Pagkatapos ng ilang buwang gamutan ay nakalakad na ulit si Yvan.

Everyone was happy for him lalo na ang mama nito.

Sa pag lipas ng mga bwan at araw ay lalong nadaragdagan ang pangamba niya.

“are you ok hija?”

“y-yes mama.” Hindi na lingid sa kaalaman ng mama nito ang nangyari sakanila ni Yvan.

“Lately kasi ay hindi ka masyadong kumikibo.”

“may mga iniisip lang po ako mama, but im fine.” Bahagya siyang ngumiti.

“hija… iniisip mo ba iyon?”

Bahagyang natigilan si Jhuan.

Tumango siya. “iniisip ko po ang mga dapat kong gawin kung sakaling… ma alala nya ang galit niya sakin.”

“hindi ako manghihimasok  kung ano man ang meron kayo ng anak ko, kung sakali mang dumating ang kinatatakutan mo anak, hayaan mong mag usap ang inyong mga puso. Naniniwala akong nakaka limot ang puso pero hindi ang pag mamahal. ”

Tumango siya. “salamat po mama.”

“mahal ka ng anak ko, tandaan mo yan.”

****

Sunday night niyaya sya ng nobyo sa isang dinner date.

“how’s your day mahal?” tanong ni Yvan.

“ok naman, ikaw kamusta ang work?”

“medyo na ngangapa ulit ako, tinetrain na ulit ako ni kuya, but I guess mag e-enjoy ako sa trabaho ko.”

“that’s good  hon.” Komento niya.

Nang matapos kumain ay Kinuha niya ang table napkin at pinunasan ang bibig. “hon excuse me I need to go sa comfort room.”

“ok, papa serve ko na ang dessert mo.”

“ok wait lang.”

“love you.” Habol pa ng binata.

Saglit na nilingon nya ang nobyo.

Kinindatan pa sya ni Yvan. May pagka maharot talaga ang boyfiend nya.

Nangingiting  Lumakad siya papunta sa powder room, pag liko niya ay hindi nya naiwasan ang isang lalaki, nasagi siya nito sa balikat at nalaglag ang dala niyang hand bag.

“im sorry---“ anang lalaki at halos sabay pa nilang pinulot ang hand bag niya.

“its ok—“

Laking gulat niya nang mapag sino ang lalaki. Its Vin.

Tumayo siya at kinuha ang hand bag nito mula sa kamay ng binata.

“Jhuan?”

Nang maka bawi ay tumalikod sya agad dito.

“Jhuan wait.” Hinawakan sya nito sa braso.

Pumiksi siya. “don’t touch me!” matigas na sabi niya.

“im sorry.” Bawi ng binata. “can we talk?”

“wala tayong dapat pag usapan Vin. Tapos na ang lahat, patahimikin mo nako.”

“Jhuan… Gusto ko lang humingi ng tawad, Im sorry. Wala akong balak na guluhin ka pa--.”

Hindi nya na hinintay pa ang mga susunod pa sanang sasabihin ni Vin.

Tumalikod siya at pumasok sa powder room, nang hihinang napa sandal siya sa likod ng pinto.

Sa isang saglit, na alala nya ulit ang kahiya hiyang pagkakamali niya.

Malayang nag landas ang mga luha sa mga mata niya.