dibdib ko nang bigla itong bumigat at halos mapaupo na lang ako.

"I think it would be better if Caleb explained what his happening—" sabat ni Eurie pero agad naman itong naputol ng pangunahan siya ng babaeng nasa tabi niya.

"Tumigil ka na nga Eurie, hindi ka nakakatulong!" sigaw sa kanya ni Jina at masamang tingin ang ipinukol nito sa lalaki.

Eurie scoffed. "Oh, so it's my fault now?" he said, sarcastically. "Hindi ba't siya ang nagsimula?"

"Nagsimula ng alin?" kunot-noo kong tanong. Tumayo ako at hinarap ang dalawang lalaki, pero imbis na sila ang magpaliwanag sa harapan ko ay lumapit si Lexie.

Marahan nitong hinaklit ang kamay ko at tumingin sa akin na naluluha. Her eyes were like apologizing to me as if she was guilty as sin. Kitang-kita ko kung paano siya napakagat sa ibabang labi bago muli tumingin sa akin at malalim na huminga.

"S-Sol... I'm sorry. Hindi namin ginusto 'to. It was just a one night stand... lasing kami pareho," she uttered, her voice began to tremble. Her hands shook uncontrollably, revealing her own distress and guilt.

"W-what do you mean?" I stammered, still trying to process everything that was happening. Ako lang ba ang walang alam sa nangyayari ngayon?

"S-si... Eurie ang ama ng dinadala ko."

Right there, my feet became cold and numb. Hindi ko maigalaw ang sarili ko kahit na gusto ko siyang saktan. Walang luha na tumutulo sa mata ko at parang wala ring awa na dumadagan sa dibdib ko.

I felt... betrayed again. Iyong taong inakala kong mapagkakatiwalaan ako ay hindi ko namalayang sinasaksak na ako sa likod.

"Kailan pa?" walang buhay kong sabi.

My voice was cold and I quickly dragged my eyes away from her. Mas lalong bumibigat ang dibdib ko kapag nakikita ko ang mukha niyang nakakaawa.

How desperate is she to slept with him—with my ex-boyfriend?! Sa lahat ng lalaking pwede niyang maging boyfriend, bakit siya pa?

Lexie gulped. Humugot ito nang malakas at huminga nang malalim.

"Last month lang. Noong gabing niyaya ka ni Eurie na makipag-date. Tinawagan ko agad siya dahil nagulat ako no'ng nalaman kong nag-positive 'yung pregnancy test," paliwanag niya. "Hindi ko alam na may mabubuo dahil...aksidente lang ang nangyari."

What the fuck?! Tapos idinahilan niya sa akin na may emergency siya no'ng araw na 'yun kaya nagmamadali siyang umalis.

He even texted me like everything is fine between us, tapos malalaman ko na nabuntis niya ang kaibigan ko?

I glared daggers at the man in front of me. I wanted to hurt them both, but something held me back. My eyes were red from the effort of holding back tears, and my fists clenched tightly at my sides as I listened to the words that almost tore me inside.

"S-Sol... I didn't mean to hide—" Eurie began, but I cut him off

with a resounding slap to his face.

The two women standing nearby gasped in shock, and even Caleb looked stunned by my sudden action.

Kulang pa ang isang sampal sa panloloko nila sa akin.

My hand trembled with rage as I glared at him, my eyes filled with tears that I could no longer hold back. One by one, the hot tears spilled down my cheeks, and my lips quivered with pain.

Halos magdugo na ang labi ko dahil sa matinding pagdiin at pinipigilan ang sarili na huwag sumabog, but I can't no longer hold the pain that I'm bearing in this moment.

"How the fuck can you face me right now pagkatapos mo akong gaguhin!" I shouted, my voice cracking with the force of my emotions. "Nanliligaw ka ulit sa akin habang nilalandi mo si Lexie?" He reached out to touch me, but I quickly jerked away, not wanting his touch to taint me.

"Sol, Caleb blackmailed me," Eurie explained desperately, "Nalaman niyang nabuntis ko si Lexie. He threatened me to tell you everything if I didn't stay away from you. Kaya hindi ko agad masabi sa 'yo lahat dahil alam kong masasaktan ka rin, at itinago namin ang nangyari."

His words fueled my anger. "So, three of you chose to lie to me instead?" I muttered. "Ano pa bang kasinungalingan ang hindi ko pa alam sa inyo?" Napagawi ang tingin ko sa lalaki at matalim itong tiningnan.

"H-he already found you before you met him in Isabela," Eurie blurted out, his voice trembling. "Sinundan ka niya sa London at matagal na niyang alam kung nasaan ka pero wala siyang lakas na harapin ka."

"Shut up, Eurie!" Jina shouted, her face flushed with anger and fear.

"Totoo naman, Jina! Huwag na tayong magbulag-bulagan pa. Ikaw na rin ang nagsabi na huwag ipaalam kay Sol, tapos ngayon tumututol ka?" Eurie's voice started echoing through the shop.

"P-pati ikaw... Jina?" I said in disbelief, my eyes widening as I looked at her.

My heart pounded in my chest as the realization dawned on me. I was the only one who didn't know the truth, and now everything makes sense to me.

"We didn't mean to hide it," Jina said, her voice trembled. "Gusto kong kay Caleb mismo manggaling ito... but he chose to stay quiet dahil baka masaktan ka lalo."

I scoffed. "That's why both of you are rooting for him, right?" I muttered, my voice barely above a whisper. "Para kapag sinagot ko na siya, okay lang na malaman ko ang lahat?" Hindi ako makapaniwala sa mga lumalabas sa bibig nila.

"N-no... Sol. Hindi gano'n," Lexie stammered, her eyes pleading for understanding. Marahan niyang pinisil ang kamay ko at iyong mga mata niya ay punong-puno ng takot, awa at kirot.

There was a heavy silence, and each of them struggled with their guilt and regret after revealing the things they tried to hide from me. Akala ko tapos na ang lahat ng sakit sa buhay ko, pero para na naman akong nakakulong sa madilim kong bangungot.

I quickly turned away, unable to look at either one of them any longer. The weight of their betrayal felt like a heavy stone in my chest, making it hard to breathe.

As I walked away, I heard Eurie call out my name, but I didn't turn back. I couldn't.

Nakita kong sumunod si Caleb sa akin pero agad ko rin iyong binalewala. Lakad-takbo ang ginawa ko para lang makalauo sa kanilang lahat halos maghalo-halo na ang nararamdaman kong emosyon ngayon at wala na ring luha pang tutulo sa mata ko dahil sa sakit na dumadagan sa dibdib ko.

"Sol..." Caleb called me. "Pakinggan mo muna ako, please..." I didn't turned back at him.

Naglakad ako ng mabilis para hindi niya ako maabutan pero ilang saglit lang ay hinigit nito ang braso ko.

"B-bitawan mo 'ko!" sigaw ko. Hindi naman ito nakinig sa akin at mas hinigpitan pa ang kapit niya.

"I won't let you leave me again... you need to face it—na hindi ka na mahal ni Eurie at ginamit ka lang niya," he declared. Malalim at mariin ang pagkakasabi nito sa akin.

"You don't know him. Who are you to judge him, anyway?" I retorted, my voice filled with defiance and anger.

I shot my eyes at him, my heart is pounding with a mixture of frustration and pain.

Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari hindi na sana ako pumunta pa sa Isabela at pinapasok ka ulit sa buhay ko. I still can't believe that you're desperate to have me."

I mentally laughed. Jokes on you, Sol. You just got betrayed twice, yet you still want them back in your life like nothing happened.

Mabilis akong maawa, magpatawad at magpakumbaba pero sa pagkakataon na ito...mas maigi kung magiging makasarili ako. I've been convenient to them, yet I'm just a toy who became the pawn of their games of lies.Bakit ba ang dali para sa akin na magtiwala?

Bakit ba hindi ko kayang magalit ng husto sa kanila kahit alam kong durog na durog na ako?

"Sol..." Sinubukan akong hawakan ng lalaki sa braso, but I shoved his hand away and stepped backward to put some distance between us.

"Don't touch me," I snapped, my voice filled with a mixture of anger and hurt. "You've ruined my life enough already, hindi ka pa ba kuntento ro'n?"

Nawala ang kulay sa mga mata niya ng sabihin ko ito. Para bang unti-unting tinusok ang puso niya ng mga karayom. At 'yung mga piraso nitong tumutusok sa kanya ay ang mga kasalanan niyang hindi na mabubura pa.

He's like a tulip that's already faded.

With the hues of gray in his eyes, I already knew he wasn't the man who's worth my trust and love, yet there is still part of me who wants him.

"It wasn't my intention to blackmail him," he retorted. "I just couldn't stand seeing you happy...with him." His face fell, a look of regret and desperation washing over him.

"Tangina, Caleb!" I cursed our loud. "A-akala ko nagbago ka na. Akala ko iba ka sa kanya, pero nagkamali pala ako dahil napaikot mo naman ako sa mga salita mo!" Tears welled up in his eyes, but I felt no sympathy towards him.

"If you just listen—"

"I don't need you, Caleb. Huwag kang umasta na may tiyansa pa akong bumalik sa 'yo. I'm not the Sol you've fallen in love with," mariin kong sabi at iniwas ang tingin sa kanya. Bumibigat ang dibdib ko sa bawat segundo na dumadaan. "Hindi na ako si Soleil na kaya mong paikutin sa mga salita mo. I'm not desperate like you, so stop being nice to me like nothing happened."

With that, I turned and walked away, leaving him standing there shading himself in the hues of dark, and just a figured of silhouette of him who I can't no longer vividly see.

It's already 2:30 A.M, malamig ang simoy ng hangin sa labas at tanging kuliglig lang ang naririnig ko sa paligid.

Tahimik at wala gaanong tao na pumapasok dito sa store. Napagpasyahan ko muna na manatili sa loob ng 7/11 pansamantala at para makapag-isip na rin ako ng maayos.

If Lexie had just told me everything right away, I would have forgiven her. Despite everything, I still pity her. Hindi ko lang in-expect na gano'n ang mangyayari at malalaman ko na nagkaroon na pala silang dalawa ng palihim na relasyon sa loob ng isang buwan at hindi na niya naitago ang sikretong ito sa amin.

Hindi ko sinagot ang tawag nila at pinatay ang cellphone ko.

Alam kong mag-aalala sa akin si nanay Amelia, pero mas maigi na kung wala na muna ako malapit sa kanila lahat.

Kumain lang muna ako ng ice cream, it's my comfort food at iyon ang makakapagpagaan sa akin kapag nakakaramdam ako ng bigat sa aking dibdib, and truth be told, it works for me.

Nang matapos ay lumabas na rin ako at kinuha ang cellphone ko. Nagdadalawang-isip pa ako kung daapt ko ba itong buksan, pero sa huli ay napilitan ako dahil sigurado akong magte-text sa akin si nanay Amelia.

It's already past three o'clock at halos fourty minutes din akong nanatili sa loob. Pabalik na sana ako sa amin nang biglang tumunog ang cellphone ko. Nang kuhain tingna ko ito ay rumehistro ang pangalan ni Lexie. She's calling me in the middle of the night?

I wasn't expecting her to call after what happened. Nakaramdam na lang ako ng kaba sa dibdib ko na para bang may mali sa kanyang pagtawag kaya hindi na ako nagdalawang-isip pa na sagutin ito. Nang ilapat ko sa tainga ang cellphone ay bumungad sa akin ang nanginginig na boses ni Lexie.

"S-Sol... naaksidente si Eurie!"