De regen omhelsde haar als een koude deken, terwijl de lucht donkerder en killer werd.
De heren van Nedrum keken voor zich uit, starend naar het open graf dat aan hun voeten lag. De krijgers stonden rond de kist met hun hoofden gebogen over hun slagzwaarden. In deze donkere, onaangename sfeer probeerde zij haar tranen in te slikken.
Haar adem maakte wolkjes in de koude winterlucht, haar gezicht was verstopt achter een masker van verdriet en woede. Gefrustreerd staarde ze naar de grond, ontweek alle blikken van de inwoners.
Elke beweging die ze maakte, riep een stekende pijn op. De handboeien zaten te stevig om haar polsen en blokkeerden het bloed dat door moest stromen. In haar hoofd voelde ze zich duizelig worden.
Naast haar stond haar vader, gekleed in een gewaad van dik fluweel en bedroefd door wat hij zag. Zijn ogen staarden weerloos voor zich uit. Hij was uiteindelijk ook alles kwijtgeraakt. Zijn vrouw, en voor een deel ook zijn dochter. Ze was een monster, een fout die verstopt moest blijven in het kasteel. Maar vandaag was het anders, vandaag mocht ze buiten en het gras onder haar voeten voelen.
Ze beet op haar onderlip en staarde deze keer omhoog, naar de donkere wolken die boven hen hingen. En, net zoals elke grote poëten, wilde ze vertellen dat ze zich ook zo donker en leeg voelde vanbinnen. Maar het zou gelogen zijn.
Ze voelde wel iets.
En ze haatte het.
De wereld daarbuiten draaide rond, en zij was ergens blijven stilstaan. Haar verhaal was ergens verloren gegaan.
Haar verhaal, dacht ze. Wat was haar verhaal?
Ze keek naar de mens die in de kist lag. Vandaag was hij het monster in de ogen van de bevolking.
Zijn ogen stonden vol paniek, zijn handen waren net als die van haar stevig vastgebonden. En de heren van Nedrum zullen hem altijd blijven herinneren als de mens die hun koninkrijk in puinhoop had gebracht. De laatste mens, dacht ze. Hij, die de koning vermoordde.
Wat was zijn verhaal?

Alliancent ik kan denk ik niet vaak en hard genoeg benadrukken hoe trots ik ben dat je me dit gestuurd hebt!! I love the story already!! Het is zo verschrikkelijk mysterieus!! En echt super goed geschreven!!
De laatste mens is dus zojuist gestorven, dus wat maakt dat de personen die rond het graf staan?? En waarom is ons hoofdpersoon geboeid?? Vooral "Ze was een monster, een fout die verstopt moest blijven in het kasteel. Maar vandaag was het anders, vandaag mocht ze buiten en het gras onder haar voeten voelen." riep bij mij vragen op; waarom is de dochter een monster en moest ze verstopt blijven? En waarom mocht ze dan deze ene keer naar buiten komen??

Iee zo spannennddd!! Ik ben erg benieuwd wat de volgende persoon ervan gaat maken!!