Verhaal 6, Hoofdstuk 1

"Het is een kleine stap voor de mens, maar een grote voor de mensheid." Fluistert ze in zichzelf. 'Maar niemand weet het dus, hoe kan het dan een grote stap voor de mensheid zijn?' Ze in volledig opgegaan in haar gedachten. Zo erg dat ze de grote man met zijn piepstem en de dunne vrouw met haar bruine knot niet heeft horen binnenkomen. "Maud." Begint de vrouw, haar stem vult de slaapcabine. Het duurt een paar seconden voordat het meisje doorheeft dat er tegen haar gepraat word. Als het meisje het duo aankijkt gaat de vrouw verder. "We naderen Saturnus, je kan je zo omkleden, weet je wat je moet doen?" Het meisje schud haar hoofd, ze heeft de vacature helemaal niet goed gelezen. Ze had geld nodig, en dit was de enige openstaande vacature waar snel en veel verdiend kon worden. En nu zit ze hier, in een raket onderweg naar planeet Saturnus.

Als ze omgekleed is loopt ze naar de eetkamer. Het is een smalle kamer, en zeker met een ruimtepak aan is het erg smal. Tegenover haar staan/vliegen de man en de vrouw. Deze keer praat de man, zijn piepstem kraakt terwijl hij praat. "Wat je zo moet doen is simpel, krijg informatie over de ringen van Saturnus. Zoek het in het water, de grond en alles wat je maar kunt vinden. Vraag het desnoods aan de aliens." De man en de vrouw moeten lachen om zijn grapje, maar het meisje niet. Ze kan zich nog goed herinneren wat er tegen haar gezegd werd toen ze het ruimtepak ging passen. 'We weten niet of dit ruimtepak geschikt is voor Saturnus, het is een hele andere planeet dan aarde. Dus we hebben maar een pak voor de maan gekozen. Maar je bent akkoord gegaan met de voorwaarden dus je weet en hebt gelezen dat er een kans van 78% is dat je dood gaat tijdens de landing, en als je het dan al overleeft, is er nog een kans van 45% dat je overlijd tijdens je missie omdat je lucht op is. Je zult namelijk zeker een paar weken op Saturnus blijven.' Het meisje krijgt een rilling als ze terugdenkt aan dat moment. De vrouw overhandigd het meisje een stuk papier. "Wat we moeten zeggen tegen je familie als je overlijd tijdens de missie." Verteld ze en de vrouw wijst naar een tafel. Het meisje gaat zitten en bedenkt wat de organisatie, waarvan ze geen naam weet, zou moeten zeggen als ze overlijd. 'Lieve familie,' Begint het meisje. Maar ze heeft geen idee wat daarna moet komen. Contact met haar familie heeft ze sowieso nauwelijks. Haar ouders zijn al vier jaar dood, haar ooms en tantes woont aan de andere kant van de aarde en haar oma zit sinds kort in een bejaardenhuis. Sinds twee jaar geleden woont het meisje op zichzelf. Daarvoor heeft ze twee jaar bij haar oma gewoond. Maar op haar twintigste verjaardag, wat vorige week was, heeft het meisje een brief gekregen. Haar ouders waren niet verongelukt, maar vermoord. Door de mensen waarvoor ze schulden hadden. In de brief werd gezegd dat de schulden nu van haar waren, en dat ze ze moest betalen binnen twee maanden, anders werd zij ook vermoord. Waarvoor de schulden zijn weet het meisje niet. Maar wat ze wel weet, is dat ze aan geld moet komen. En dit is de enige manier.

Vlug zet het meisje wat woorden op papier en maakt zich klaar om te gaan. Als ze in de capsule zit, krijgt ze kippenvel. 'Het gaat nu echt gebeuren.' "We gaan je droppen." Verteld de vrouw haar. Ze knikt en de deur naar de capsule gaat dicht. Het is er donker, en de ruimte is te klein om voor het meisje haar lange benen te kunnen uitrekken. Ze doet een laatste check of haar ruimtepak goed zit en dan hoort ze het. Een piepend en krakend geluid dat je oren pijn doet. Het meisje wilt haar handen tegen haar oren doen, maar dat kan niet vanwege de veiligheidsriem. In de capsule zit een klein raampje, net groot genoeg om de planeet te zien, hij bestaat bijna volledig uit gas, dus het zal het meisje nog verbazen als ze veilig land. "Maud, vanaf hier kunnen we niet meer met je praten, je zult het alleen moeten doen, succes." En dan is er een geluid waaraan je hoort dat de verbinding weg is. Het duurt een paar seconden voordat het meisje doorheeft dat het tegen haar bedoeld was.

Maud is namelijk een schuilnaam, haar echte naam hoeft de organisatie voorlopig niet te weten, al zullen ze er vast achter komen.

OEWH WAAUUWW EEN RUIMTE/SCIENCEFICTION VERHAAL!! Dat is weer eens een ander genre! Super leuk gedaan @MaBeDoEe_Amy ! Echt super leuk om te zien dat je al best wel wat uitgewerkt hebt voor dit verhaal! (Het motief van de hoofdpersoon, wat haar missie is en een eventueel probleem voor na het voltooien van haar missie, namelijk; erachter komen waarom haar ouders schulden hadden)
Dus dat is echt helemaal top :D Goed gedaan, en super leuk dat je mee wilde doen! <3

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top