Epilog
Kiedy miałam sześć lat mama powiedziała mi, że mam szukać przyjaciół, bo zawsze będę sama.
Kiedy miałam siedem lat powiedziała, abym żyła marzeniami.
Kiedy miałam osiem lat pierwszy raz mnie uderzyła.
Kiedy miałam dwanaście lat powiedziała "Nigdy nikogo sobie nie znajdziesz"
Kiedy miałam szesnaście lat razem z ojcem wykrzyczeli mi, że nic w życiu nie osiągnę.
Kiedy miałam osiemnaście lat całkowicie o mnie zapomnieli.
Teraz mam 189 lat i żyję tak jak chcę z wspaniałym mężem i świetnymi przyjaciółmi.
Gdybym miała wrócić do czasów kiedy jeszcze byłam śmiertelna, niczego bym nie zmieniła.
Dobrze jest tak jak jest.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top