****

“nagkaroon po siya ng partial amnesia mam, ang memory niya ay nabura two years from the year of the accident.” Paliwanag ng doctor.

“posible ba na ma alala ko pa ang mga nabura kong memory dok?” tanong niya.

“yes hijo, pero very low ang percentage. For now kailangan mong mag undergo ng ilang bwang teraphy para makalakad ka na ulit, na apektuhan lamang ang mga mucles mo sa binti sa matagal na pag kaka comma kaya hirap kang lumakad.”

“ok dok, maraming salamat po.”

Maraming katanungan sa kanyang isipan. Naging tahimik ang mama at kuya niya sa byahe habang pauwi sila.

 ”kuya, I cant believe na, na aksidente ako sa motor, ma ingat naman akong mag maneho hindi ba?”

“bro, ang aksidente hindi maiiwasan yan, sabi ni Gin naging pabaya ka, naka inom ka that night.” Komento ng kuya niya.

“hijo wag mo nang masyadong isipin iyon, it cause headache to you, just relax ok?” ang mama niya.

****

Isang salu-salo ang inihanda para sakanya. Kumpleto ang mga kamag anak at kaibigan niya.

Tulak ni Kevin ang wheelchair niya ng pumasok sila sa maluwang na bakuran ng bahay.

“welcome home Yvan!” sabay sabay na bati na mga ito.

Yvan smiled. “thank you guys.” Nang lumingon siya sa gawing kanan she saw Jhuan, halos kaka galing lang nito ng byahe from Davoa.

Pina gulong niya ang wheel chair palapit dito.

“hi.” Bati niya.

“hi.” Pigil ang pag iyak na bati ni Jhuan. Natutop niya ang bibig upang pigilan ang labis na pag iyak.

Hindi nya napigilang yakapin ito.

“I miss you.” Narinig niyang sabi ni Yvan.

Narinig niya ang palakpakan ng mga tao sa paligid.

Sa byahe ibinalita sakanya ni Kevin ang kalagayan nito.

Dali-dali syang nag pa book ng flight pabalik ng Maynila nang ibalitang gising na ito.

Natutuwa sya na sa wakas ay nagising na ito, pero sa kabilang banda ay natatakot siya.

“hayaan mong makabawi pa ko sayo bago tayo tuluyang magka hiwalay.” Bulong ng isip niya.

“I love you Yvan.”

****