20

Masayang pumalakpak ang mga bisita habang sabay naming hinipan ni Illea iyong mga birthday cake na inihanda.

I tucked my hair behind my ear before standing straight. I looked at everybody before smiling sweetly and then I decided to go down the stage. Sa may hagdan pa lamang ay inalalayan na ako ng aking nobyo. He took the ends of my gown to guide me before he took my arms and wrapped it around his broad shoulders.

"Happy birthday love." bulong nito sa akin. I answered him with a smile.

"Thanks." tipid kong sagot. Sabay kaming dumiretsyo sa mesa kung nasaan naroon ang buong banda ko maging ang pamilya ko.

"Tata Pweety!" sigaw ni Clio, Seven's two year old daughter, noong makita niya akong papalapit na sa mesa. I crouched down and the little girl came running towards my arm.

"Hey CC." I greeted her. Cassandra Clio Montreal is the exact replica of her Mom, pero tanging ang mukha lamang niya ang nakuha niya kay Chantal. The rest is from Seven. Hiling ko na lang na sana sa paglaki niya ay hindi siya maging tanga katulad ni kuya.

Kinarga ko si Clio na agad namang yumakap sa aking leeg. We went to our table and Seven took her from me.

"You look so good with kids ate." anas ni Cha sa akin. I bit back a smile before flipping my hair.

"Oo nga bes. Kailan ba kasi kayo magpapakasal nitong finance mong hilaw at ng magka anak na kayo?"

Gumilid si Kuya Seth at hinawakan ang kamay ng madaldal na si Bullet. "Fiancee honey." anito. Tumawa lamang ako at nilingon ang katabi ko na nangingiti lang rin.

"You're 28 already Se. Pwede ng mag anak." sabi ni Kuya Seven. I just glared at him.

"Shut up. No one asks for your stupid opinion kuya." pagsusungit ko. Ngumuso lang si Seven at hinila iyong kinulot na dulo ng buhok ko.

"Ouch! Mama si Seven oh!" I shouted. Si Mama ay napatingin sa amin mula sa pakikipag usap kay Auntie Avvi.

"Seven Alessandro!"

"Ako na naman! Si Serise nauna!" angal ni kuya. Kuya Shawn just sighed before giving Thalia her milk.

"Magtigil nga kayo." saway ni Kuya Shawn habang nakaalalay sa asawang nagpapa dede kay Thalia.

"Si Sese naman talaga nauna." maktol pa rin ng kapatid kong bobo. Pasimpleng isinandal ni Seven ang ulo niya sa balikat ni Chantal bago ito hinalikan sa pisngi.

I just smiled at my brothers who were all busy with their wives. I felt the familiar empty part in my chest whenever I see happy couples around me. Naroon na naman iyong pakiramdam naapara bang ninakawan ako ng pagkakataon na sumaya.

I am very thankful that I have my fiancee. Atleast kahit papaano ay nararamdaman ko ang nararamdaman ng mga kapatid ko. But then, naroon pa rin iyong kulang sa akin. Para bang hindi ganap ang pagiging masaya. But who am I to long for a privilege like that. Noong pinili kong ituloy ang kasal namin ay naitali ko na ang sarili ko sa isang desisyon na hindi ko na pwedeng baliin.

"Let's dance?" narinig kong tanong niya sa akin. Tumango lamang ako at inakay niya ako sa dancefloor. Iyong kamay niya ay pumaikot sa aking beywang at hinila ako palapit sa kanya.

I closed my eyes tightly as I remembered everything, down to every bit of those precious memories that I had with him.

"Se.."

'Waiting for your call, I'm sick, call I'm angry

Call I'm desperate for your voice

Listening to the song we used to sing

In the car, do you remember

Butterfly, Early Summer

It's playing on repeat, Just like when we would meet

Like when we would meet'

"You're thinking about him again." Aniya, hindi naman nagaakusa. Ngumiti na lamang ako at yumakap ng mahigpit sa kanya. Huminga lamang ako ng malalim noong maramdaman ko na iyong pamilyar na bigat sa dibdib ko.

Hindi na dapat ako umiiyak. Dalawang taon na ang nakakalipas kaya dapat ubos na ang luha ko. Matagal na iyon kaya hindi na dapat ako nakakaramdam ng ganito.

"I'm not babe." Pagsisinungaling ko. He pulled me closer before kissing my hair.

Noong natapos ang party ay agad akong sinamahan ng aking mga kaibigan para bisitahin si Lolo sa kaniyang puntod. Oh, how I still miss him. I miss his voice. I miss how he makes me feel loved. I miss him so much it still hurts.

Kinuha ko iyong tatlong tangkay ng bulaklak bago pumunta sa lolo. Inilagay ko iyong isa sa kaniyang puntod bago ko ibinigay kay lola iyong isa. I prayed shortly before I saw at one of the chairs there. Pinunasan ko iyong tiles ng puntod ni lolo na medyo narumihan na.

"Sa lahat ng nag bibirthday, ikaw lang talaga iyong laging nagsecelebrate sa puntod." My boyfriend joked. Sinamaan ko lamang siya ng tingin at binalingan muli si Lolo. A few seconds later, I felt his coat covering the skin exposed from my gown.

"Can't afford to get you sick. Baka pagalitan pa ako ng lolo mo."

I rolled my eyes at him. "Shut up." I snapped. I hugged the lapel of his coat tighter and sat there for a few more minutes.

'And I'm tired of being all alone,

and this solitary moment

makes me want to come back home'

Nagdesisyon na akong tumayo noong maramdaman ko iyong lamig ng hangin na muling umihip. Sabay kaming lumabas sa musoleo ng magkahawak ang kamay.

Pasakay na kami sa kotse noong mapansin ko iyong isa pang tangkay ng rosas sa aking kamay. I stopped immediately.

"Noah, wait." I told him. Nilingon niya ako bago bumaba ang tingin sa isa pang tangkay na hawak ko.

'And I was born to tell you I love you

And I am torn to do what I have to, to make you mine

Stay with me tonight

(I know everything you wanted isn't anything you have)'

"You're going to see him." He said. I nodded my head and he gently let my hand go. Tinalikuran ko siya at agad na tinahak iyong daan papunta sa aking destinasyon.

Two years have passed since then. Things are not the same as before. I am different now. Alam kong kung sakali mang narito pa siya ay mabibigla na lang siya sa mga nagbago. I know he would cross his eyebrows and looked at me intently, just like the way he used to do.

Noong makarating ako sa kaniya ay agad kong inilapag iyong tangkay ng rosas. Nilinis ko iyong mga natuyong bulaklak para makita kong muli iyong pangalan niya. The familiar bite in my chest became alive again.

There was a very famous fairytale story, where a beautiful girl fell in love with an ugly beast. Their story ended with the usual happy ever after and cliché shits. Noon ay naiinis lang ako kapag naalala ko iyong kwento na iyon.

But two years ago, a very beautiful beast met a lying guy. She fell in love with him, so hard and fast. Unlike the original story, theirs did not end happily. Since then, the beast realized that love is nothing but a pain factory. Since then, she stopped listening to her heart. Kasi mas madaling magbingi bingihan sa sinasabi ng puso kaysa sa magsugal para lamang masaktan ulit.

Kinuha ko iyong jacket ni Noah at inilapag sa damuhan, sa tabi ng lapida ng kaniyang pangalan. I breathe hard and closed my eyes again. Tiningnan kong muli iyong lapida kung saan nakaukit roon ang kaniyang pangalan. Napangiti na lamang ako ng mapait sa nabasa.

Ashton Cruise D. Santillan. Hanggang sa kamatayan ay sinungaling ka.

-----------------

Song Used:

Your Call - Secondhand Serenade