Chapter 11

"Text me when you're done in school. I'll pick you up."

I nodded. "A-alright.."

Medyo napaurong ako nang bigla siyang humakbang papalapit sa akin. I closed my eyes tightly because i thought he'll kiss me.
Nag hintay ako ng ilang segundo sa pag lapat ng aming labi pero duon ako nag kakamali.

I quickly open my eyes and our gazed met. I was shook at the moment because he is staring at my whole face and that made me feel conscious! 

"There's only you, Gabriela." He whispered.

Hindi ako makatulog nung gabing iyon. Naalala ko lang ang ayos namin. The way he stared at my face at ni hindi ko alam kung may muta o dumi ba ako sa mukha nung mga oras na 'yon, It is so embarassing!

I was about to stand up when someone calls. I immediately grab my phone para tignan kung sinong tumawag. My smile fades when my mom's name registered on the call.

"Evening, Mom.."

"Gabriela! It's good to hear your voice again, Hija. Nakapag enroll ka naba sa school? When is your first day?" She asked.

"Bukas po." Tipid kong sagot.

"Oh be prepared, okay? I asked my secretary to shopped you a clothes and other things you need. Always be careful there."

My brows furrowed. "What do you need, Mom?"

Hindi ko alam kung bakit siya ganito sa akin ngayon. Gumagaan ang pakisama niya sa'kin. Hindi naman siya ganito kung walang dahilan at kapalit. I'm sure there's a reason behind it.

She chuckled. "Nothing, Gabriela! Gusto kolang bumawe dahil I feel bad and sad for what happened."

"A'right. I need to sleep. Tawagan mo nalang ulit ako pag may kailangan ka, Mommy."

"Okay! Good night, Sweetheart! I love you."

"Love you."

Kinabukasan ay maaga akong nagising dahil expected ko na magiging maaga rin ang pasok at bawal akong malate sa first subject. I'm not excited, after what happened last time na pumunta ako sa eskwelahan, maraming taong galit at may kilala sa akin.

I wonder why they're so angry, it is because I'm rich and my family is well known?

Drop that thoughts, Gabb. Mag aaral ka lang naman dito after that you can go back in Manila and start a new.

Manang Rosa speak. "Tawagan mo si Wali pag katapos ng eskwela."

"Si D-Darius daw po ang mag susundo sa akin."

Medyo kumunot ang nuo niya at malisyoso akong tinignan. Alam 'kong nagulat rin siya sa aking nasabi.

"Si Darius ba kamo?"

Tumango ako. "O-opo.."

Hindi na siya muling nag salita at tinikom ang bibig. Pumasok na ako sa SUV at agad na pinaandar iyon ni Kuya Wali.

I put my airpods to listen some music, somehow it makes me calm and let me in peace. Tinitigan ko ang tanawin sa bintana. Matapos ng mga berde tanawin, trees and forest ay agad siyang napalitan ng asul na tanawin. The wide ocean of Isla Casceres, amaze me at kahit paulit ulit ay mamamangha ako dito.

Ilang oras pa ay nakarating kami sa eskwela. Pinulot ko ang aking mga libro at shoulder bag sa gilid at nag paalam kay Kuya Wali.

Ngumuso ako at hinanap ang aking klase. Sa una ay medyo nahirapan ako sa dami ng tao at minsa'y nahaharangan pa ako. Mabuti nalang at hindi pa ako late.

"Miss?" I interrupted.

Tumingin sa akin ang teacher sa harap. Tumango siya at pinapasok ako. Tumigil ang iilan sa pag sasalita nung makita nila ako.

"Class! This is your new classmate, Gabriela Velazquez."

I smiled. "Hello."

Ngumiti sa akin ang iilan at ang iba ay di nalang ako pinansin pero pake ko ba sa kanila? It's fine. They're minding their own business. Nag pakilala saglit sa akin ang professor at pinaupo ako.

"Pwede ba umupo?" I asked someone.

Umirap ang babae sa akin. "Meron nang may ari ng upuan na ito! Hanap ka iba!"

Muli kong iginala ang tingin sa ibang upuan.

"Pwede ba dito?" Tanong kong muli sa isang lalakeng kaklase.

Nakita ko ang pag aalinlangan sa kanyang mukha at medyo mamula mula pa pero kilaunan ay tumango Ito.

"Thanks."

Ibinaba ko ang aking mga gamit. Buong klase ay lumilipad ang utak ko at wala sa mood makinig sa kung anong lecture na tinuturo. Ang alam kolang ay pag katapos ng klase ay makikita ko si Darius! Medyo na eexcite ako.

After class ay mabilis akong lumabas sa school. Napangiti ako nang makitang nag mensahe si Darius sa aking phone.

Darius:
I'm outside your school.

Ngumuso ako at hindi na nag tipa ng sagot. Nakita ko ang isang Black SUV sa harap ng aming school. Tinted ang buong sasakyan kaya imposible ko siyang matanaw gamit iyon pero nakaka sigurado akong siya 'yon.

Pagpasok ko duon ay hindi makalma ang aking didbib sa pagtibok. Nag kapirme lang siyang naka sandal ruon. I can tell that he's from work because he's wearing a white button down long sleeves and pants.

I bit my lower lip and forced myself to look in front but i know he's staring at me kaya hindi rin ako makatingin.

"How's school?" He said huskily.

"Uhm.." pumirme ako sa pag upo. "Maayos naman."

Muli akong nag angat ng tingin. Hindi ko maiwasang maipakita sa mata ko ang lubos na kasiyahan. My heart and mind is overflowing with joy. My heart is racing right now because of happiness. Ang akala ko'y hindi na kami magiging malapit na ganito.

He chuckled. "Mabait sa'yo ang mga kaklase mo?"

"Tama lang. Hindi naman nila ako pinapansin masyado and i don't have time to make friends, by the way."

Ngumisi siya sa akin. "Do you have friends in Manila?"

"Well... yeah but we're not connected anymore."

Tumango siya sa akin at hindi na muling nag dugtong ng tanong. He start the engine and drive our car silently. Panay ang sulyap ko sa kanya pero tuwing nararamdaman kong nararamdaman nyang nakatingin ako sa kanya ay agad akong umiiwas.  Sobrang tuwa ko lang.

"Are you hungry?" He asked.

Ngumiti ako at mabilis na tumango.

"Hindi ka kumain sa eskwela?"

Ngumuso ako. "I don't like cafeteria's food."

He sighed. "Alright."

Huminto kami sa isang kalapitang restaurant. He ordered me some carbonara pasta. Hindi ako mapakali sa aking upuan habang umoorder siya. Nakatitig lang ako sa kanya habang kumukuha siya ng order. Ngumiti sa kanya ang waitress na kumuha sa aming order at lumipat sa akin.

Agad akong nag taas ng kilay.

Ngumiti ang waitress sa akin. "Kapatid nyo po, Sir? Ang ganda naman po!"

Pinandilatan ko ang waitress na agad na nagpatigil sa kanya. Darius just chuckled and look at me. Medyo yumuko ang waitress at agad na umalis sa aming harapan. Kumulo ang dugo ko dahil duon. Do I looked like his little sister? I know he's old pero mukha ba akong bata!

Umirap ako sa kawalan.

"Mukha mo ba akong kapatid?" Iritado kong sambit.

Sumimsim siya sa kanyang tubig at nag kibit balikat. Nag tiim ang kanyang bagang pero hindi dahil sa galit siya kundi dahil dahil nag pipigil Ito ng tawa.

"You look young so.." he shrugged.

"I'm seventeen! I'm old enough and I don't want to be your little sister!"

"Really? Then you can be my sugar baby."

My eyes widened when he said that. Uminit agad ang aking pisngi at nag iwas ng tingin. Ngumuso ako at uminom din ng tubig.

What the hell?