Verhaal 4, Hoofdstuk 5
De zichtbare damp verspreidde zich door de kamer, totdat alle hoeken in een lichte damp waren gehuld. Niels kokhalsde even. Het mocht dan deodorant heten: het rook eerder naar de dood.
Stefan werd hoestend wakker en ging zitten.
'Gaat het?' Emma hurkte bij hem neer. Hij knikte en stond op.
'Dus, dat was de eerste opdracht denk ik?' Vertwijfeld keken ze rond. De damp trok op en behalve de enge schaduwen was al snel niet meer te zien dat ze in zo'n hachelijke positie zaten. Even leek alles vredig, alsof Lia snel weer uit een gang zou komen en ze weg zouden gaan. Maar dat duurde maar even. De gedaante was terug met zijn lichtgevende staf.
'Dit was de oefenopdracht,' zei hij, even duister als altijd, 'om jullie een beetje warm te draaien. Nú beginnen we pas écht.'
Niels kon zijn woede tegenover de figuur niet meer verkroppen en greep het flesje water dat Emma vasthad. Met al zijn kracht wierp hij het naar de gedaante toe. Tot zijn verrassing bleef het, zodra het zijn hand had verlaten, stil in de lucht hangen.
'De tijd staat stil, weet je nog?' zei Emma kattig, 'wij zijn de enigen die bewegen.'
De figuur negeerde haar opmerking: 'Laten we snel verder gaan met de tweede opdracht, want aangezien deze staf álles stilzet worden jullie niet moe.' Wat was dat voor logica? Zette de staf ook de energiestromen stil? Of gaf het energie? Niels besloot zich er niet druk over te maken, want zover als hij Hamza snapte, klopte het. Hij was niet moe en ook de anderen leken totaal niet met het probleem van vermoeidheid te zitten, ondanks dat ze midden in de nacht in een verlaten horrorhuis stonden en zojuist de dood op het nippertje waren ontsnapt.
'De volgende opdracht wordt iets uitdagender, ik heb van jullie twee puzzelaars en een avonturier nodig.' Hij gebaarde en de drie begonnen met tegenzin te overleggen.
'Emma is sowieso puzzelaar,' zei Niels, 'één van ons moet dan avonturier zijn.'
'Ik weet niet of ik wel trek heb ik zijn avonturen,' zei Stefan met een nog ietwat wit gezicht.
'Dan zal ik avonturier zijn,' zei Niels, die zich dapperder voordeed dan hij was. Hun kidnapper kwam weer van de trap afzweven.
'Dé perfecte indeling,' zei hij. Hij liep naar een donker schilderij aan de muur en trok het in één beweging van de muur. Het gescheurde doek bleef doelloos zweven.
'Zie hier de ingrediënten voor een nieuwe opdracht.' Voor zover Niels het kon zien, was het alleen een grote, rode knop in een vrijgekomen, kleine ruimte.
'In 1991 is deze knop aangelegd met de bedoeling om eventuele indringers te vermoorden,' klonk het, 'over een uur druk ik op deze knop en zal iedereen in deze kamer het loodje leggen. Echter krijgen jullie een voordeel, want zo aardig ben ik dan ook wel weer.' Het was overduidelijk dat hij sarcastisch was en eigenlijk het liefst gewoon gelijk op de knop had gedrukt.
Hij richtte zijn staf op Niels en die werd in een wolk gehuld. Niels verdween uit het zicht en toen de wolken wegtrokken was ook Niels verdwenen.
'Niels is terug naar 1991,' zei de persoon sinister, 'als hij de opdracht snapt, zal er hier ergens in de kamer een aanwijzing zijn te vinden die hij achterlaat in 1991. Vinden jullie die aanwijzing op tijd dan kan je de val onschadelijk maken. En anders...' Hij maakte zijn zin niet af, maar werd weer onzichtbaar.
'Ik pak die staf nog eens van hem af,' zei Emma, ze was woedend. Dit was al de tweede opdracht dat ze in levensgevaar was en ze moest er nog vijf!
'Rustig,' zei Stefan, 'we hoeven alleen maar te letten op veranderingen in de omgeving die nu gebeuren, omdat Niels ze in het verleden maakt.'
'Jij bent echt niet lekker hè?' Emma's ogen vlamden nu bijna letterlijk.
'Je ziet geen verandering, omdat die verandering er al die tijd al was!' Stefan zette geschrokken een paar stappen achteruit. Zo had hij Emma nog nooit meegemaakt. Emma vloog naar voren en omhelsde Stefan op een onhandige manier. Stefan haalde zijn wenkbrauwen op en klopte haar twee keer op haar rug. Ze had er net niet echt uitgezien alsof ze getroost wilde worden.
'Dit is geen knuffel, stommerd,' beet ze, 'ik probeer alleen te voorkomen dat je voor de tweede keer tegen die idiote muur oploopt.' Ze draaide Stefan 180 graden en duwde hem van haar af. Hij struikelde en viel achterover. Het kleine tafeltje van de vorige test werd daarbij versplinterd. Allerlei kleine stukjes hout bleven daarbij in de lucht hangen.
'Weet je,' zei ze, opeens weer rustig, 'ik denk dat het onze enige mogelijkheid is om deze gestoorde gast uit te schakelen. Als we die staf hebben, kunnen we hem uitschakelen, de tijd weer laten lopen en kunnen we Lia terughalen.' Zonder Stefan te helpen begon ze de ruimte af te zoeken naar eventuele aanwijzingen die Niels in een ver verleden voor hen had achtergelaten.
Niels was ondertussen in hal van het huis belandt, maar dan 29 jaar eerder. Verrast keek hij om zich heen. Alles was nieuw en het zonnetje dat vrolijk door de ramen scheen, deed hem bijna pijn aan de ogen. Hij schrok even toen de deur open knalde, maar geschal van kinderstemmen, deden zijn ogen oplichtten: was er dan eindelijk een manier om hulp te vragen? Een klein jongetje kwam naar binnen hollen met een bal onder zijn trui, gelijk gevolgd door een iets ouder meisje.
'Levi heeft de bal!' schaterde ze. Een ander, klein meisje kwam binnen. Zij was duidelijk de oudste en deed het rustiger aan.
'Vere doe eens rustig,' commandeerde ze.
'Ach joh, Anna, laat haar toch.' Een jonge, niet onknappe vrouw kwam nu ook de hal binnen. 'Ze is gewoon blij met ons nieuwe huis.'
De namen schokten Niels zo dat hij er geen erg in had dat de personen hem helemaal niet zagen en dat hij dwars door zijn armen en benen heen kon kijken. De namen, schoot hem te binnen, ze waren hetzelfde als bij de vorige test! Koortsachtig begon hij na te denken, maar hoe hij ook dacht. De spanning maakte het hem onmogelijk om de naam voor de geest te halen. Welke van de drie had in de vorige test de waarheid gesproken?
Oewwhhh dat einde!! Super spannend, hoe zal het lopen??? Super leuk gedaan weer DaveDutch !! Lekker spannend weer!! Ik moest eerlijk gezegd ook een beetje lachen toen Emma Stefan "knuffelde" maar dat dat dus helemaal niet zo was uiteindelijk lolll
Leuk dat je weer meedeed en super goed gedaan!! :) Ik kan denk ik niet genoeg blijven benadrukken hoe goed ik je schrijfstijl vind :P
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top