ÖZLEDİM..

Yol hiç bitmesin istemiştim ama ne yazıkki geldik. Arabadan indik Rohini'nin eşyalarını trene koydum ve trenden indim. Rohini annemle babamın ayağına dokundu. "Her şey için çok teşekkür ederim." Dedi. "Biz teşekkür ederiz." Dedi annem gülümseyerek.
Rohini ikisinede sarıldı. Sıra bendeydi.
"Bu sefer birbirimizin peşinden gelmek yok." Dedi Rohini
Güldüm. "Gelicem..... Ama birkaç gün sonra hemde sözlün olarak."
"O günü bekliyorum."
"Rohini...." dedim ve Rohini'ye sıkıca sarıldım.
"Ajay ve Farha Delhi'de bekliyorlar seni."
"Kaçta diktin onları oraya." Dedi Rohini gülerek.
"Onlar hâlâ cezalılar."
Rohini güldü. Alnından öptüm.
Rohini el sallayarak trene doğru yürüdü.
"Haftaya Ajay'la Farha'nın nişanına erken gidelim bari sizin sözde aradan çıkmış olur evlat." Dedi babam.
"Olur........ Ha? Söz mü? Haftaya!"
Annemle babam gülmeye başladı.
"Are yâr daha önce söyleseydiniz Rohini'ye söylerdim."
"Oğlum o biliyor zaten hatta ailesinede haber verdik."
"Ha......Ne zaman?"
"Evlat sen neyi kimi bırakta ne yapacağını düşün." Dedi babam gülerek. Güldüm. Rohini'nin treni hareket etmeye başladı. El salladık. Telefonuma mesaj geldi.
"Rohit'e cevap maili atmayı unutma."
Gülümsedim. Rohini trenden göz kırptı. Bir hafta nasıl geçicekti şimdi...
_____________
Eve geldiğimizde hemen Rohit'e mail attım. Yarın tekrar gidip sözleşmeleri imzalıyacağım. Biraz uyudum yapıcak bir şeyim yoktu. Rohini'de büyük ihtimalle trende uyumuştur.
Kalktığımda saat baya ilerlmişti. Hemen Ajay'e mesaj attım.
"Rohini indi mi?"
"Mükemmel zamanlama kardeşim tren istasyona şimdi geldi. İner birazdan."
Hemen Rohini'yi aradım.
"Efendim Rahul?"
"Gittin mi diye merak ettim."
"Evet şimdi indim (bir çığlık) yâââaaarrrr." Sesler birbirine girdi.
"Ay Rahul ben seni unuttum Farha'ya sarılıyordum. Bir dakika Ajaaayy şunları taşı.. Ha ne diyordum. Geldim ben burdayım."
"Rohini?"
"Rahul?"
"Haftaya sözümüz varmış. Annemler annenlerle konuşmuş."
"Evet sana sürpriz olsun istedik yâr." Arkadan bir ses geldi. "Heey Rohini bizi unuttun gidiyorsun."
"Bu seferde Farhaları unuttum yâr yanımda olmayınca böyle oluyor. Rohit'e mail attın mı?"
"Attım."
"Bende seni özledim."
"Onu diyeceğimi nereden bildin."
"Ben bilirim." Dedi Rohini gülerek.
"Ajay ve Farha bana hiç iyi bakmıyorlar kapatmam lazım seni seviyorum. Ha birde bu sakinlik hiç bize göre değil has odunum." Dedi gülerek.
"Ro-Ro-Rohini kapatma Rohini... Kapattı."
Rohini'yi tekrar ve tekrar aradım ama açmıyordu. Şansımı deneyip tekrar aradım.
"Rohini has odun konusunda anlaştığımızı sanıyordum."
"Enişte bey yeter yâr sürekli sürekli aranır mı?"
"Farha telefonu Rohini'ye ver."
"Cezalı o vermem."
"Farha lütfen."
"Siz ikiniz birbirinizden ayrı duramaz mısınız? Anladık seviyorsunuz birbirinizi ama yeter." Dedi Farha gülerek.
"Duramayız Farhacım Rohini'ye ver şimdi."
"Peki."
Telefon Rohini'ye geçti.
"Rahuuulll çabuk gelin yâr bunlar çok sıkıcı."
Güldüm.
"Aaaaahhhh acıyo Farhaaaaaa aree çekmeee."
"Ne oluyor orda?"
"Farha saçımı çekiyor. Bekle telefonu hoparlöre alıyım."
"Farha çekmesene sevgilimin saçını."
"Kardeşim sen ne zaman gelicen." Dedi Ajay.
"Haftaya oradayım kardeşim gerçi şu an orda olmak isterdim ama."
"Rahuuul Rohit'ten cevap geldi mi?" Dedi Rohini.
"Evet yarın tekrar görüşmeye gidicem. Hopalörü kapatsana Rohini şunlarla muhattap olmayalım."dedim gülerek.
"Ha evet kapadım. Ne yapıyorsun?"
"Seni özlemekle meşgulüm."
"Ayyy canım bizde süs havuzunun ordayız."
"Rohini?"
"Tamam tamam bende seni özledim." Dedi gülerek.
"Telefonu kapatasım yok."
"Benimde yok..... Rahul Rajlar burada akşam yine gençlerle burda toplanıcaz keşke sende olsaydın."
"Keşke olabilseydim. Ben gelincede yaparız artık."
"Yapmaz mıyız. Neyse aşkım ben kapatıyorum seni seviyorum."
Rohini bana aşkım mı demişti? Bu şokun aynısını onunda yaşadıģına eminim. Boşboş gülüp bilgisayarın başına geçtim.
Mesaj "Tam olarak bir hafta sonra ne zaman?"
"4 gün sonra."
"Tamam. Hadi sen işine devam et bende uyuyayım."
" :) tamam iyi uykular."
Rohini'nin haylaz yanını çok seviyorum. Bilgisayarda birkaç şey baktıktan sonra bende yattım.
________________
Sabah telefonum ardı ardınca çaldı. Uykulu biçimde ekrana bakmadan açtım.
"Are yâr daha uyanmadın mı? Hadi kalk!"
"Günaydın Rohini."
"Günaydın günaydın hadi kalk Rohit'le görüşmen var hadi bak hâlâ yatıyor kalksana git elini yüzünü yıka ben bekliyorum burda."
"Ah Rohini aahh." Dedim gülerek.
Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım.
"Evet komutanım sıradaki görevim ne?"
"Dolabını aç açtın mı? Şimdi hm..... şapkalı ceketin içine siyah t-shirtün ve altınada koyu bi kot al aldın mı? Tamamdır hazırsın."
Rohini telefondan stilistliğimi yapmıştı. Arkadan bir ses geldi.
"Yâr napıyorsunuz siz?" Anladığım kadarıyla Farha'ydı.
"Rahul'ün görüşmesi var kıyafet seçiyoruz."
"Siz baya aşmışsınız kendinizi neyse biz havuzun başındayız gelirsin.... umarım.."
"Rohini bana dönücek misin?" Dedim gülerek.
"Ha pardon he bir şey yemeden çıkma sakın evden. Rahul.... neyse."
"Söyle söyle çekinme."
"Thııhhhh söylemiyicem."
"Ben tahmin ediyorum ama neyse akşam ne yaptınız hani buluşucaktınız ya hep beraber."
"Haa evet buluştuk. Konuştuk. Sanırsam daha çok ben konuştum. Herkes seninle tanışmak için can atıyor."
"Gece boyu beni mi anlattın?"
"Yani birazcık.... Rahul ben seni çok özledim yâr..."
Gülümsedim.
"3 gün sonra tekrar birlikteyiz."
"Sonra yine gidiceksin."
"Sonra tekrar gelicem."
"Sapşal... Ya yok ben dayanamıyıcam söyliyicem. O sekreter bozuntusuyla konuşma sakın."
"Emredersiniz komutanım."
"Rahul gülme neyse ben kapatıyorum Farha'yla Ajay bekliyo."
"Tamam seni seviyorum."
"Biliyorum."
Rohini kapattıktan sonra hazırlanıp aşağıya indim. Ayak üstü bir şeyler yiyip çıktım. Arabaya atlayıp Rohit'in şirketine gittim.
Rohini'nin söylediği aklıma geldi "Sekreter bozuntusuyla konuşma sakın!" güldüm ve içeri girdim.
Sekreter kız "Merhaba Rahul bey Rohit bey sizi bekliyor..... Ablanız yok mu bu sefer?"
"Ablam?"
"Geçen geldiğiniz...."
Sanırım Rohini bu kıza sinir olmakta haklıydı. Masaya yaklaştım.
"Rohini benim ablam değil nişanlım!"
"Aaa pardon."
Rohit'in odasına girdim.
"Hoş geldin Rahul."
"Hoşbuldum."
Sırık Arjun yine buradaydı.
"Bu sefer tek gelmişsin Rahul."
"Evet Rohini Delhi'ye gitti."
Sırık söze atladı "Ben Rohini Hanım'ın burada yaşadığını sanıyordum." Dedi.
"Yok sırı..... Arjun Bey Rohini Delhi'de yaşıyor."
Bende bu çocuğa sinir olmada haksız sayılmazdım.
"Rahul o zaman sana güzel bir haber vereyim.. Hem nişanlınla daha yakın olmuş olursun hem işini yaparsın hemde Rohini bize karakter konusunda yardımcı olur. Çekimlerimize Delhi'de başlayalım bir ay sonra ne dersin?"
"Aré yâr ne diyebilirim süper."
"İyi o zaman çekimlerde görüşürüz." Dedi ve ayağa kalktık. Rohit'le tokalaştıktan sonra çıktım ve arabaya bindim. Arabayı çalıştırmadan Rohini'yi aradım.
"Bi an hiç aramıyacaksın sandım yâr."
"Ne oldu korktun mu?"
"Korktun muymuş bırak şimdi bunu görüşmede ne yaptın heyy bide o gıcıkla konuştun mu?"
"Asıl sormak istediğin soruyu neden başta sor muyorsun?" Dedim gülerek.
"Rahuul!"
"Evet konuştum ama neden?"
"Ben sana konuşmayacaksın demedim mi Rahul!"
"Rohini beni bir dinler misin canım."
"Ha tamam dinliyorum."
"Ben şirkete girdiğimde merhaba Rahul bey Rohit bey sizi içerde bekliyor ablanız yok mu bu sefer? Dedi."
"Abla mı.. kutta (köpek)"
Gülerek "Şiiişşş sakin ol." Dedim.
"Sen ne dedin gülerek yok mu dedin?" Dedi Rohini sinirli bir ses tonuyla.
"Hayır Rohini benim ablam değil nişanlım. Dedim kız baya bir korktu."
"ASLAN SEVG...... siz bi kere ben telefona konuşurken gelmesenize yâr."
"Yine mi Ajay'la Farha."
"Mâalesef yâr neyse biz sonra konuşuruz."
"Seni seviyorum."
"Bende... Hadi görüşürüz."
Rohini'yle konuşmaktan başka bir işim olmuyor diye düşündüm. En iyisi okula gitmek dedim kendi kendime. Arabayı okula doğru sürdüm.
Mesaj "Rahul görüşmeyi konuşmadık."
"Aklımı başımdan alıyorsun yâr."
"Biliyorum ;)"
"3 gün daha sabret o zaman bilmenin cezası ;)"
"Çok kötüsün Rahul."
"Biliyorum ;)"
"Sende cezalısın o zaman gelince öğrenirsin cezanı hadi canım dikkatli sür arabanı ;)"
Neden bilmiyorum ama Rohini yanımda olmadığı halde mesaj attığında bile kendimi iyi hissediyordum.
Arabayı kampüsün önüne çektim. Okula girince herkes bana döndü. Normaldi yaklaşık 5 aydır adımımı atmıyordum okula. Kafeteryaya indim.
"Vaaayyy Rahul bey aramıza dönmüş."
"Merhaba kardeşim." Dedim Kaali'ye
"Yüzünü gören cennetlik kardeşim özlettin kendini."
Güldüm. Masaya oturduk.
"Rahul biz bir şey duyduk ama olmasına imkan veremedik."
"Neymiş?"
"Sen nişanlanıyor musun yâr?"
Masada başka arkadaşlarda vardı ve tüm gözler üzerimdeydi. Güldüm.
"Evet." Dedim.
Anjali söze atıldı. "Sen Rahul bildiğimiz evliliğe saçma diyen Rahul."
"Evet ben Rahul." Dedim gülerek.
"Görücü usulü dimi yani aşk beklenmez senden."
"Yoo bildiğin aşk." Dedim gülmeye devam ederek. Herkes ikinci şokunu yaşıyordu.
"Oğlum sen aşkı saçma bulursun yani biliyim." Dedi Karan şaşkın bir şekilde.
"Yâââr bir şeye öyle dedim diye öyle devam edicek hali yok ya."
"Eee yengemiz nerede."
İç geçirerek. "Delhi'de." Dedim. Hepsi birden gülmeye başladı.
"Birileri özlemiş galiba." Dedi Anjali gülerek.
"Yâr özlemek değil bu daha ileri bir şey."
"Are vaah sen fena aşık olmuşsun ee anlat bakalım."
"Ben değil filmim anlatsın." Dedim ve senaryoyu önlerine koydum. Hepsi birden "Rohit Shetty mi?"
Dedi şaşkın bir şekilde. Gülerem "Evet." Dedim
Dosyayı açınca yine aynı tepkiyle
"Depeeka Padukone Ranbir Kapoor Ranveer Singh âre yâr bizim aramızda ne cevher varmış."
"Hikayede kısaca anlatılıyoruz." Dedim gülerek. Hepsi okudu.
"Yâr bu inanılmaz. En kısa zamanda Rohini'yle tanışmak istiyoruz nişanıda haber vermeyi unutma."
"Are yâr tabiki haber vericem ama şimdi benim gitmem lazım görüşürüz." Dedim ve senaryoyu alıp çıktım.
Arabaya binip eve gittim. Hemen odama çıktım. Annem geldi.
"Oğlum yine mi yattın sen Rohini seni hayata bağlıyormuşta haberimiz yokmuş." Dedi gülerek.
"Aree anne sanki hiç bir işim yokmuş gibi geliyor sürekli Rohini'yi aramak istiyorum arıyorum ama yetmiyor ben fena özledim."
"Ah oğlum sık dişini 3 günün kaldı şurda."
"Ben biraz uyuyayım."
"Tamam hadi bakalım."
Annem odadan çıkınca kafamı yastığa gömdüm. Bunu hem başkalarına hem Rohini'ye hemde kendime ne kadar dedim bilmiyorum ama ÖZLEDİM...
_______
Bu bölüm kesik kesik oldu biraz ama beğenmenizi umuyorum :))

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top