Toen Senna haar ogen opende merkte ze meteen dat ze niet thuis was. Ze lag niet op het dunne stromatras in de slaapruimte van hun huis.

Nee, voor het eerst in jaren lag ze op een zachte wolk, zo voelde het. Senna draaide zich even om en het matras onder haar gaf helemaal mee. Ze slaakte even een zucht, dit was puur genieten.

Toen pas merkte ze de vrouw in de hoek van de kamer op. Senna glimlachte haar vriendelijk toe.

'Meneer Wagenwiel heeft u uitgenodigd voor en vroege ochtendwandeling en een ontbijt in zijn persoonlijke vertrekken' zei ze vrouw. Haar stem was opvallend zacht, maar met een ruw randje. Senna zag haar er wel voor aan als iemand die haar gasten goed behandelde, maar ze ook durfde tegen te spreken.

Senna gaapte de vrouw aan. Seppe had haar, wat? Waarom zou die jonge Wegener haar in godsnaam uitnodigen voor een ochtendwandeling?

Maar eigenlijk zag Senna de koning er wel voor aan om Seppe tegen haar te gebruiken. Om zo informatie uit haar los te krijgen.

In gedachten haalde ze haar schouders op en ze kwam uit haar bed omhoog. De vrouw was alweer verdwenen, misschien wel aan de koning melden wat Senna had gedaan.

Toen Senna op was gestaan en een beetje ongemakkelijk in haar onderbroek naar haar kleren zocht, kwam de vrouw weer binnen.

'Hier, trek dit maar aan' zei ze, terwijl ze haar hand uitstak. Nu Senna stond zag ze pas dat het vrouw heel erg klein was. Senna was zeker een kop groter.

'Bedankt' wist ze stamelend uit te brengen. Senna bekeek de kleding even goed. Het was simpel, maar een stuk beter dan haar versleten kleren die ze nu kwijt was.

Senna wilde de vrouw nog vragen hoe ze haar maat wist, maar ze was al weer verdwenen. En voor de tweede keer deze ochtend haalde ze in gedachten haar schouders op. Ze had zo het gevoel dat dit kasteel en deze mensen haar nog veel meer zouden gaan verbazen.

Binnen een paar minuten had Senna de kleren aan. Ze voelde dat er weer iemand in de kamer stond, zou de vrouw wel weer zijn.

maar toen ze opkeek, zag een een lange, gepantserde man staan. Met brede schouders en tot de tanden gewapend. Senna vermoedde dat hij zelfs nog meer wapens bij zich had dan hij toonde.

'Ik breng u naar meneer Wagenwiels persoonlijke vertrekken' zei hij op een toon die geen tegenspraak duldde. Dus kon Senna niet veel anders dan achter hem aanlopen.

Seppes persoonlijke vertrekken vielen vies tegen. Het was gewoon een huis - groter dan dat van Senna - waar hij met zijn familie woonde. Zijn vader, moeder, twee zusjes, oudere broer met zijn vrouw en nog ongeboren kindje.

Toen Senna aan kwam lopen, kwam Seppe meteen vrolijk naar buiten, met een meisje achter hem aan. Ze was klein en had een schattig snoetje. Ze zou niet ouder dan acht kunnen zijn.

'Hallo, Senna. Ik verwelkom je in huize Wagenwiel. Dit is mijn kleine zusje, Mirae' zei Seppe. Hij was een man van veel worden, snel achter elkaar.

'Jij heb toch een zusje?' vroeg Mirae. Haar stem was net zo zacht en zoet als haar uiterlijk. En hoe ze daar stond, met een versleten beer in haar handje geklemd.

Senna knikte. 'Mag ik met haar spelen?' vroeg Mirae door. Senna wist even niets meer te zeggen. Wanhopig keek ze naar Seppe, maar zijn aandacht was alweer ergens anders op gefocust.

'Dat weet ik niet, lieverd' zei Senna toen maar tegen het meisje. 'Misschien weet je grote broer dat wel.'

Op die woorden draaide Mirae zich om naar Seppe en trok ze aan zijn arm. 'Sep? Mag ik met haar zusje spelen?' vroeg het meisje aan Seppe.

Nu keek Seppe verstrooid naar Senna. Die lachte naar hem terug. 'Ik weet het niet, Mirae. Ik kan het wel vragen. Maar na mijn wandeling met Senna' zei Seppe.

Mirae knikte en rende weer terug naar binnen. Nu keek Senna weer naar Seppe.

'Ik weet wel een leuk rondje om te wandelen' zei de jonge Wegener. Senna zuchtte, maar liep wel gewoon met hem mee.

*zingt* CAN YOU FEEL THE LOVE TONIGHT????? Nou, ik wel!! Ik voel dat er wat romantisch staat te gebeuren tussen Seppe en Senna :') Of niet, dat is natuurlijk aan jullie ;)
Super leuk gedaan lolop2007 !!