Ik haal mijn hand beverig uit naar Stefan. "Deal" zeg ik.

De volgende dag word ik extra nerveus wakker, vandaag zal ik eindelijk bij iemand kunnen horen. Of tenminste, dat hoop ik. Mijn dag ging best wel normaal voorbij, behalve dat er iemand "B*tch!" Naar me schreeuwde, heb ik best wel een chille dag gehad. Na schooltijd zag ik Stefan en Niels bij het fietsenhok staan. Ze wenkten me naar hen toe, dus ik liep naar hun toe, mij afvragend wat ze nu weer wilden. Toen ik bij ze aankwam, zeiden ze "ben je er klaar voor? Vandaag halen we je op rond middernacht, dus wees klaar" ik knikte een ja als antwoord en liep naar huis. De hele weg naar huis zat ik te piekeren wat als dit niet goed gaat? Wat als er wel iets is in dat huis? Nee, ik moet dit doen! Zelfs al was ik bang, ik zou dit moeten doen of anders blijf ik voor altijd een loner en ook een lafaard.

             ○~~○

Het is al bijna tijd, ik zit op mn bed te wachten op een bericht van Stefan. Ring ik sprong op van mijn notificatie.
-stefan- we zijn er, kom naar buiten.
-Lia- ik kom eraan!
Ik liep zo zachtjes mogelijk naar buiten, voor het geval dat mijn ouders niet wakker worden en sloot de voordeur zo zachtjes mogelijk dicht. Na een diepe ademhaling om mezelf gerust te stellen, stapte ik in de auto. Daarbinnen zaten Niels, Stefan en het meisje. Stefan was achter het stuur en zodra ik instapte reed hij weg. Eenmaal bij het huis aangekomen, werd ik super zenuwachtig. De gedachten dat er iets ergs zou gebeuren probeerden weer voor te dringen. Doordat het donker was, leek het huis een enorm monster die me wilde opslokken. De jongens duwden me voor de deur, maar voordat ik de deur kon open doen draaiden ze me om "je moet tenminste een half uurtje binnen blijven. Om te laten zien dat je ook boven bent geweest moet je een stukje van het glas meenemen." Zei Stefan grinnikend. Ik rolde mijn ogen "goed, maar na die halfuurtje moeten jullie de deur openen en mij roepen." "Oke" zei Niels. Nog een keer diep ademhalend open ik de deur, die tot mijn verbazing, heel gemakkelijk open ging. Het maakte een eng piepend geluid, de binnenkant leek net zo dood en verlaten als de buitenkant. Ik stapte verder naar binnen en uit het niets sloot de deur zich keihard achter me. Ik schrok van het geluid, maar liep verder. Het stonk hierbinnen wel heel veel. De geur van dood en verderf stond sterk in de lucht. Ook was het extra donker, er was geen maanlicht. Het was best wel groot vanbinnen, volgens mij behoorde het tot een rijke familie. Er was een enorme kroonluchter in het midden van het plafond. De trappen liepen in een ronde spiraal vanuit het midden. Als het huis niet vol met stof en spinnenwebben zat, zou ik het nog best wel mooi gevonden hebben. Het rare was dat ik sinds ik binnen gestapt ben, ik me enorm duizelig voel. Deze geur liet me aan allerlei dingen denken. Toen hoorde ik het, een stille fluister. Zo stil dat het leek alsof de wind iets fluisterde. Het klonk als iemand die om hulp riep. Het wekte nieuwsgierigheid in me op. Ik liep in de richting van het gefluister, die zo te horen van boven kwam. Het gefluister werd steeds duidelijker naarmate ik verder de trappen opliep. Het leek alsof er licht schijnde. Zal er iemand daarboven zijn? Ik bereikte de einde van de trappen wat me leed naar de tweede verdieping. Voor me was een deur die zo te zien leidt tot een kamer. Ik kon door de kiertjes licht zien komen. Ik liep ernaartoe, een deel van mij protesteerde terwijl een deel zei dat ik het moest doen. Misschien zat er wel een persoon vast in die kamer. Ik liep door en bereikte de deur, ik legde mijn hand op de deurklink. Twijfelend opende ik de deur op een kiertje en gluurde naar binnen. Zo te zien was er niks, dus liep ik naar binnen. Eenmaal binnen merkte ik dat ik een foute beslissing had gemaakt. Het licht dat ik zag kwam van een staf in de hand van een vreemd wezen. Dit wezen was iets dat alleen in mythes en legendes kan voorkomen. Het bestond uit de ledematen van een mens, maar zijn kop was die van iets dat op geen dier leek. Ook leek het hoofd niet die van een mens. Toen ik de deur weer probeerde te openen, opende het zijn ogen. Het stormde op me af, ik probeerde de deur nog sneller te openen, maar het lukte niet. Ik schreeuwde om hulp, maar het wezen rukte me van de grond en duwde me in een andere kamer. Hij ramde me in de muur, waardoor ik slap op de grond viel. Ik schreeuwde nog een keer in de hoop dat iemand me kon redden. Hij richtte zijn staf op mij en alles werd zwart.

Buiten hoorden de drie het geschreeuwd. Ze keken elkaar in paniek aan en renden naar binnen...

Door 1secret-princes !! Super leuk gedaan, je krijgt echt zo'n spannende vibe en je beschrijft bepaalde dingen zo goed!! Zoals "Het maakte een eng piepend geluid, de binnenkant leek net zo dood en verlaten als de buitenkant." Super leuk gedaan, ik ben erg benieuwd wat er nu gaat gebeuren nu we een soort geest zijn tegengekomen en de andere klasgenoten naar binnen zijn gerend!!