Iginawi ko ang tingin sa paligid habang sumisimsim ng mainit na kape. I'm now in Kingswood Café, one of the best known coffee shops here in Sydney, Australia.

Ito talaga ang una kong gustong puntahan dahil lagi ko itong nakikita sa news feed ko, kahit sa balita ay palagi ko itong naririnig. Ilang saglit lang ay dumating ang isa ko pang order na blueberry cheesecake na bagay sa cappuccino na in-order ko.

Behind the counter, is a joyful barista woman who greets each customer with a friendly smile. Naalala ko tuloy noong nagtatrabaho pa ako sa Vermont, ganyan din ang scenario sa tuwing papasok ang customer at mag-take ng order nila.

I need to smile and hide my pain. Hindi pwedeng dinadala ko sa trabaho ang problema ko sa bahay. Bigla namang tumunog ang cellphone ko kaya agad ko itong kinuha sa bulsa at nakitang nag-text sa akin ang isa sa mga producer ng TV show.

Cheska:
The interview will start at 10:30, please come here thirty minutes before the interview, thank you!

Soleil:
Will be there at exactly 10:00 A.M, thanks!

Habang nakatingin sa mga tao sa paligid ay napukaw ang atensyon ko sa isang babae na nakaupo sa tabi ko.

My eyes quickly widened when I recognized her face. Napatingin din ito sa akin at magkapareho kami ng reaksyon sa isa't-isa.

It's Sarah, one of my blockmates noong nag-aaral pa ako sa isabela.

"Ikaw na ba 'yan, Soleil?" gulat niyang sabi sa akin. "Ang ganda mo na." Umupo siya katabing upuan ko na bakante.

A gave her a hint of a smile. Inayos ko ang buhok ko at muling napatingin sa kanya.

"Salamat, Sarah." I thank her for the compliment. Pagkatapos ng ilang taon ay hindi ko inaasahan na dito ko siya makikita.

"Wow, it's been a long time na rin pala," wika niya. "Marami na rin nagbago pagkatapos ng nangyari sa inyo noon ni..."

Tila napatigil siya at hindi na itinuloy ang sasabihin. Parang nahihiya pa siya sa akin dahil hindi naman kami gano'n ka-close dalawa.

I chucked. "Okay lang, matagal na rin naman iyon. I already moved on."

"By the way, ano pa lang ginagawa mo rito ngayon? May boyfriend ka ba na kasama?" sunod niyang tanong.

"Wala pa akong boyfriend. Actually, papunta na ako ngayon sa isang interview at napadaan lang ako rito dahil lagi kong nakikita itong shop online, kaya ito agad ang pinuntahan ko pagdating ko rito," sagot ko.

"Noong nasa Pilipinas ako natitikman ko 'yung mga gawa mong pastries dahil umaabot sa probinsya namin ang mga gawa mo. Your pastries are one of my favorite! Lalo na 'yung mga unique coffee na ginagawa mo na sobrang sarap," nakangiting kwento niya sa akin.

"Salamat at nagustuhan mo rin," aniya ko. "Hindi ko na natuloy ang paggawa ko no'n dahil umalis na ako..." My voice trailed off, and I quickly halted.

Biglang bumigat ang pakiramdam ko na para bang nanumbalik ang mga sakit na naramdaman ko noon.

"It's okay, Sol. We all know what happened at naiintindihan naman kita kung bakit mo kailangan na umalis at iwanan sila." She patted my shoulder gently, trying to ease and comfort me.

"Naging usap-usapan ka rin noon dahil nawala ka na lang bigla na parang bula. Tanong nang tanong sa amin si Caleb kung nasaan ka, pero kahit kami hindi namin ito masagot," kwento niya pa. "Pagkatapos manganak ni Sam ay bumalik sila ng Dad niya sa states at doon na tumira. Hindi ko na alam ang nangyari after graduation dahil nandito na ako sa Australia, kaya wala na akong balita sa kanila."

After hearing those from her, the pain that I've been enduring for a long time is still valid. Parang kahapon lang nangyari ang lahat ng iyon.

I mentally laughed. It was all in the past Sol and it won't hurt you again-never for the second time.

Mahaba pa ang naging usapan namin at syempre mga nakakatawang kwentuhan, pero bigla na lang may umeksena sa amin nang biglang lumapit ang isang lalaki.

He's masculine, tall, and a sun-kissed Australian man with striking blue deep set eyes and a confident easy-going smile. His athletic build and relaxed style make him effortlessly handsome.

Ang dami namang gwapong foreigner dito.

"Sarah, we have to go. They're waiting for us there," mahinang sambit ng kasama niya. He gave me a sweet smile when he gazed at me.

Mukhang mabait naman ito.

Napabaling ulit siya ng tingin sa akin. "Kailangan na naming mauna, Sol. Hinihintay na kasi kami. Nice meeting you again," paalam niya.

Hinaplos niya pa ang aking kamay bago tumayo at kumaway sa akin paalis kasama ang lalaki.

It feels good to see one of my colleagues who's enjoying her life here. Parang kailan lang ay halos sumasakit ang ulo namin sa dami ng pinapagawang activity ng mga professors sa amin, lalo na 'yung isang project na nasira ko dahil sa ulan.

Halos sermonan niya nga ako dahil naiwan ko ito noon, pero napatawad naman niya ako. Hindi ako bumagsak dahil sa project na iyon dahil may extra siyang ginawa na hindi pa tapos, and we got a perfect score after we passed tha project dahil kami ang may pinakamagandang gawa sa buong tourism department.

Tumunog na ang alarm ko kaya kailangan ko ng pumunta agad sa building ng Sky News Australia kung saan gaganapin ang interview ko at nang makarating mga ako sa lugar ay may babaeng nag-assist sa akin nang ibigay ko sa kanya ang isang card na galing mismo sa isang news anchor nila.

Of course, bago pa man ako pumunta ay nagpalit na ako ng damit ko at kaunting nag-ayos dahil baka mahuli pa ako sa interview. Hindi uso ang filipino time rito sa Australia kaya kailangan makarating ka on-time dahil maraming inaasikaso ang bawat tao sa loob ng news station.

Pagpasok ko sa isang malaking silid ay bumungad sa akin ang mga aligagang staff na may kanya-kanyang gawain sa loob. As I walked into the Sky News Australia headquarters, it was like I'm stepping into the heartbeat of the nation's news.

Napakaganda rito at ang vibrant ng ambiance nila!

The entrance opens into a large, modern lobby with their sleek furniture and large screens displaying live news broadcasts.

I see the urgency fills the air as journalists, producers, and technicians move purposefully through the area where I'm standing at abala sila sa kanilang ginagawa dahil ilang minuto na lang ay magsisimula na ang special episode nila na ako ang tampok nito.

The news anchor desk, a modern, curving design with several displays and cameras aimed at it, occupies the middle section of the space.

The newsroom hums in the background as the poised, and some professional anchors who's getting ready for their next show.

Ilang saglit pa ay nag-usap kami ng babaeng news anchor at umupo na muna sa malambot na sofa para maghanda bago umere ang show nila. She's holding a white paper for her interview questions.

Alam kona rin naman iyon kaya may idea na ako sa isasagot ko sa kanya. May kaunting kaba sa aking puso, pero ahad din naman iyong nawala dahil sa kalamadong set nila.

"Are you ready, Sol?" the woman anchor asked me.

I nodded and smiled. "Yes."

Ilang saglit pa ay umere na nga ang palabas nila at binabasa pa ngayon ng babaeng anchor ang nasa prompter.

"This is a special episode of Sky news, and we have our special guest here from the Philippines. Good morning, Soleil Amara flores, welcome to our show," propesyonal na pagbati niya sa akin.

I smiled. "Thank you for having me here today, and I'm glad that you invited me to share my story of being a successful business owner in the Philippines and globally."

"I heard about your famous ube latte and you sent us a sample to taste it-and for me, that was the best coffee I ever tasted. It is one of a kind, Ms. Soleil," the anchor remarked. Ngumiti ito bago tumingin sa hawak niyang papel. "And my first question is, who is your inspiration in making this unique coffee? Can you share to us a bit about your background and what inspired you to open a café?"

I sighed. "One of my famous recipes is Lavender Honey Matcha, which my mom made for me when I was young. She was my inspiration throughout my successful journey as a Café owner," kwento ko. "Noong bata pa lang ako ay pangarap na namin ni nanay na makapagpatayo ng Café, but we are financially unstable and our source of income is my mother's job at iyon ay ang paglalako niya ng bibingka at paglalaba."

Tumigil ako sa pagsasalita dahil naramdaman kong unti-unting nanunubig ang mga mata ko at ilang saglit lang ay pinagpatuloy ko na ito.

"She became my light and savior when I was young and naive, and when I faced the world without her, I use her as my motivation in life to not give up despite all the odds and challenges in my life at siya ang nagturo sa akin kung paano tumayo sa sarili kong mga paa," dagdag ko.

Buti na lang ay may kasama akong interpreter na Filipino rin, kaya pwede akong magsalita ng tagalog kapag nahihirapan ako sa sasabihin ko.

May kaunting kaba pa rin akong nararamdaman habang nagsasalita pero nawawala rin naman agad 'yon.

"It was a heartwarming story of yours. Your mom would be so proud of you. Do you have any message to your mother if she was still alive and watching you right now?"

Alam kong hindi kasama iyon sa mga tanong namin ngayon araw, pero hindi na ako nabigla pa sa kanyang sinabi.

I looked in front of the camera, smiling and trying to hold my tears.

"Nay, kung nanonood ka man ngayon, alam kong proud na proud ka sa akin at alam mo kung gaano kita kamahal. I never give up my dream because I know that you'll always be by my side. I'm now a successful café owner, iyon naman talaga ang pangarap natin noon pa kaya sinikap ko na maabot ito, and I'm here...still achieving my goals in life."

Malayo pa, pero malayo na.

Muling tumgin sa akin ang babae at ngumiti. "My last question is, looking back today, is there anything you would do differently in your journey as a café owner?" muling tanong niya sa akin.

I heaved a deep sigh and smiled. "Being a flight attendant is one of my dreams besides being a Café owner. The one that got away from the course that I failed to pursue, yet here I am. Even though I didn't have a chance to be part of a cabin crew, I still experience it as I fly here in Australia. I'm glad I am still able to achieve a comfortable life," I responded.

"Thank you, Ms. Soleil," the anchor remarked.

Nang tumigil na ang pag-ere tumayo na kaming dalawa at pumunta muna sa isang bakanteng silid para magpahinga.

Ilang saglit lang habang abala akong nagre-retouch ay nakita kong pumasok ang babaeng news achor, kaya napatayo ako at ngumiti sa kanya.

She held my hand softly. "You did a great job, dear. Sana makabisita ako sa pilipinas ulit, it would be exciting to see your café and taste all of your pastries. Alam kong masarap 'yon lahat."

Nanlaki ang mata ko dahil hindi ko inaasahan na isang Filipino rin pala ang news anchor nila rito.

"Pilipino rin po pala kayo?" gulat kong tanong. "Akala ko po talaga ay pure Australian kayo dahil hindi po halata na may dugong pilipina po kayo."

She chuckled softly. "Half Filipino and half Australian ako. I grew up here with my Australian father, pero may mga anak din ako na nasa Pilipinas ngayon," pahayag niya. "My husband is also a filipino."

I smiled. "Nice meeting you po, and thank yo for inviting me here. It was a blissful experience, sana makabisita po ulit ako rito sa Australia," saad ko.

Bigla namang bumukas ang pintuan at bumungad sa amin ang floor director na abala ngayon at pinababalik na sila dahil magsisimula na ulit ang pagbabalita nila. Nagpasalamat naman sa akin ang direktor ng show at gusto niya pa raw akong maging guest sa ilang mga variety shows nila.

I declined his offers due to the heavy schedule I have, at baka matalagal pa ako bago makabalik ulit dito sa Australia. But I'm thankful for their offers and the opportunity they gave to me.

Paglabas ko ay agad kong tinawagan si Lexie. Alam kong nanonood sila ngayon at nakatutok sa akin sa pilipinas dahil inaabangan talaga nila ang interview ko.

"Congrats, Sol!" Rinig ko pa ang boses ni Jina sa kabilang linya.

"Ang galing mo kanina, medyo na-touch ako sa sinabi mo."

"Salamat, Jina," aniya ko.

"In fairness ah, ang bilis nila ma-translate sa screen no'ng mga sinabi mong tagalog kanina," natatawang sambit ni Lexie. "Naintindihan agad nila 'yung mga sinabi mo kanina, bukod sa interpreter mo."

I laughed. "Gano'n talaga ka-advance sa kanila rito, syempre big guest ang itatampok nila, eh."

She chuckled. "Taray, celebrity 'yan?"

"Gaga!" anas ko sabay tawa nang malakas. "Sige na mamaya na tayo mag-usap. Marami akong iku-kwento sa 'yo mamaya," I giggled.

"Na 'ko, Soleil. Humarot ka na naman siguro diyan sa Australia. Akala ko ba focus ka muna sa shop mo?"

"Tanga, hindi 'yon!" bulyaw ko. "Sige na nga, gusto ko pang makita ngayon 'yung harbour bridge. Mamaya na lang, bye!" Bago pa man ito makapagsalita ay binabaan ko na agad siya ng tawag.

Medyo mahal din pala rito kung tatawag ka mula sa pilipinas, pero binalewala ko na lang iyon.

After finishing dinner, I promptly headed out to see the Harbour Bridge at night. Mas maganda raw 'yon pagmasdan sa gabi, lalo na ang Sydney Opera House.

I enjoy the night watching the scenery view of this city. Nasa taas ako ng aking kotse habang nilalasap ang masarap na hangin. Sana nandito si nanay para masaksihan niya ang lahat ng ito. I hope she's proud of me, even though I felt something is always missing; her laugh and presence.

The flower she once tried to save has finally bloomed, because I fought the battle that once dragged me to darkness.

I won the battle that no one knows about.